Μπάγια Αντωνοπούλου: «Ο θάνατος του πατέρα μου ήταν ο μεγαλύτερος φόβος που είχα από μικρή»

18 ετών έχασες τον πατέρα σου. Τι θυμάσαι από αυτόν;

«Ο πατέρας μου ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, πολύ ευαίσθητος και καλλιτεχνική φύση. Θυμάμαι την απεριόριστη αγάπη και την τρυφερότητά του, το ότι ήξερε να σε κάνει με μια κουβέντα να νιώσεις καλά. Ήταν πολύ αισιόδοξος, αγαπούσε τη ζωή. Ήταν σωστός οικογενειάρχης και ως πατέρας δεν έλειψε ποτέ από δίπλα μου».

Πόσο εξοικειωμένη είσαι με το θάνατο;

«Ο θάνατος του πατέρα μου ήταν ο μεγαλύτερος φόβος που είχα από μικρή, ίσως γιατί ήταν σε μεγάλη ηλικία, όταν γεννήθηκα. Παρότι τον έχω ζήσει στο σπίτι μου, δεν νομίζω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να εξοικειωθεί με αυτόν. Πάντα θα υπάρχει το άγνωστο και ο πόνος που σου προκαλεί».

Υπάρχουν στιγμές που σου λείπει περισσότερο;

«Αυτό το συναίσθημα δεν παύει να υπάρχει, όσα χρόνια και να περάσουν. Ο ρόλος του πατέρα, κυρίως για την κόρη, είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Όταν συμβαίνει κάτι δύσκολο στη ζωή μου και νιώθω αδύναμη, σκέφτομαι πως θα ήθελα να είναι εδώ να με συμβουλεύσει».

Ποια συμβουλή σού είχε δώσει και για ποιο πράγμα θα ήταν περισσότερο περήφανος για σένα;

«Επέμενε να μου λέει να πιστεύω στον εαυτό μου. Εκείνος πίστευε πολύ σ’ εμένα και νομίζω ότι με έμαθε να πιστεύω κι εγώ. Θα ήταν περήφανος αν έβλεπε πως κατάφερα να βρω τον δρόμο μου και να πετύχω τους στόχους μου. Εγώ, πάντως, είμαι περήφανη που είχα έναν τέτοιο πατέρα, διότι ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος».

Θεωρείς ότι αναζητάς έναν πατέρα στην σχέση σου με το άλλο φύλο;

«Δεν αναζητώ πατέρα, αναζητώ σύντροφο. Το ότι έχασα τον πατέρα μου δεν σημαίνει ότι ψάχνω να τον αντικαταστήσω. Αυτός ο ρόλος είναι μοναδικός. Πατέρα είχα, κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση του».

ΠΗΓΗ: YOU