Μανώλης Μαυροματάκης: «Τίποτα δεν ήταν εύκολο... Έχω περάσει άσχημα σε δουλειές»

Ο ηθοποιός νιώθει περισσότερο κωμικός ή δραματικός; Πόσο εύκολη ήταν η πορεία του μέχρι σήμερα στον καλλιτεχνικό χώρο; Και πώς ο ίδιος αποφασίζει να αντιμετωπίσει αυτές τις δυσκολίες; Ο Μανώλης Μαυροματάκης απαντάει σε όλα με ειλικρίνεια...

Πολλές φορές σας συνοδεύει η «ταμπέλα» του κωμικού.

Όταν τελείωσα τη σχολή, αλλά και στη σχολή μέσα με λέγανε «ο κωμικός» και αυτό με πείραζε. Έλεγα, εγώ δεν είμαι κωμικός, είμαι ηθοποιός. Μάλιστα ζήλευα με την καλή έννοια τους ανθρώπους που έπαιζαν πιο δραματικούς ρόλους, που λέγαν πολύ σπουδαία λόγια. Έπαιζα πολλούς κωμικούς ρόλους. Αλλά είχα ένα κόμπλεξ. Μετά, όταν άρχισα να παίζω και τους πιο δραματικούς ρόλους, κατάλαβα ότι η κωμωδία είναι πολύ πιο δύσκολη και κρύβεται παντού. Ακόμα και στους δραματικούς ρόλους υπάρχει χιούμορ. Το θέμα είναι να μην το χάσεις σε όποιον ρόλο και να παίζεις. Και θαυμάζω πολύ ακόμα και αυτούς τους ηθοποιούς που λέγονται απλώς κωμικοί. Τώρα πια πολύ. Ο μεγάλος Θεός του θεάτρου είναι ο κωμικός Θεός.

Ήταν όλα εύκολα όλα αυτά τα χρόνια;

Τίποτα δεν ήταν εύκολο. Αντιμετώπισα όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει με έναν συνειδητό τρόπο τη δουλειά του. Και σε μια χώρα που δεν του το επιτρέπει. Που πρέπει να ξεπεράσει και πράγματα που έξω θεωρούνται αυτονόητα. Δεν συμβαίνει μόνο στη δική μας δουλειά. Συμβαίνει με έναν τρόπο παραπάνω γιατί και η κοινωνία δεν έχει σε πολύ μεγάλη υπόληψη την Τέχνη. Τη θεωρεί πολυτέλεια, κάτι παραπανίσιο. Τώρα είναι και θεσμικά βεβαιωμένο αυτό. Η Πολιτεία δεν βοηθάει. Είναι, όμως, κοινωνικό το πρόβλημα. Δεν είναι αμιγώς πολιτικό ή ταξικό. Ούτε και η Αριστερά τελικά είχε καλύτερη άποψη για την Τέχνη. Ήταν οπισθοδρομική παρομοίως η στάση της απέναντι στην Τέχνη.

Έχετε περάσει άσχημα σε δουλειές;

Ναι, έχω περάσει άσχημα σε δουλειές και πολύ όμορφα. Σε μερικές δουλειές παιδεύτηκα πολύ, γιατί στις σχέσεις με τους ανθρώπους υπήρχαν πολλά κολλήματα. Ήταν δύσκολες συνεργασίες.

Έχετε τα εργαλεία να τις αντιμετωπίζετε αυτές τις δυσκολίες;

Ναι, αλλά δεν είναι και σίγουρο πάντα. Νομίζω πως τα έχω, αλλά κάθε φορά πρέπει να ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο. Αλλά όχι με έναν χειριστικό τρόπο. Το καλύτερο είναι να μπορείς να βρίσκεις ένα εργαλείο για να περιγράφεις τον εαυτό σου μέσα σε μια κοινωνική κατάσταση και όχι να αντιμετωπίζεις κάποια δυσκολία όπως θα έκανε κάποιος μάνατζερ σε μια εταιρεία. Απαιτείται μια κατάσταση αυτογνωσίας που δεν τελειώνει ποτέ και συνεχώς βρίσκεις ότι κάτι σου λείπει εκεί μέσα και κάτι πρέπει να συμπληρώνεις κάθε φορά. Δεν έχω βεβαιότητες.

Πηγή: Αυγή