Ο Βασίλης Ζούλιας θυμάται: «Πήδηξα στο κενό όταν κρίθηκα ένοχος από τα δικαστήρια»

Όπως λέει, «όταν ήμουν 25 ετών πήδηξα στο κενό από τα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων όταν κρίθηκα ένοχος και καταδικάστηκα. Έπρεπε να πάω φυλακή για μικροποσότητα ναρκωτικών που είχα αγοράσει για προσωπική χρήση. Τελικά, όμως, με την απόπειρα αυτοκτονίας που έκανα, άλλαξε η στάση του δικαστικού σώματος απέναντι στους χρήστες. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο και επέστρεφα στο σπίτι, υπήρξαν άνθρωποι που με σταματούσαν στον δρόμο και μου έδιναν συγχαρητήρια. Κανένας δεν σκεπτόταν ότι εγώ απλώς φοβόμουν να ζήσω, καθώς γνώριζα ότι με περίμενε η κόλαση τόσο στον Κορυδαλλό όσο και έξω από αυτόν. Τον Ρωμανό τον νιώθω. Υπήρξα κι εγώ "ένας επαναστάτης με αιτία". Μετά από 22 χρόνια συνεχίζω την επανάσταση μου σιωπηλά, δημιουργώντας».

Ο Βασίλης Ζούλιας κατάφερε να αλλάξει τη ζωή του ζητώντας βοήθεια και ακολουθώντας ένα πρόγραμμα απεξάρτησης δώδεκα σταδίων, τις συνεδρίες του οποίου παρακολουθεί έως και σήμερα. «Από τότε που μπήκα κι εγώ σε πρόγραμμα απεξάρτησης, τους χρήστες ναρκωτικών στον δρόμο τους κοιτάζω στα μάτια, καθώς στο βλέμμα τους αντικατοπτρίζεται ο παλιοί μου εαυτοί. Πάντα έχω κάτι να τους πω και ένα χαρτί να τους δώσω για το τι έχω κάνει. Στην τσέπη μου υπάρχουν σημειώσεις με όλες τις απαραίτητες διευθύνσεις» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.