Γιώργος Χρυσοστόμου: «Παλεύω με δαίμονες»

Μεταξύ άλλων μιλά και για τα διθυραμβικά σχόλια που ακούστηκαν για την ερμηνεία του αλλά και για τους δαίμονές του.

«Αισθάνομαι αμήχανα να σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση» απαντά και συνεχίζει: «Πράγματι, υπήρξαν συνάδελφοι που μου είπαν ότι αυτή η παράσταση είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει. Αλλά αυτό που μου έκανε πιο πολλή εντύπωση ήταν κάτι άλλο. Ενα βράδυ λοιπόν που παίζω και είμαι επί σκηνής, κοιτάζω και βλέπω να σηκώνονται από τις θέσεις τους τέσσερις κοπέλες και ένα αγόρι και να φεύγουν από την αίθουσα.

Το πήρα προσωπικά και ένας Θεός ξέρει πώς συνέχισα να παίζω μετά από αυτό. Τελειώνει όμως η παράσταση, βγαίνω έξω και βλέπω το αγόρι αυτό να με περιμένει. Έπαθα σοκ” μου είπε. “Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό που έβλεπα μπροστά μου”. Του απάντησα τότε: “Φίλε, αυτό που είπες ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου πει άνθρωπος”».

Τελικά, όμως, πιστεύει ότι σε έναν βαθμό όλοι μπορεί να κρύβουμε, έστω και σε ψήγματα, το Κακό μέσα μας; «Θα δανειστώ μία ατάκα του Αρη για να απαντήσω» αναφέρει. «Ο Αρης λέει ότι όλοι μας κρύβουμε μέσα μας όλα τα ζωάκια του δάσους, και τα πιο όμορφα και τα πιο επικίνδυνα, και τα ελάφια και τα φίδια. Και όποιος δεν το παραδέχεται αυτό λέει νομίζω ψέματα στον ίδιο του τον εαυτό.

Το θέμα βέβαια είναι ποιο “ζωάκι” θα ενεργοποιήσεις όταν θα αρχίσεις να μην αισθάνεσαι όμορφα με τον εαυτό σου...».

Παρατηρώντας τελικά την πορεία του Γιώργου Χρυσοστόμου μέσα στον χρόνο μοιάζει να πασχίζει να γίνεται καλύτερος. «Μάλλον ισχύει αυτό που λες» απαντά.

«Για χρόνια υπήρξα μεγάλος οπαδός της αυτοκαταστροφής. Ανήκω στη γενιά του ’90 που αυτός ο δρόμος τής φάνταζε πολύ γοητευτικός. Υπήρχε ένας σαδομαζοχισμός ότι όλα έπρεπε να περνάνε μέσα από τον πόνο. Εγώ μετά από χρόνια διαπίστωσα ότι πλέον δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σε αυτό. Εάν συνέχιζα σε αυτό το μοτίβο θα έβλεπα την καριέρα μου να καταρρέει.

Οπότε είπα: “Εντάξει το ταλέντο και συγχαρητήρια για το βραβείο Χορν που κέρδισες, αλλά κανείς δεν θα θυμάται μετά από 14 χρόνια μια εξαιρετική παράσταση που μπορεί να έκανες”. Γιατί το θέατρο είναι αέρας, είναι το εδώ και τώρα. Εάν έπαιξες καλά στην Επίδαυρο το 2010 δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι χαλαρός τώρα. Ξεκίνησα να με προσέχω, λοιπόν, να προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος, καλύτερος καλλιτέχνης, να παλεύω με τους δαίμονες που με οδηγούσαν σε αντίθετη κατεύθυνση. Ναι, θέλω ,να γίνομαι καλύτερος, να νικήσω τους φόβους μου που είναι διαρκώς έτοιμοι σαν μυρμήγκια να βγουν έξω και να μου δηλητηριάσουν την ημέρα», είπε ο Γιώργος Χρυσοστόμου στο ΒΗΜΑGAZINO.