Ξεσπά ο Σωτήρης Πολύζος: «Είναι κτηνώδες να στήνονται για να αποτυπώσουν τη φάτσα της 12χρονης»

Πώς σας φαίνεται το επάγγελμα του δημοσιογράφου σήμερα; Τι νομίζετε ότι πάει στραβά

«Κοιτάξτε επειδή δίδασκα αρκετά χρόνια, έλεγα στα παιδιά ότι μάλλον είμαι από τους τυχερούς, μάλλον δεν ξέρω αν είναι ακριβώς τύχη ή συνειδητή επιλογή αλλά δεν έχω βαρυγκωμήσει ούτε για μία στιγμή για τη δουλειά που κάνω, δεν σηκώθηκα ποτέ με κακή διάθεση ως προς την υποχρέωσή μου να είμαι στην δουλειά.

Είναι αρκετά απαιτητική, πολύωρη η απασχόληση και δεν θα έλεγα ότι είναι μόνο σκληρά τα ωράρια, είναι οι συνθήκες πολλές φορές σκληρές. Δεν έχω βαρυγκωμήσει ποτέ μου και αυτό το μετέφερα και στους σπουδαστές μου όταν έκανα διδασκαλία για 4 χρόνια. Εγώ ήμουν από αυτούς που έκανα μία επιλογή που μιλούσε κατευθείαν στην καρδιά μου με την δημοσιογραφία. Τι εννοείτε ακριβώς με το τι πάει στραβά; Πολλά πάνε στραβά»

Μιλάω για παράδειγμα και για τα τηλεοπτικά δικαστήρια που βλέπουμε να στήνονται τελευταία.

«Τα τηλεδικαστήρια δεν είναι η δουλειά μας. Έχουμε μπερδευτεί λίγο ακούγοντας ότι είμαστε η τέταρτη εξουσία η δημοσιογραφία και νομίζουμε ότι μπορούμε να υποκαταστήσουμε και όλες τις υπόλοιπες εξουσίες. Αυτό το είχε πάντα ο χώρος μας σε ενα βαθμό, τώρα νομίζω ότι πια έχει χάσει το μέτρο. Βρίσκω εξαιρετικά κτηνώδες το να στήνονται συνεργεία για να αποτυπώσουν τη φάτσα της 12χρονης. Αναφέρομαι στην υπόθεση του Κολωνού. Αυτός είναι ένας επιπλέον βιασμός για αυτό το κορίτσι που κάποιοι επιχείρησαν να κάνουν.

Δεν ξέρω τι έχουμε πάθει. Δεν λέω ότι συμβαίνει σε όλους. Ευτυχώς δεν είναι ο κανόνας είναι όμως αυτές οι κραυγαλέες εξαιρέσεις που αν δεις πως μετριέται στην κοινή γνώμη και ο δικός μας χώρος μαζί με την πολιτική με τους άλλους θεσμούς, τη δικαιοσύνη κλπ έχουμε απαξιωθεί κι εμείς κι εγώ το καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά γιατί συνέβη σε ένα βαθμό πολύ δικαιολογημένα. Στήνουμε εμείς τα δικαστήρια, απαιτούμε να μας ακολουθεί σε αυτά που νομίζουμε εμείς ότι είναι ορθά η πολιτική, η νομοθετική εξουσία, η δικαστική. Κάνουμε αυτές τις κτηνωδίες σε βάρος συνανθρώπων μας. Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί βρίσκεται σε τέτοια απαξία και ο δικός μας χώρος», λέει ο ίδιος στο Λοιπόν.