Την ημέρα που σταμάτησα να φοράω μαύρα ρούχα

Γράφει η Ειρήνη Πολλάλη

«Βάλε λίγο χρώμα πάνω σου, θα σου πηγαίνει». «Γιατί δεν δοκιμάζεις εκείνο το φλοράλ φόρεμα; Θα δείχνει τέλειο επάνω σου». «Πάλι μαύρα θα βάλεις;».

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, υπήρχε πάντα κάποιος φίλος, συνάδελφος, σύντροφος ή συγγενής που μου απηύθυνε κάποια θερμή παράκληση να βάλω λίγο χρώμα στη ζωή μου. Για κάποιον λόγο, όλοι τους γνώριζαν ότι το λευκό θα με «φώτιζε», ότι το ροζ θα με έκανε να δείχνω πιο γλυκιά, ότι το πράσινο θα αναδείκνυε τα μάτια μου και πως το κόκκινο θα έβγαζε στην επιφάνεια μια πιο «θηλυκή» πλευρά του εαυτού μου.

Το γεγονός ότι φορούσα κάθε ημέρα μαύρα, δεν σήμαινε πως δεν είχα χρώμα στη ζωή μου. Ωστόσο, παρά την πληθώρα των στυλιστικών συμβουλών και προτροπών τις οποίες δεχόμουν, αρνούμουν πεισματικά να κάνω εκείνο το switch και να βάλω λίγο χρώμα στην γκαρνταρόμπα μου.

Κάθε εξόρμησή μου στα εμπορικά καταστήματα και κάθε διαδικτυακό εγχείρημα να ανανεώσω το στυλ μου, κατέληγε με μία σακούλα ή μία κούτα γεμάτη μαύρα μπλουζάκια, παντελόνια, t-shirts, πουκάμισα και φυσικά, φούστες. Ακόμη και αν τα σύνολα που προμηθευόμουν δεν ήταν totally black, σε κάθε περίπτωση κάθε μου ρούχο έπρεπε να έχει αρκετό μαύρο, δηλαδή τόσο όσο ήταν απαραίτητο για να μην αισθανόμουν άβολα.

Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr