Μια κυρία σολίστ του μπουζουκιού

Η Αργυρώ Κεραμιδά αποδεικνύει ότι μια κυρία μπορεί, το ίδιο εύκολα και άνετα, να είναι και σολίστ του μπουζουκιού! Η 30χρονη Σερραία είναι μία από τις ελάχιστες Ελληνίδες δεξιοτέχνες του μπουζουκιού που το σπούδασε, το διδάσκει και με αυτό διαπρέπει εδώ και δύο δεκαετίες.

"Γύρω στα δέκα ξεκίνησα την ενασχόληση με το μπουζούκι, ενώ παράλληλα σπούδασα πιάνο και θεωρητικά Ευρωπαϊκής Κλασικής Μουσικής και έτσι πήρα δίπλωμα Σύνθεσης. Ο πατέρας μου είχε αρκετά όργανα στο σπίτι, όμως εκείνο που με γοήτευσε ήταν το μπουζούκι..." δήλωσε σε καθημερινή βεφημερίδα. Με την παρουσία της και τη στάση ζωής της η Αργυρώ σπάει τα ταμπού και τα δεδομένα αποδεικνύοντας με επιχειρήματα πως η γενική άποψη ότι το μπουζούκι είναι κατεξοχήν αντρικό όργανο είναι εντελώς λανθασμένη:

«Θεωρώ πως είναι εκδήλωση μουσικού πρωτογονισμού το να κατατάσσει κανείς τα μουσικά όργανα με βάση το φύλο! Θα μπορούσα να έπαιζα τσέλο, κρουστά ή ηλεκτρική κιθάρα με την ίδια ευκολία. Το μπουζούκι προέρχεται από την πανδούρα/πανδουρίδα, τρίχορδο όργανο της οικογένειας του λαούτου. Υπήρχε από το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. και υπάρχει απεικόνισή της, η οποία σώζεται σε ένα ανάγλυφο που παριστάνει μια μούσα που κρατά στα χέρια της ένα τέτοιο όργανο που παίζεται με πλήκτρο (πένα), οπότε δεν θα έλεγα ότι είναι κατεξοχήν αντρικό όργανο...»

Οπως η ίδια αποκαλύπτει, ο μέντοράς της είναι ο μεγάλος δάσκαλος και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Θανάσης Πολυκανδριώτης που, εκτός των άλλων, είναι και ιδρυτής του μουσικού συνόλου «Οι Επόμενοι», στο οποίο συμμετέχει και η ίδια. Οπως υποστηρίζει η Ελληνίδα σολίστ, στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχουν εμπνευσμένοι συνθέτες, ενώ όσοι υπάρχουν «δεν βρίσκουν τον χώρο να αναδειχτούν και να εδραιωθούν, να ακουστούν πλατιά ίσως, γιατί η πορεία του μπουζουκιού συγχρονίζεται με την πορεία του λαϊκού τραγουδιού που υποσκελίζεται σήμερα από την εμμονή των μέσων μαζικής ενημέρωσης να προβάλλουν άλλα πράγματα».

Ευτυχώς όμως στις μέρες μας όλο και περισσότερες κοπέλες αποφασίζουν να ασχοληθούν με τη μελέτη του μπουζουκιού, αλλά και με άλλα όργανα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής όπως το λαούτο, το κανονάκι, ο τζουράς και το μπαγλαμαδάκι. Οσο για τον όρο «μπουζουξού», ανατριχιάζει και μόνο στο άκουσμά του: «Προσωπικά, δέκα χρόνια που είμαι στον χώρο δεν με έχουν αποκαλέσει έτσι. Ισως γιατί δεν το έχω επιτρέψει και εγώ με τον σεβασμό, τον τρόπο που αντιμετωπίζω το μπουζούκι και τη στάση μου γενικά απέναντι στα μουσικά πράγματα... Ασπάζομαι τον όρο “μπουζουκίστα” που πρώτος εισήγαγε ο Χιώτης».