Άντζελα Ζήλεια: «Ευτυχώς που έχω το σπίτι μου»
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη εμφάνισή της το 1959 στην ταινία «Ο θησαυρός του μακαρίτη» και καθιερώθηκε σε δραματικούς ρόλους. Στις περισσότερες από τις ταινίες της έπαιζε μαζί με τον Νίκο Ξανθόπουλο.
«Εκείνη την εποχή δεν κερδίζαμε. Ήμασταν καλοπληρωμένοι υπάλληλοι, αλλά δεν μας περίσσευε τίποτε. Είναι μεγάλη αδικία αυτό που συμβαίνει με τις συντάξεις και ερωτώ ξανά και ξανά “γιατί;”. Το θεωρώ κλοπή. Τους ευχαριστώ, βέβαια, που με τιμήσανε, ας είναι καλά η Μελίνα. Και λέω “ευτυχώς που έχω το σπίτι μου”. Τι θα έκανα διαφορετικά; Έκανα σαράντα τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες, πήγα σε φεστιβάλ, έφερα βραβεία. Για μένα και τρία-τέσσερα κατοστάρικα παραπάνω είναι λογαριασμός. Οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν περισσότερα έξοδα από τους νέους, έχουν γιατρούς, φάρμακα και εξετάσεις, τις οποίες μας τις έκοψαν και αυτές. Πάντως, εγώ δεν έχω πειστεί ότι θα ξοφλήσουμε το χρέος που έχει η χώρα με αυτόν τον τρόπο. Απλώς πρέπει να υποβαθμιστούμε», λέει και συμπληρώνει:
«Ας πάρουν πίσω όλα αυτά που φάγανε, ας υπάρξει ένα πραγματικό πόθεν έσχες. Ούτε καν η Αριστερά δεν μιλάει. Να βγει στη Βουλή και να πει “παίρνουμε πολλά, να σταματήσουν οι παροχές μας”. Γιατί να κυκλοφορούν με αυτοκίνητα του κράτους, όταν και οι πιο φτωχοί μπορούν και αγοράζουν με δικά τους χρήματα; Και κλέβεις τα δικά μου ένσημα, που δούλευα σαράντα χρόνια; Στείλαμε επιστολές στον Καραμανλή, τον Αλογοσκούφη, στο υπουργείο Πολιτισμού και στον Σαμαρά, αλλά μας αγνόησαν».
Πηγή: espresso
