Δάκης: «Είχα απελπιστεί όταν…»

Από παιδί είχες κλίση στα καλλιτεχνικά;
«Πολλοί συγγενείς μου από την πλευρά της μητέρας μου ήταν καλλιτέχνες και οπωσδήποτε είχα επιρροές. Πιο γνωστός ήταν ο ξάδελφός μου, ο Ντέμης Ρούσσος. Από το σόι του πατέρα μου δεν ήταν κάποιος καλλιτέχνης και, μάλιστα, ο ίδιος, όταν έμπαινε στο σπίτι, έκλεινε το ραδιόφωνο. Ο πατέρας μου ήταν λογιστής και ήθελε να ακολουθήσω το επάγγελμα, αλλά δεν σκάμπαζα από μαθηματικά. Και όταν στα δεκαπέντε μου αποφάσισα να σπουδάσω φωνητική, μουσική και πιάνο, το έκανα κρυφά από εκείνον»

Πότε έκανες την πρώτη σου εμφάνιση;
«Στα δεκαεπτά μου στο L’ Αeglan, ένα πολύ καθωσπρέπει μαγαζί στην Αλεξάνδρεια»

Στην Ελλάδα πώς βρέθηκες;
«Το 1964 ήρθα με έναν φίλο μου μουσικό για διακοπές. Ενα βράδυ πήγαμε μαζί σε ένα γνωστό κλαμπ της εποχής, όπου εμφανίζονταν οι Playboys και μου έδωσαν το μικρόφωνο να τραγουδήσω. Με άκουσε ο επιχειρηματίας που τότε θα άνοιγε το περίφημο κέντρο Αργώ στη Βουλιαγμένη και μου έκανε πρόταση να πάω στο μαγαζί του. Πήγα κι έτσι άρχισε η καριέρα μου στην Ελλάδα. Τότε έκανα και το πρώτο μου δισκάκι, «In the heart of Athens» με τους Playboys»

Τα βρήκες εύκολα στην καριέρα σου;
«Ναι, μάλλον ήμουν τυχερός. Iσως να βοήθησε και το ότι μιλούσα πολλές γλώσσες -αγγλικά γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, αραβικά- και μπορούσα να τραγουδήσω διεθνές ρεπερτόριο. Γι’ αυτό και οι πρώτοι μου δίσκοι με την τότε Οντεόν ήταν γνωστά γαλλικά και αγγλικά τραγούδια. Πάντως τον πρώτο καιρό τα τραγούδια μου δεν παίζονταν στο ραδιόφωνο, γιατί δεν είχα πάρει από την τότε ΕΙΡ το χρίσμα του τραγουδιστή. Εδινα εξετάσεις και με έκοβαν γιατί κάποιος από τους κριτές, που βρίσκονταν πίσω από το καλυμμένο με κουρτίνα τζάμι του στούντιο στο Ζάππειο, πίστευε πως είχα ξενική άρθρωση. Είχα απελπιστεί. «Μη στενοχωριέσαι, νεαρέ μου, η Μούσχουρη πέρασε με την πέμπτη φορά και η Βάνου με την τρίτη» μου είπε μια κυρία στη γραμματεία και μου έδωσε κουράγιο. Τελικά, πέρασα κι εγώ με την τρίτη φορά», λέει ο ίδιος στην εφημερίδα Espresso.