Χαρούλα Αλεξίου: «Η τέχνη είναι σαν τη Γη, στρογγυλή, πας - πας και δεν φτάνεις ποτέ»

Μετά από δεκαετίες μιας καριέρας ανεπανάληπτης, νιώθετε πως ως γυναίκα και ως καλλιτέχνιδα έχετε "σπάσει” κάποια γυάλινη οροφή;

«Το τι έχω κάνει στην καριέρα μου είναι κάτι που μου αποκαλύπτεται πολύ αργότερα και αυτό θα συμβαίνει, νομίζω, όσο ζω. Γιατί όταν είσαι σε δράση δεν μετράς, αλλά ζεις αυτά που κάνεις. Δεν είχα ποτέ στόχο να φτάσω κάπου. Ξέρεις, η τέχνη είναι σαν τη Γη, στρογγυλή, πας - πας και δεν φτάνεις ποτέ»

Ποιες ήταν οι προκλήσεις και ποιες οι μεγαλύτερες ευθύνες, τώρα που είναι σαφές πια πως τελικά διαμορφώνατε όχι μόνο το εκάστοτε παρόν, αλλά και το μέλλον του χώρου;

«Οι προκλήσεις ήταν πάντα οι άγνωστες περιοχές που βρισκόμουν και ήθελα να τις περπατήσω. Δεν αισθάνομαι πως είμαι αυτή που θα δείξει το δρόμο σε κανέναν. Όπως πήρα εγώ από αυτούς που θαύμασα και ήθελα να είμαι γέννα τους, χωρίς να το ξέρουν, έτσι ίσως και κάποιοι κάνουν το ίδιο με εμένα. Αυτοί, οι παλαιότεροι, έκαναν το έργο τους κι εγώ μεγάλωνα με αυτό. Κι εγώ έκανα τώρα το δικό μου έργο. Πιθανόν κάποιος να ευχαριστηθεί με ό,τι έχω κάνει, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί η δική μου ιστορία να τον διδάξει κάτι.»

Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνετε, κοιτώντας προς τα πίσω;

«Σχεδόν όχι πια! Μπορεί να παλεύω μέσα μου ακόμη με κάποιες πικρίες, κάποια πράγματα που επέτρεψα να συμβούν, αλλά είναι μπλεγμένα με τα καλά που φέρανε μαζί τους. Είναι δύσκολο και παίρνε και χρόνο το ξεκαθάρισμα, άσε που βλέπεις πως είναι αναπόφευκτο και το σκοτάδι στον κύκλο των πραγμάτων».

Πηγή: GG