Πέγκυ Σταθακοπούλου: «Όταν δεν έστειλε μήνυμα η κόρη μου έπαθα κρίση πανικού»

Η ηθοποιός αναφέρθηκε στη σχέση που έχει δημιουργήσει με την κόρη της αλλά και πώς εκείνη δουλεύει στο να μην προχωρά σε «υπερβολές» από το άγχος και την αγωνία της.

«Έπεφτα πολύ τηλέφωνο τον πρώτο χρόνο γιατί σπούδαζε στην Κρήτη. Κατάλαβα ότι αυτό δεν είναι υγιές για καμία από τις δύο. Το αντικατέστησα με μηνυματάκια μετά από αμοιβαία συμφωνία και μετά από ανάγκη. Δεν γίνεται όταν θα γυρίσει μετά από ένα κλαμπ στις 5 το πρωί.

Το αντικαταστήσαμε με μηνύματα του τύπου “Όταν γυρίσεις θα θυμηθείς να στείλεις ένα μήνυμα στη μαμά;”. Όταν δεν έστειλε μήνυμα έπαθα κρίση πανικού, μεγάλη κρίση πανικού.

Ήταν στη Θεσσαλονίκη, μου είχε πει ότι θα στείλει μήνυμα, έπαιρνα τηλέφωνο και ήταν βουβό. Έκανα όλα τα σενάρια, ξύπνησα όλους τους φίλους μου στη Θεσσαλονίκη, έκρινα ότι έπρεπε να πάρω την αστυνομία, ειδοποίησα τον πατέρα της. Αλλά το κατάλαβα μόνη μου ότι ήταν λάθος. Το κοιτάω, δουλεύω πλέον πάνω σε αυτό.

Νομίζω ότι η συνεργασία των δύο γονέων είναι το άλφα και το ωμέγα. Ήταν πολύτιμη η παρουσία του μπαμπά της Χριστίνας. Είμαστε οικογένεια και πολύ αγαπημένη ανεξαρτήτως μετακινήσεων. Δεν γίνεται να προχωρήσουν οι γονείς με αντιπαλότητα».

«Ήθελα πάντα να κάνω παιδιά και όταν απέκτησα την κόρη μου ένιωθα τυχερή γιατί θα έχουμε κοινούς στόχους αλλά είμαι σίγουρη ότι αν είχα έναν γιο θα δημιουργούσα νησίδες επικοινωνίας και βαθιάς επαφής. Όταν συνάντησα τον άντρα μου κατάλαβα ότι θέλω να πάω μακριά και να κάνω οικογένεια. Η κόρη μου σπουδάζει ιατρική, ασχολείται με τον αθλητισμό και είναι βουλιμική με τη ζωή και τη χαρά. Προσπαθώ μέσα από δουλειά που κάνω με τον εαυτό μου να δεχτώ ότι αυτό το πλασματάκι που μεγάλωσα σιγά, σιγά και λίγο λίγο, δεν με χρειάζεται με τον ίδιο τρόπο. Προσπαθώ να στήσω τη δική μου ζωή ξεχωριστά από της κόρης μου κι αυτό γίνεται όταν φεύγουν από το σπίτι. Γίνεται πιο καθαρό ότι οι ζωές μας αλλάζουν διαδρομές. Θέλω να ακούει τον εαυτό της, να είναι τολμηρή και ας μου κόβονται τα πόδια και να τη σέβομαι. Αυτό είναι το πιο βασικό. Να τη σέβομαι και να μάθει και εκείνη μέσα από νέες φάσεις να σέβεται τους ανθρώπους που αγαπάει. Αγάπη είναι ο σεβασμός, σέβομαι αυτό που είσαι και ας διαφωνώ με πολλά που πιστεύεις ή ζεις».

«Νιώθω ότι όλα έχουν τεράστια σημασία. Η κάθε πρόβα, η κάθε παράσταση, η κάθε μου αγωνία. Από πολύ μικρή που ήταν η Χριστίνα τα μοιραζόμουν μαζί της. Πριν από τις πρεμιέρες ήταν δεδομένο ότι θα έπαιρνε αγκαλιά και της έλεγα ότι “φοβάμαι”, γινόταν μανούλα εκείνη. Ήταν και είναι πάντα εκεί την πρώτη μέρα και σε όλες τις δύσκολες μέρες και παραστάσεις. Νομίζω ότι το γεγονός ότι άφηνα και ακόμα συμβαίνει αυτό, να λέω την αλήθεια και ήταν κάτι που συζητούσα συχνά. Ότι δηλαδή θα λέμε αλήθειες. Νομίζω αυτό την έκανε πολύ δυνατή γιατί είδε τη μαμά της ευάλωτη, πληγωμένη, ηττημένη και πάντα συζητούσαμε για αυτό, δεν κάναμε ότι δεν συμβαίνει. Μέσα από τον πρωταθλητισμό και τις κατακτήσεις κατάλαβε ότι με τις ήττες πας παρακάτω. Είναι έντονη, ανταγωνιστική και τελειομανής και είναι κάτι που δουλεύει. Είναι ώριμος άνθρωπος και θαυμάζω απεριόριστα».