Ζ. Λάσκαρη: Ο αποτυχημένος γάμος με τον Κουτουμάνο, τα δικαστήρια και η απομάκρυνση από την κόρη της

Η σχέση τους είχε ξεκινήσει το 1966, όταν γνωρίστηκαν μέσα από κοινή παρέα. Παντρεύτηκαν σας 23 Οκτωβρίου του 1967 στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη.

Ζούσαν μαζί σε ένα σπίτι πίσω από τα ανάκτορα, στο νούμερο 2 της οδού Λυκείου, και εννέα μήνες μετά ήρθε στον κόσμο η κόρη τους, Μάρθα. Το διαζύγιο δεν θα αργήσει. Είναι 5 Φεβρουαρίου του 1971 όταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, εκείνη μαζεύει τα πράγματα της με φορτηγό και φεύγει από το σπίτι.

Το περιοδικό της εποχής Οικογενειακός Θησαυρός κυκλοφορεί με το διαζύγιο ως θέμα εξωφύλλου και τίτλο «Το χάσμα είναι αγεφύρωτο». Το ίδιο τεύχος φιλοξενεί συνέντευξη του δικηγόρου του Κουτουμάνου, Γιώργου Μισαηλίδη.

«Ένα μήνα μετά το γάμο τους η Ζωή εμφάνισε το δύστροπο, εριστικό και υβριστικό χαρακτήρα της καθώς και την αδιαφορία της στις συζυγικές υποχρεώσεις της. Ο πελάτης μου ισχυρίζεται ότι πριν από το γάμο η Λάσκαρη του είχε υποσχεθεί ότι θα αφή¬σει την καριέρα της για χάρη της οικογένειας, ενόψει μάλιστα και του ερχομού της κόρης τους. Λόγο που όχι μόνο δεν κράτησε αλλά έθεσε και τη ζωή του παιδιού σε κίνδυνο, αφού ήταν έγκυος όταν γύριζε την ταινία "Όλγα, Αγάπη Μου" της Φίνος Φιλμ. Μάλιστα τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν αποφάσισε να εμφανιστεί στο θέατρο στην παράσταση Μα¬ριχουάνα Στοπ, γεγονός που συντέλεσε στην οριστική διάλυση του γάμου τους» έλεγε ο δικηγόρος, συμπληρώνοντας: «Ο Πέτρος Κουτουμάνος ήθελε να έχει τη γυναίκα του στο σπίτι, κάθε μέρα τσακώνονταν, είχαν διαφορετικό τρόπο ζωής».

Το αγεφύρωτο χάσμα στη σχέση τους είχε αφήσει και η ίδια να διαφανεί σε συνέντευξή της: «Ο Πέτρος Κουτουμάνος δεν με άφηνε να περνάω πολύ χρόνο με τη Μάρθα. Είχε όλη την οικογένειά του στο σπίτι. Αυτό έκανε κακό και σε μένα και στο παιδί. Δεν μου επέτρεπε ούτε στο πάρκο να πάω μαζί της. Κι όταν χωρίσαμε, πάλι δεν με άφηνε να τη βλέπω. Δεν κατάλαβα ποτέ μου το γιατί. Με έβαζε τιμωρία λέγοντας μου "άλλες είκοσι μέρες δεν θα δεις το παιδί". Του απαντούσα "Δεν κάνεις κακό σε μένα, αλλά στο παιδί". Γι' αυτό και όταν έμεινα έγκυος στη Μαρία-Ελένη, είπα στον Αλέξανδρο ότι θα τη μεγαλώσω εγώ. Δεν ήθελα κανέναν άλλο. Με τη Μάρθα ακόμη προσπαθούμε να αναπληρώσουμε εκείνο το κενό. Της έλεγα συχνά ότι όσο δεν μου μιλάει η απόσταση θα μεγαλώνει και δεν θα υπάρχουν γέφυρες επικοινωνίας» είχε εξομολογηθεί πρόσφατα η Ζωή Λάσκαρη σε συνέντευξή της στο People.