Μαρία Γεωργιάδου: «Δεν έχω πικρία. Απλώς αξιολογώ το παρελθόν και προχωρώ»

-Τι κυρίως σας γοήτευσε στην ιστορία που γράφετε;
«Το δίλημμα ανάμεσα στα "πρέπει" και στα "θέλω". Η ηρωίδα έχει να διαλέξει ανάμεσα στον έρωτα που ήρθε στη ζωή της και στον άντρα της, που διαγνώστηκε με ανίατη ασθένεια. Το θέμα είναι η επιλογή, που πολλές φορές σε φέρνει μπροστά σε ανατροπές. Πολλές φορές άλλο πιστεύουμε ότι είναι η αγάπη και άλλο είναι». Πιστεύετε ότι οι άντρες περισσότερο ερωτεύονται και οι γυναίκες περισσότερο αγαπάνε; «Δεν νομίζω ότι είναι θέμα φύλου, αλλά χαρακτήρα» τόνισε στο Τηλέραμα.
- Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα σε «θέλω» και «πρέπει»;
«Επειδή αντιμετώπισα περίεργες συνθήκες στο μεγάλωμα μου, το "πρέπει" με καθόρισε για μεγάλο διάστημα...¨
- Το λέτε με πικρία;
«Αυτά είναι πράγματα που έχω αποδεχτεί. Ό,τι και να ήταν, με έφερε εδώ που είμαι τώρα. Δεν έχω πικρία. Απλώς αξιολογώ το παρελθόν και προχωρώ».
-Τα «πρέπει» δεν είναι καταπιεστικά;
«Όχι πάντα. Το "πρέπει" έχει ταυτιστεί με το τι μας λένε να κάνουμε, αλλά δεν είναι στεγανό πάντα το "πρέπει", μπορεί να έχει μια εσωτερική διάσταση. Ευτυχία είναι όταν το "πρέπει" και το "θέλω" γίνονται ένα. Έπειτα, εμένα δεν μου αρέσει η μονοτονία».
- Αν μπορούσατε, θα επιλέγατε να ξέρετε πόσος χρόνος σας απομένει;
«Πρόκειται για πολύ σκληρή σκέψη. Νομίζω ότι οι περισσότεροι αποποιούμαστε τον θάνατο. Η δυτική φιλοσοφία δεν θέλει να σκέφτεται τον θάνατο και το τέλος και εγώ εδώ ζω, στη Δύση».