Παγκόσμια Ημέρα Οικογένειας - Ο Ζουγανέλης στο gossip-tv: «Η οικογένεια θέλει αρχές, αγάπη... έρωτα»

Και το ακόμα πιο ωραίο είναι πως όταν ρωτάς τον ηθοποιό, συνθέτη, παρουσιαστή, τραγουδιστή και δάσκαλο -βλέπετε είναι πολλές και εξίσου σημαντικές οι ιδιότητές του- για την Ισιδώρα και την Ελεονώρα ξεστομίζει πάντα τα πιο τρυφερά λόγια, με μεγάλη δόση περηφάνειας και αστείρευτης αγάπης. Χαίρεται κάθε κατάκτησή τους, προσωπική ή επαγγελματική, δεν ζηλεύει καθόλου που τα δύο θηλυκά του είναι τόσο κοντά μεταξύ τους και μιλάει για τη σπουδαιότητα του θεσμού της οικογένειας που, όπως λέει, χρειάζεται «αρχές, αγάπη και πολύ έρωτα».

Η πιο σημαντική «ιδιότητα» του Γιάννη Ζουγανέλη όμως, πέρα από όλα τα παραπάνω είναι στα σίγουρα το γεγονός ότι υπήρξε -και συνεχίζει να είναι- ένας καλός μπαμπάς και ένας οικογενειάρχης που όπως λέει με νόημα, δεν έκανε ατοπήματα. Και προφανώς τού δίνουμε «ψήφο εμπιστοσύνης» αφού τιμάει και στηρίζει εδώ και 43 χρόνια -από τότε δηλαδή που παντρεύτηκε με την Ισιδώρα Σιδέρη- τον πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας, που είναι η οικογένεια! Και βέβαια αποτελεί το πρότυπο για όλους, σε πείσμα όλων όσοι προσπαθούν να καταλύσουν μία τόσο σπουδαία αξία! Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Οικογένειας, ο σπουδαίος Γιάννης Ζουγανέλης μιλάει στο gossip-tv για το δέσιμο που έχει με την Ισιδώρα του και την Ελεονώρα του, επιβεβαιώνοντάς μας με κάθε λέξη του πως αποτελεί πρότυπο οικογενειάρχη...

Είστε μία καθαρόαιμη καλλιτεχνική οικογένεια. Πώς ήταν να ζουν τρεις καλλιτέχνες στο ίδιο σπίτι;

Πολύ δημιουργικό. Πολύ συντονισμένο, μιλούσαμε με τους ίδιους όρους, με σεβασμό στη διαφορετικότητα των προσωπικοτήτων μας. Πιστεύω πάρα πολύ σε αυτό σαν στάση κοινωνική στη ζωή μου. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι μοναδικοί και πρέπει να σέβεσαι τη μοναδικότητά τους και αν δεν την έχουν ανακαλύψει οι ίδιοι, να κάνεις τα πάντα για να μπορούν να την ανακαλύψουν για να δημιουργηθεί μία αρμονία.

Ακόμα και με διαφωνίες. Με τη διαφωνία δημιουργείται η αρμονία και στα μαθηματικά και στη μουσική. Ακόμα και στο θέατρο, η δράση και η αντίδραση. Είμαι τυχερός γιατί αυτό που ήθελα να κάνω εγώ για τους άλλους, μου το έκαναν και εμένα. Ένα βασικό motto στη ζωή μου που πέρασε στην οικογένεια χωρίς καμία διδακτικότητα αλλά μόνο με στάση ζωής και κυρίως στο παιδί μου, είναι ότι δεν συγκρίνεται τίποτα στη ζωή. Δεν συγκρινόμαστε οι άνθρωποι γιατί αν συγκριθούμε μπαίνουμε σε μία λογική μαζικότητας, ότι εγώ είμαι καλύτερος… Μόνο οι επιδόσεις μπορούν να συγκριθούν.

Οπότε αυτό έγινε αποδεκτό, έγινε χωρίς να κουνήσω ποτέ το δάχτυλο. Η ζωή είναι η μεγαλύτερη σύνδεση που υπάρχει στο βίωμά μας, αν δεν το αντιληφθούμε, δεν υπάρχει ζωή. Η οικογένεια είναι ένα στοιχείο της ζωής και της κοινωνίας που θέλει να μπορείς να συνθέτεις πράγματα. Είναι μία πολύ δύσκολη σύνδεση η οικογένεια. Θέλει αρχές, αγάπη, έρωτα προς όλα τα μέλη με τον διαφορετικό τρόπο που μπορεί να εκφραστεί, θέλει ελευθερία γιατί το οτιδήποτε δεσμεύει την οποιαδήποτε προσωπικότητα θα δημιουργηθούν σίγουρα εκτροπές. Να μην περνάνε μέσα στην οικογένεια οι προκλήσεις της καθημερινότητάς μας. Αυτό που με ενδιαφέρει να επικοινωνώ, είναι ότι δεν λέμε απριόρι το έλλειμμα της σύγκρισης. Επαναλαμβάνω στις επιδόσεις μπορεί να συγκριθούμε, αλλά η ζωή είναι ο χώρος, ο στίβος για τη δημιουργία και κυρίως για την επίδοση.

Ας μιλήσουμε για τη μαμά Ισιδώρα Σιδέρη. Έχουμε την εντύπωση ότι άφησε την καριέρα της στην άκρη για να αφοσιωθεί στην οικογένειά της; Είναι έτσι;

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Καταρχήν να πω ότι πιστεύω πολύ στη θηλυκότητα. Είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στη ζωή που έχει και τη μήτρα για να αναπαραχθεί αυτή καθ’ αυτή η ζωή και να υπάρξει μέλλον. Το κυρίαρχο στοιχείο της θηλυκότητας είναι η μητρότητα, είναι η μάνα. Η Ισιδώρα είναι μία εξαιρετική μάνα, συμπάσχει με την κόρη μας, είναι δίπλα, στηρίζει και αποδέχεται τις επιλογές της. Όπως και εγώ, όμως, η Ισιδώρα λόγω της συγγένειας της θηλυκότητας –θηλυκό με θηλυκό μπορούν να πουν παραπάνω πράγματα- μπορώ να πω ότι είναι πολύ πιο πολύ δυνατά και δυναμικά. Είναι μία εξαιρετική μάνα. Και δεν είναι μόνο μάνα της Ελεονώρας, γιατί εγώ μπορεί να έχω χάσει τη μάνα μου, αλλά η μάνα σου είναι και δικιά μου μάνα, με αυτή τη λογική. Ουσιαστικά η Ισιδώρα δεν έχει αποσυρθεί ποτέ. Πέρα από τη δεκαετία του ’80 που ήμασταν μαζί και στο «Αχ Μαρία», κάναμε και πολλά άλλα πράγματα θεατρικά, θεατρομουσικά, συναυλίες…

Η κόρη μου δεν έχει καθόλου ματαιοδοξία. Και δεν έχει ροπή, πράγμα που έχει βοηθήσει και η Ελεονώρα, από τη στάση μας ως οικογένεια, για τις επιλογές και τον τρόπο και τις ευχαριστίες απέναντι σε όσους σε έχουν αποδεχτεί…

Απλώς η Ισιδώρα δεν είναι ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να ισορροπήσει με το lifestyle. Επειδή είμαστε συμβιβασμένα άτομα, όλη μας τη ζωή… Δεν μπορούσε να δεχτεί κάποιες συμβάσεις. Ουσιαστικά δεν αποχώρησε ποτέ. Όπου μπορώ εγώ την προτρέπω γιατί τη θαυμάζω ως τραγουδίστρια. Εκείνη ουσιαστικά με έμαθε και εμένα να ερμηνεύω, που βέβαια δεν μπόρεσα ποτέ να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Και αυτό το έχει πάρει και η κόρη μου. Συμμετέχει σε διάφορα πράγματα που κάνω εγώ. Πρόσφατα έβγαλα ένα cd, με τίτλο «Μαύρος μαρκαδόρος» σε στίχους του Ισαάκ Σούση όπου η Ισιδώρα ερμηνεύει εξαιρετικά το τραγούδι «Μάτια από κάρβουνο». Εκφράζεται και μέσα από την Ελεονώρα. Είναι δημιουργικά δίπλα της χωρίς να επιβάλλει αντιλήψεις. Συζητάει πάντοτε με μία διάθεση να πάνε τα πράγματα μπροστά. Και επειδή οι νεότερες γενιές έχουν και μία τεράστια ματαιοδοξική ανασφάλεια, η Ισιδώρα είναι αυτή που αποτρέπει αυτή τη ματαιοδοξία. Η κόρη μου δεν έχει καθόλου ματαιοδοξία. Και δεν έχει ροπή, πράγμα που έχει βοηθήσει και η Ελεονώρα, από τη στάση μας ως οικογένεια, για τις επιλογές και τον τρόπο και τις ευχαριστίες απέναντι σε όσους σε έχουν αποδεχτεί…

Λένε πως τα παιδιά των επιτυχημένων καλλιτεχνών που θέλουν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι, πρέπει να προσπαθήσουν διπλά για να πείσουν για το ταλέντο τους. Ήταν έτσι για την Ελεονώρα που και οι δύο γονείς της είναι καλλιτέχνες;

