Στέφανος Κυριακίδης στο gossip-tv: «Δεν κέρδισε το σκοτάδι. Δεν το θαμπώσανε...Το θέατρο λάμπει»
60 χρόνια σπουδαίας διαδρομής, 120 ρόλοι και μια καλλιτεχνική πορεία που δεν μπορεί να συγκριθεί. Ο Στέφανος Κυριακίδης έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα στην Τέχνη, το σανίδι είναι για εκείνον το διάβα της ζωής του και όταν τον ρωτάς «τι είναι το θέατρο για σένα;», η απάντηση είναι τόσο δυνατή που μόνο συγκίνηση μπορεί να προκαλέσει.
«Δεν μπορώ να πω με μία λέξη. Αλλά αν πρέπει αυτό που θα πω είναι ότι το θέατρο για μένα έχει θέση μετά την οικογένειά μου», θα πει στο gossip-tv. Και για όσους γνωρίζουν τον Στέφανο Κυριακίδη μπορούν να καταλάβουν την ιερότητα αυτής. Έχει παίξει σε όλες τις αρχαίες τραγωδίες των μεγάλων ποιητών μας.
Έχει συνυπάρξει καλλιτεχνικά με τις πιο σπουδαίες θεατρικές προσωπικότητες. Δάσκαλοί του υπήρξαν ο Κάρολος Κουν, ο Μίνως Βολονάκης, ο Ζυλ Ντασέν και ο Σπύρος Ευαγγελάτος. «Το θέατρο είναι ένας τρόπος να μπορέσεις να ξεφύγεις από τον ίδιο σου τον εαυτό, για να βρεις δικαιολογία για να τον εκθέσεις. Στη σκηνή εκθέτουμε τους εαυτούς μας», θα πει στο gossip-tv με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που βρέθηκες στη σκηνή του θεάτρου; Πώς ένιωσες;
Δεν είχα συναισθήματα. Γιατί δεν είχα φωνή. Έμεινα… Ήμουν μόλις 16 χρονών στο Οιδίπους Τύραννος και μόλις είδα τον κόσμο έμεινα… Από τότε βέβαια δεν έχασα ποτέ ξανά την ψυχραιμία μου
Τι προσφέρει το θέατρο ως βασική μορφή τέχνης στον ηθοποιό και τι στους θεατές;
Στον ηθοποιό προσφέρει πάρα πολλά εφόσον ασχολείται και με αυτό που αγαπάει. Και όχι να το βλέπεις σαν ένα έργο το οποίο, δεν λέω βέβαια είναι καλό να ζεις από τη δουλειά σου, αλλά να μην ευτελίζεις και αυτό που διάλεξες να κάνεις με την προχειρότητα. Από εκεί και πέρα, όταν εσύ κάνεις σωστά τη δουλειά σου, πιστεύω ότι έχει αντίκρισμα και στον κόσμο. Γιατί το βασικό στοιχείο είναι, όπως έλεγε και ο Κουν, κάνουμε θέατρο για μας. Αλίμονο αν μπερδεύουμε τον κόσμο με τις δήθεν εναλλακτικές παραστάσεις. Να μην τον μπερδεύουμε, ό, τι κι αν κάνουμε να είναι καθαρό και εύκολο. Αυτό είναι για μένα.
Δεν είχα συναισθήματα. Γιατί δεν είχα φωνή. Έμεινα… Ήμουν μόλις 16 χρονών στο Οιδίπους επί Κολωνό και μόλις είδα τον κόσμο έμεινα
Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό μετά το τέλος της παράστασης, να βγει από τον ρόλο του και να επιστρέψει στην πραγματικότητα;
Επειδή εμείς μιλάμε απευθείας μετά την παράσταση θα σου πω πως δεν ξέρω αν έχω βγει ακόμη. Η γυναίκα μου, μου λέει πολλές φορές «θέλεις αρκετό χρόνο… όχι να επανέλθεις, ούτε για να χαλαρώσεις καθόλου, για να είσαι αυτός που ξέρω κιόλας». Είναι καλό, είναι καλό. Έλεγα και παλιά και στους μαθητές μου, πάνω στη σκηνή μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε και να μην μας συλλάβουν. Αν κάνουμε αυτά που σκεφτόμαστε, αυτά που ζούμε πάνω στη σκηνή, έξω, θα μας συλλάβουν οπωσδήποτε. Άρα, είναι ένας τρόπος να μπορέσεις να ξεφύγεις από τον ίδιο σου τον εαυτό, για να βρεις δικαιολογία για να τον εκθέσεις. Στη σκηνή εκθέτουμε τους εαυτούς μας. Και πιστεύω ότι αφού τους εκθέτουμε και είμαστε ειλικρινείς κάνουμε καλό και στον εαυτό μας. Αλλά πρέπει να είσαι ασφαλής. Γι' αυτό ο χώρος της σκηνής, δεν λέω αν είναι ιερός ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να τον αγαπάς, όπως αγαπάς οτιδήποτε άλλο μεγάλο. Και να μην είσαι ερωτευμένος. Λοιπόν, σε αυτό το χώρο μπορείς να κάνεις τα πάντα. Και πιστεύω ότι οδηγείσαι σε σωστούς δρόμους.
