Πότε πιάνουν τα νεύρα της, την Κατερίνα Στανίση;

Περνώντας ο καιρός, δεν έχεις σκεφτεί τη συντροφικότητα, να υπάρξει δίπλα σου ένας άντρας για να πορευτείτε μαζί στη ζωή;

«Η δουλειά αυτή είναι καλή, έχω δει πάρα πολύ ωραία πράγματα, με κόστος. Πολλές φορές με πιάνουν τα νεύρα όταν λένε: «Τότε, εσείς που ζήσατε τις "χρυσές" εποχές...». Ποιες «χρυσές» εποχές, σε αυτή τη δουλειά; Αν κρίνουμε από 2-3 τραγουδιστές, οι οποίοι ήξεραν και χειρίστηκαν καλά το σταρ σίστεμ, ήξεραν πότε ήταν στην άνοδό τους και «χτυπάγανε στο κεφάλι», «τα παίρνανε χοντρά», και καλά κάνανε. Δεν ήμασταν όλοι στις «χρυσές» εποχές, ήταν και είναι πολύ δύσκολο το μεροκάματο της νύχτας, είτε είσαι όνομα είτε όχι. Εγώ, και στη μεγαλύτερη άνοδο μου, ήταν το φιλότιμο, δεν λέω ότι δεν πήρα χρήματα και δεν πληρώθηκα καλά, ποτέ όμως όσο θα έπρεπε».

Δεν χτυπούσες τη γροθιά στο τραπέζι;

«Όχι, δεν τη χτύπαγα, ήμουν το καλό παιδί, και κάνε αυτό, κάνε εκείνο, να πάρει και το μαγαζί... Το έκανα γιατί πονούσα τη δουλειά αυτή. Ποιο μαγαζί ήταν αυτό που ήταν γεμάτο κάθε μέρα; Κανένα, ρε παιδιά. Στη νύχτα δεν βγήκα για να κάνω τη σπουδαία, να φύγω από το σπίτι, να κουνιέμαι, να ξενυχτάω και να κάνω ντόλτσε βίτα. Βγήκα στη νύχτα για να βοηθήσω την οικογένεια μου κι ευτυχώς που «τα έλεγα». Ο κόσμος έλεγε για τη φωνή μου, το κυνήγησα κι εγώ το όνειρο μου, γιατί μου αρέσει το τραγούδι. Όσο για τη συντροφικότητα είναι μια δουλειά που ο άλλος τη ζηλεύει, κι αυτός που θα είναι μαζί σου θα πρέπει να είναι ανοιχτό μυαλό, να μπορεί να δεχτεί. Αν αισθάνεται «κοντός» δίπλα σου; Πηγαίνουν ανταγωνιστικά».