Σταμάτης Φασουλής: Είμαι σε μια ηλικία που έχω παίξει αρκετά, οπότε θέλω να το κάνω μόνο όταν αξίζει

Ο ηθοποιός σκηνοθέτης και συγγραφέας σε πρόσφατη συνέντευξή του, εξηγεί τι είδε στις Μάγισσες και απάντησε θετικά αλλά σχολιάζει και την επιστροφή του στο θεατρικό σανίδι έπειτα από δύο χρόνια απουσίας.

Τι είδες στις Μάγισσες και απάντησες θετικά στην πρόταση;
«Ο Πάνος Κατσαρίδης ήταν εκείνος που μου το πρότεινε. Η αλήθεια είναι πως δεν το σκέφτηκα πολύ, γιατί ήξερα το βιβλίο και την απήχηση που είχε στον κόσμο. Επίσης ήθελα πολύ να ασχοληθώ με αυτά τα θέματα: μυστήριο, μυστικισμό, ίντριγκες, έρωτα. Όλο αυτό το κλίμα της μαγείας, του υπόγειου ρεύματος που κινεί τα πάντα. Δεν το είχα τολμήσει ποτέ. Το βρήκα μια πολύ καλή ευκαιρία, επειδή το θέμα είναι πολύ γνωστό, οπότε μπορείς να αφεθείς στη γνώση του κοινού και να δουλέψεις σε επιμέρους στοιχεία. Δεν έχεις να διαχειριστείς την πληροφορία».

Θα πατήσεις ξανά θεατρικό σανίδι έπειτα από δύο χρόνια απουσίας με ένα έργο γνωστό στις παλαιότερες γενιές, αφού είχε μεταφερθεί και στην τηλεόραση, το Συμβολαιογράφο.
«Και πάλι μου το πρότειναν. Πλέον θέλω μόνο να μου προτείνουν. Εμπιστεύομαι τη νεολαία του θεάτρου, ίσως γιατί η δική μου πείρα μου έχει ξεμάθει -κατά κάποιον τρόπο- τον κόσμο, όπως λέει και ο Ελύτης. Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Πέτρος Ζούλιας μου πρότεινε το ρόλο του συμβολαιογράφου. Το διήγημα του Ραγκαβή είναι από τα πιο σημαντικά κείμενα της νεοελληνικής γραμματείας και αποτελεί προάγγελο πολλών αξιοσημείωτων έργων.

Αυτές οι προτάσεις είναι ένα τεστ για το πώς σε βλέπει η νεολαία του θεάτρου. Και είναι μάλλον κολακευτική η ματιά της...
«Ναι, δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Μου αρέσει όταν συμβαίνει. Είμαι σε μια ηλικία που έχω παίξει αρκετά, οπότε θέλω να το κάνω μόνο όταν αξίζει. Αν δεν με ενδιαφέρει ένας ρόλος, μπορώ να αρκεστώ στη σκηνοθεσία, που με γεμίζει εξίσου. Αυτό που με νοιάζει είναι να ασχολούμαι με το θέατρο. Ο συγκεκριμένος ρόλος είναι συγκλονιστικός και υπάρχει ένα βαρύ προηγούμενο, αφού τον έχει παίξει εξαιρετικά ο Βασίλης Διαμαντόπουλος στην τηλεοπτική μεταφορά του. Έχω να το δω από τότε και δεν πρόκειται να το ξαναδώ...».

Για να μην επηρεαστείς;
«Όχι. Για να μην απογοητευτώ με την ερμηνεία μου. Το ενδιαφέρον στους ρόλους είναι τι προσθέτει και τι αφαιρεί ο καθένας. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα ήταν ένας ο Άμλετ και θα τον έπαιζαν όλοι όπως είχε αρχικά παιχτεί», λέει στο People.