Συγκινεί ο Μιχάλης Κεφαλογιάννης: «Ο πατέρας μου «έφυγε» την ώρα που του κρατούσα το χέρι»

«Επέλεξα να μείνω στο κέντρο, γιατί βαρέθηκα την θάλασσα. Η 1η μου επιλογή για να μείνω ήταν στο κέντρο, γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος και να δουλέψω σε μία συγκεκριμένη εφημερίδα. Ξεκίνησα από αστυνομικό ρεπορτάζ, ήταν δύσκολο. Το πρώτο μου πρωτοσέλιδο ήταν το 1995, ήταν όταν είχε καεί το Πολυτεχνείο», είπε αρχικά ο Μιχάλης Κεφαλογιάννης.

Για την αντίδρασή του πατέρα του, αλλά και για την συνεργασία του με τον Γιώργο Παπαδάκη ανέφερε: «Ο πατέρας δεν μου μιλούσε 2 χρόνια, γιατί δεν ήθελε να γίνω δημοσιογράφος. Ξαναμιλήσαμε όταν είδε το όνομα μου σε άρθρο. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνω αξιωματικός. Μου αρέσει το κομμάτι της ιατρικής επιστήμης, άλλα δεν ήθελα ποτέ να γίνω γιατρός. Η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση ήταν με τον Γιώργο Παπαδάκη. Κράτησε ένα χρόνο. Ο Γιώργος Παπαδάκης ήθελε να κάνω κάποια χιουμοριστικά βίντεο, άλλα του είπα ότι ήθελα να κάνω κάτι σοβαρό. μου φαίνεται πάρα πολύ λογικό που ο Γιώργος Παπαδάκης κάνει ακόμα τηλεόραση. μου αρέσει που τον βλέπω. Ο κόσμος στον δρόμο με ρωτάει αν είμαι γιατρός και το διασκεδάζω», σημείωσε στην συνέχεια.

«Την περίοδο του κορονοϊού οι μεγάλοι «χαμένοι» ήταν τα παιδιά. βγήκαν με «άγριο τρόπο» στην κανονική ζωή. Στον κορονοϊό οι ενήλικες «κλείστηκαν» στον εαυτό τους και τώρα είναι τα ”απόνερα”», συμπλήρωσε.

Ο Μιχάλης Κεφαλογιάννης παρουσιάζει κάθε Σαββατοκύριακο στο MEGA, την εκπομπή «Όλα για τη Ζωή μας».

«Στον δρόμο με ρωτούν για όσα μου εκμυστηρεύονται οι καλεσμένοι στην εκπομπή. Με ρωτούσαν πολλοί για τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Μία από τις πιο δυνατές ιστορίες που άκουσα στην εκπομπή ήταν της Μάγδας Τσέγκου για τον ανιψιό της.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα του και αποκάλυψε τι δεν έχει καταφέρει ακόμα να διαχειριστεί.

«Μετά τις εξετάσεις του πάτερα μου ήξερα ότι δεν θα ζήσει πάνω από 2 μήνες, τελικά έζησε πέντε. Δεν αφήσαμε τον πάτερα μου να πεθάνει στο νοσοκομείο, τον είχαμε σπίτι δίπλα μας. ο πατέρας μου «έφυγε» την ώρα που του κρατούσα το χέρι. Είχα ένα χαμόγελο όταν «έφυγε» ο πατέρας μου, γιατί τον βοήθησα, αισθάνθηκα «ευλογία» γι’ αυτό. Ο τρόμος του θανάτου είναι κάτι συγκλονιστικός για όλους. Έβαλα τον πάτερα μου πριν «φύγει» να μιλήσει μπροστά σε μία κάμερα. Ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να το δούμε», αποκάλυψε κλείνοντας.

Δείτε το απόσπασμα παρακάτω