Κωνσταντίνος Καζάκος: Για να αλλάξει ο κόσμος, θα πρέπει να έχει γνώση της ιστορίας της πατρίδας του

Στην παράσταση «Κι από Σμύρνη... Σαλονίκη» παρουσιάζονται κάποιες από τις σημαντικότερες ίσως πτυχές της Ελλάδας του Μεσοπολέμου, με τις ιστορίες των ανθρώπων που έφτασαν από τη Μικρά Ασία στη Θεσσαλονίκη, αλλά και του ντόπιου πληθυσμού της πόλης, τόσο των Ελλήνων όσο και των εβραίων.

Εδώ και πέντε χρόνια, συμμετέχοντας πρώτα στο «Κόκκινο Ποτάμι», ήρθα σε επαφή με εκείνη τη δεινή για τον ελληνισμό περίοδο που πολλοί θέλουν να ξεχάσουν, παρά το ότι έχει πολλά να διδάξει. Οι περισσότεροι Έλληνες που εκδιώχθηκαν από τον Πόντο πήγαν στη Μακεδονία, ενώ από τη Μικρά Ασία μοιράστηκαν τόσο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Μεσοπόλεμος ήταν για τη χώρα μας μια εποχή πολύ μεγάλων αλλαγών, με τις κυβερνήσεις να εναλλάσσονται συνεχώς στην εξουσία. Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν γνωρίζει ακριβώς την ιστορία και πρέπει να την πληροφορηθεί -ειδικά η νέα γενιά- γιατί οι Έλληνες κάνουμε πάντα τα ίδια λάθη. Από την Επανάσταση κι έπειτα, κρεμόμαστε από τα φουστάνια των ξένων.
Όμως τους είχαμε και ανάγκη καθώς η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος εξαιτίας της παρέμβασης των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, δηλαδή της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας. Η Ελλάδα, από το 1821 και μετά, βασίζεται στους ξένους, οι οποίοι πότε μας στηρίζουν πότε μας συνθλίβουν. Ακόμα και σήμερα, είμαστε καρπαζοετσπράκτορες. Για να αλλάξει ο κόσμος, θα πρέπει να έχει γνώση της ιστορίας της πατρίδας του. Έχω μιλήσει με αρκετούς Θεσσαλονικιούς και λίγοι γνωρίζουν ακριβώς την. ιστορία της πόλης τους. Παρακολουθώντας την παράσταση, θα τη μάθουν. Η Θεσσαλονίκη στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν μια πόλη στην Οποία ζούσαν πιο πολλοί εβραίοι και Τούρκοι παρά Έλληνες.

Τόσο ο πατέρας σου, Κώστας Καζάκος, όσο και η μητέρα σου, Τζένη Καρέζη, ήταν βαθιά πολιτικοποιημένοι. Σου μετέφεραν μια στάση και μια φιλοσοφία ζωής και πολιτικής συνείδησης;

Οι γονείς μου με διαμόρφωσαν. Ειδικά με τον πατέρα μου -γιατί τη μητέρα μου την έχασα νωρίς- συζητούσαμε ενδελεχώς. Από εκείνον έχω επηρεαστεί και βλέπω τα πράγματα όσο πιο καθαρά και αντικειμενικά γίνεται. Ακριβώς γι’ αυτό αισθάνομαι μεγάλη χαρά που συμμετέχω στη συγκεκριμένη δουλειά, γιατί αναλύει ιστορικά δεδομένα με καθαρότητα μέσα από προσωπικές ιστορίες. Επίσης, η Μιμή Ντενίση είναι καταπληκτική. Μου θυμίζει τις παλιές πρωταγωνίστριες, παραπέμπει σε παλιότερες, πιο αυθεντικές εποχές.

Με ποιον τρόπο;

Αγαπά το θίασό της, σέβεται τους ηθοποιούς της και, ακόμα και σε ενδεχόμενη ένταση, έχει δίκιο. Όλη η συνθήκη είναι πολύ ωραία, πολύ προσεγμένη, από τις καλύτερες που έχω συναντήσει όσα χρόνια βρίσκομαι στο ελληνικό θέατρο.

Πόσα χρόνια βρίσκεσαι στο θέατρο;

Τριάντα δύο, από τα 22 μου

Πηγή hello