Μάκης Τσέλιος: Οι εννέα μαρτυρικοί μήνες με τον εφιάλτη του AIDS, ο Billy Bo και η κατάθλιψη
Ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του AIDS, την 1η Δεκεμβρίου, ο Μάκης Τσέλιος:ς μιλάει για τον εφιάλτη του καθώς τον έζησε από πρώτο χέρι λόγω της απώλειας του αξέχαστου συνεργάτη του και στενού του φίλου Billy Bo.
Ο ίδιος διηγείται τους εννέα μαρτυρικούς μήνες που έζησε κοντά του, από τη στιγμή που διαγνώστηκε με αυτόν και μέχρι εκείνη που έφυγε από τη ζωή. Ο αείμνηστος Billy Bo έμαθε για την ασθένειά του τον Σεπτέμβριο του 1986 χωρίς όμως να γνωρίζει από πού είχε κολλήσει τον ιό, αν και το πιο πιθανό ήταν πως κόλλησε από σεξουαλική επαφή καθώς τότε δεν έπαιρνε τις απαραίτητες προφυλάξεις. Όταν αυτό μαθεύτηκε στους κύκλους του, ο Billy Bo έγινε «κόκκινο πανί» και όλοι τον απέφευγαν. Παράνοια! Το πιο φοβερό από όλα ήταν ότι απέφευγαν και τον Μάκη Τσέλιο καθώς όπως θυμάται στο people: «Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να με καλέσει κάποιος για φαγητό στο σπίτι του». Και συνεχίζει για τις μαρτυρικές στιγμές που πέρασε: «Τον Ιανουάριο του 1986 και πριν ακόμα μάθουμε για την ασθένεια, με είχε πιάσει μια κατάθλιψη, σαν προεόρτιο του μεγάλου προβλήματος που θα ερχόταν. Χωρίς λόγο, άρχισα να αδυνατίζω. Θυμάμαι πως στις 9.30 το βράδυ τέλειωνε η μέρα μου. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Μάλιστα, είχα πει τότε στον Βασίλη πως ήθελα να τα παρατήσω και να φτιάξω ένα κτήμα». Και καταλήγει: «Ο Βασίλης προφυλάχτηκε από εμένα στο μέγιστο βαθμό. Έχτισα έναν τοίχο πολύ ψηλό, ώστε να μην τον ακουμπά τίποτα. Αυτός ήταν και ο μεγάλος μου αγώνας. Να τον κρατήσω στη ζωή και να τον προστατέψω, ώστε να μη μαθαίνει τίποτα από αυτά που λέγονταν. Ήθελα να έχει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες σχετικά με το πρόβλημα της υγείας του, να μη συναντήσει πουθενά την απόρριψη. Και το κατόρθωσα... Ο Βασίλης έφυγε με αξιοπρέπεια, χωρίς κακία για τους ανθρώπους. Εγώ πέρασα δύσκολα, καθώς αντιμετώπισα μεγάλο πόλεμο από τα συγγενικά του πρόσωπα, αλλά πλέον τους έχω συγχωρέσει και μιλάμε... ΟΒασίλης είναι πάντα στο μυαλό μου. Υπάρχει ένα κενό πολύ μεγάλο. Ακόμα και σήμερα, πολλές φορές, όταν αναφέρομαι στα επαγγελματικά μου, λέω “εμείς” αντί για “εγώ”».
