«Για κάποιους τα ναρκωτικά ήταν τόσο απαραίτητα όσο και η ίδια τους η ζωή. Ανάμεσά τους κι εγώ»

«Υπήρχε όμως και η σκληρή πλευρά των 80s και 90s της Μυκόνου, αυτή των ναρκωτικών. Για κάποιους ήταν τόσο απαραίτητα όσο και η ίδια τους η ζωή... Και για πολλούς αυτή η ζωή χάθηκε. Αρκετοί επιζήσαμε -ανάμεσά τους κι εγώ- σχεδόν 24 χρόνια σε πλήρη αποχή σήμερα από κάθε ουσία που αλλάζει την ψυχική διάθεση. Όλοι ήξεραν, ακόμη και η Αστυνομία, τι γινόταν κάτω από τη χίπικη τέντα στον Aγιο Σώστη, τότε που ακόμα ήταν για πολύ λίγους και εκλεκτούς... την ελίτ του sex, drugs & rock ’n’ roll. Σήμερα στον Aγιο Σώστη αυτή η ίδια παλιά τέντα έχει γίνει πια οικογενειακή..., αλλά υπάρχει μια δεύτερη τέντα στο τέλος... Oποιος κατάλαβε... κατάλαβε. Προχθές ήμουν στο “Belvedere” για το πάρτι του “L’Officiel Mykonos” και άθελά μου παρατηρούσα ποιοι μπαινόβγαιναν στις τουαλέτες ξύνοντας τη μύτη τους μετά και αλλάζοντας προσωπικότητα. Κάποιοι απ’ αυτούς είχαν περάσει και την ηλικία των 60... Τα χρόνια πέρασαν, η Μύκονος άλλαζε... μαζί της κι εγώ, και εκεί γύρω στα τέλη των 90s σταμάτησα να κατεβαίνω.

Άρχισα κι εγώ -μαζί με πολλούς- να λέω “πάει το νησί, δεν είναι αυτό που ξέραμε κάποτε, όλα άλλαξαν” κ.τ.λ. Μέχρι που πριν από λίγα χρόνια που είπα να ξαναπάω και ένιωσα σαν να ξαναβρήκα έναν παλιό μου έρωτα. Η φλόγα ήταν εκεί, σαν να μην είχε σβήσει ποτέ. Πώς άλλωστε να σβήσουν τόσες αναμνήσεις... Η ουρά στο τηλέφωνο στο λιμάνι για να πούμε στη μάνα μας να στείλει ακόμα λίγα χρήματα... Οι στρωματσάδες στις ταράτσες όταν δεν είχε πουθενά κρεβάτια... Τα αμέτρητα ξενύχτια, τους χορούς και τα γέλια...

Ναι, άλλαξαν πολλά. ο “Φιλιππής” έγινε “Hakkasan”, η “Vegera” “Κessaris”, ο “Billy Bo” “Follie Follie”, το “Pierros” “Balthazar” και η Ρένα της Φτελιάς έγινε τηλεμαγείρισσα... Τότε έβαζε εμάς να καθαρίζουμε τις πατάτες που θα τρώγαμε, απ’ την πολλή δουλειά. Ο Ζάχος σταμάτησε να κατεβαίνει γιατί βέβαια, αν πήγαινες από τα 30s στη Μύκονο, πώς να αντέξεις τόσες αλλαγές;

Ενα όμως δεν αλλάζει, ούτε πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Η ενέργεια αυτού του νησιού, με αυτόν τον δυνατό αέρα που σε ξεσηκώνει και σε κάνει πάντα να αισθάνεσαι τυχερός και ευλογημένος που γεννήθηκες σε αυτό τον τόπο, όπου βρίσκεται και αυτό το μαγικό νησί. Γι’ αυτόν τον δυνατό αέρα που μου παίρνει ακόμα τα μυαλά συνεχίζω κι εγώ να έρχομαι…

ΥΓ.: Ένα από τα φετινά μου βράδια στο νησί, σε ένα πάρτυ στο υπέροχο “Cavo Τagoo”, με την ακόμα πιο υπέροχη ιδιοκτήτρια κυρία Σούλα, γνώρισα τον δήμαρχο της Μυκόνου, ένα νέο παιδί με όραμα και είπαμε πολλά. Του είπα ότι η Μύκονος πρέπει να κριθεί απόλυτα διατηρητέα και ως τοπικός άρχων πρέπει να δημιουργήσει μια αισθητική επιτροπή βρίσκοντας την ισορροπία ανάμεσα στην ανάπτυξη και τη γιαγιούλα που πλέκει και βλέπεις ξαφνικά μέσα από μια ανοιχτή πόρτα ανάμεσα στα χιλιάδες μαγαζιά» τόνισε ο Βασίλης Ζούλιας στο Πρώτο Θέμα.