Ηθοποιός σημαίνει φως;
Το έχει πει ο Χορν αυτό. Αρκεί να μην κουβαλάει ο ίδιος το σκοτάδι του.
Κατάφερε το σκοτάδι που έπεσε πάνω από τους ανθρώπους του θεάτρου να καλύψει το φως;
Όχι, όχι… Ίσα ίσα, εάν τα παρακολουθείς τα πράγματα και εάν τα ψάχνεις τα πράγματα, προσπαθείς να τα καταλάβεις και αφού τα καταλάβεις μπορείς να τα μεταδώσεις, όχι με το παίξιμό σου, με την παρουσία σου όπως και κάθε άνθρωπος. Όχι, δεν κέρδισε το σκοτάδι. Δεν συνέβη με τίποτα, με τίποτα. Είναι τόσο δυνατό το θέατρο. Αντιστέκεται χιλιάδες χρόνια. Όλη αυτή την ιστορία την έχω ξεχάσει παρόλο που πρέπει να τους θυμόμαστε. Δεν θα μου χαλάσουνε εμένα, δεν θα μου θαμπώσουν ούτε καν θαμπώσανε το θέατρο. Δεν το θαμπώσανε. Το θέατρο λάμπει. Αντιστέκεται το θέατρο. Καμιά φορά τιμωρεί αλλά ανταμείβει κιόλας. Το θέατρο σε ταξιδεύει, σου ανοίγει το μυαλό. Τα καλά κείμενα σου ανοίγουν το μυαλό, αλλά πάλι σε εγκλωβίζουν. Εκεί είναι το θέμα της επιλογής κάποιων ανθρώπων. Για αυτό και αγαπάω πολύ το κλασικό θέατρο και το μοντέρνο αλλά να είναι και λίγο κατανοητό σε έναν απλό άνθρωπο. Δεν είναι η τέχνη μόνο για λίγους. Η τέχνη είναι για πολλούς, το θέατρο είναι για όλο τον κόσμο. Για μένα δεν έχει σημασία ο χώρος πια. Σημασία έχει να μπορώ να επικοινωνήσω το μήνυμα. Δεν είμαι ιεραπόστολος αλλά είναι χαρά να παίρνεις χαρά και να δίνεις χαρά. Εγώ το έχω ζήσει πολύ αυτό
Πόσο δύσκολο θα ήταν αν σου ζητούσα να μου πεις τι είναι το θέατρο για σένα με μία λέξη.
Δεν μπορώ να πω με μία λέξη. Αλλά αν πρέπει αυτό που θα πω είναι ότι το θέατρο για μένα έχει θέση μετά την οικογένειά μου
Το θέατρο μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους;
Και χειρότερους όμως. Γιατί το καλό και το κακό είναι σχετικό. Για να σε γυρίσω και στην προηγούμενη ερώτηση. Δεν ήταν ωραίο θέατρο αυτό που έκαναν κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους; Τα κείμενα που παίζανε όλοι τους σχεδόν είχαν τρομερά μηνύματα. Και το βασικότερο απ' όλα το θέμα της αλαζονείας. Τα κείμενα, τα κλασικά, οι τραγωδίες και όλα αυτά τα μεγάλα κείμενα σου λέει stop.
Είναι τελικά εξουσιαστικός ο ρόλος ενός σκηνοθέτη;
Στην εξουσία εγώ αντιδρώ. Στη συνεργασία ναι. Ο έξυπνος ο σκηνοθέτης είναι συνεργάτης. Στον εξουσιαστικό σκηνοθέτη, θα κρατήσει λίγο η εξουσία όπως και όλες οι τυραννίες. Τώρα ζούμε σε άλλες εποχές και πιστεύω ότι εκεί οδηγείται. Δεν πιστεύω στον εξουσιαστικό σκηνοθέτη γιατί κανείς δεν τον ανέχεται.
Ένας καλός ηθοποιός φαίνεται από το χειροκρότημα ή από… τους followers;
Στο χειροκρότημα φαίνεται ο καλός παραγωγός!
Ο Στέφανος Κυριακίδης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Τα τελευταία φεγγάρια» του Furio Bordon στο θέατρο Coronet
Στέφανος Κυριακίδης - Άντζελα Γκερέκου
© Aggeliki KokkoveΣτη σκηνή του Θεάτρου Coronet, ο σπουδαίος Στέφανος Κυριακίδης συμπράττει θεατρικά με την υπέροχη Άντζελα Γκερέκου σε έναν ρόλο μοναδικό και ανυπέρβλητο.
Από την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Η Γη της Ελιάς», οι δύο αγαπημένοι ηθοποιοί συναντιούνται ξανά επί σκηνής, σε ένα έργο υψηλής αισθητικής και ουσίας.
Πλάι τους, ο ταλαντούχος Δημήτρης Λιακόπουλος. Στο τιμόνι της σκηνοθεσίας η δυναμική Ρέινα Εσκενάζυ.
Στο πολυβραβευμένο θεατρικό έργο του Furio Bordon «Τα Τελευταία Φεγγάρια» όλα συνδέονται αρμονικά στο πρόσωπο του ήρωα-πρωταγωνιστή, που κάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση στο λυκόφως της ζωής του.
