Δεν μ’ άρεσα ποτέ

Έβλεπα ένα όνειρο μικρή, εκεί τελειώνοντας το λύκειο. Ένα όνειρο απ’ αυτά τα ζωντανά, που τα βλέπεις μισοξύπνια και τα θυμάσαι καθαρά, χειροπιαστά. Ήμασταν λέει όλοι μαζεμένοι σ ένα χώρο μεγάλο, συμμαθητές, αγόρια που μ' αρέσανε, φίλες, αντίζηλες, κόσμος πολύς και ετοιμάζαμε μία παράσταση χορευτική. Και ντρεπόμουν να φορέσω τη στολή, τη σέξι, την εφαρμοστή για το show, γιατί δεν άντεχα το σώμα και την εμφάνισή μου.

Και την ώρα που πήγαινα να ετοιμαστώ, συνέβαινε κάτι μαγικό, συγκλονιστικό, αναπάντεχο. Ανακάλυπτα ότι το σώμα αυτό που δεν μ’ άρεσε και το ‘κρυβα, το σκέπαζα για τα περισσότερα κιλά του ή αυτά που εγώ αντιλαμβανόμουν ως περισσότερα, ήταν απλώς ένα περιτύλιγμα απ’ το οποίο μπορούσα να βγω, να πεταχτώ. Και από μέσα ήμουν όπως με φανταζόμουν, ιδανική, σίγουρη, εντυπωσιακή.

Διαβάστε περισσότερα στο Plus.Queen.gr