Όχι, όχι καθόλου και αυτό τη βοήθησε και την ενίσχυσε ως προσωπικότητα. Δεν ένιωσε ποτέ, κανένα βάρος. Εγώ συνηγόρησα σε αυτό, όπως και η μητέρα της. Όταν πριν από περίπου 20 χρόνια έκανε μία οντισιόν για τον Νταλάρα και εργάστηκαν μαζί, της είχα πει, ‘’μην πεις ότι είσαι η Ζουγανέλη’’. Πρώτα απ’ όλα για να αντιληφθεί η ίδια αν θα περνούσε την οντισιόν και επίσης θα μπορούσε το όνομά της να της κάνει και κακό. Γιατί πολλά λέγονται… Ακόμα και κάποια τραγούδια που είχα γράψει και τα είχε τραγουδήσει σε demo, όταν ακόμα ήταν δύο χρονών παιδάκι, όλο αυτό δημιούργησε στην κόρη μου μία τρομερή αυτοδυναμία. Και όταν μου έλεγε «να πω κάποια τραγούδια;», της έλεγα «Όχι Ελεονώρα μου, αργότερα» γιατί ήθελα να πατήσει η ίδια στα πόδια της. Έπειτα, δεν έχει να κάνει με τα παιδιά των καλλιτεχνών. Είναι λογικό, μερικές φορές, τα παιδιά των καλλιτεχνών από όλους τους χώρους της Τέχνης, να έχουν επηρεαστεί από το βίωμα. Γιατί ό,τι κάνουμε, «περνάει» μες στην οικογένεια. Είναι λογικό. Επειδή εγώ είμαι χρόνια στην εκπαίδευση και στην καθηγεσία, συνιστώ πάντα τα παιδιά να αγαπάνε και να σέβονται τους γονείς και θέλω αποκοπή άμεση από τον ομφάλιο λώρο και ουσιαστικά και συμβολικά.

Είναι λογικό, μερικές φορές, τα παιδιά των καλλιτεχνών από όλους τους χώρους της Τέχνης, να έχουν επηρεαστεί από το βίωμα. Γιατί ό,τι κάνουμε, «περνάει» μες στην οικογένεια.

Γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Δεν βγάζουν αλλιώς φτερά τα παιδιά. Η Ελεονώρα έβγαλε μόνη της φτερά, με τις δικές της δυνάμεις. Όταν ξεκίνησε και ήταν 20 χρονών ή ακόμα και πιο παλιά, ήταν ώριμη. Ήξερε το τραγούδι και το θέατρο. Ήξερε να θαυμάζει χωρίς παθογένειες. Ήξερε να εκτιμάει. Αγαπούσε πολύ τη Βουγιουκλάκη. Θυμάμαι μια φορά σε μία παρέα, έλεγαν ‘’μα η Βουγιουκλάκη…’’ Είναι δυνατόν να λες, ‘’μα η Βουγιουκλάκη;’’ τους είχε πει… Αυτή την αμφισβήτηση που έχουν λάμψη μέσα από τέτοιες προσωπικότητες… Είχαμε κάνει κάποτε μία ολόκληρη συζήτηση. Με είχε ρωτήσει: ‘’Γιατί λένε, ‘η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της;’''. Και της είχα πει ότι είναι μία ηλίθια φράση γιατί κανένα γεωγραφικό μήκος και πλάτος δεν τρώει παιδιά. Είναι ο ανταγωνισμός ανελέητος. Έχει στάση, έχει ιδεολογία… Καμία φορά από συναισθηματικούς λόγους είναι παρορμητική αλλά ξαναμπαίνει στη λογική της συνέπειας του συναισθήματος διότι το συναίσθημα όταν δεν έχει λογική, κινδυνεύει να είναι φαιδρό.

Θεωρείτε πως τόσο εσείς όσο και η Ισιδώρα Σιδέρη υπήρξατε πρότυπο για την Ελεονώρα ώστε να κινηθεί προς τα καλλιτεχνικά μονοπάτια ή ήταν έμφυτο το ταλέντο της που ακόμα και αν δεν ήταν οι γονείς της καλλιτέχνες, θα γινόταν τραγουδίστρια; Είχατε εντοπίσει από νωρίς το ταλέντο της Ελεονώρας και κάνατε ό,τι περνούσε από το χέρι σας για να το εξελίξει;

Όλα παίζουν αυτά. Γιατί αν δεν καταφέρει ο οποιοσδήποτε γονιός να είναι πρότυπο για τα παιδιά του, χωρίς να το παίζει, τότε δεν έχει καταφέρει να συνθέσει οικογένεια και παιδεία. Είναι ένα παιδί που αγαπάει αυτό που κάνει, ήταν κοντά στη μουσική και το θέατρο μαζί μας. Και εκείνο για το οποίο με εξέπληξε η Ελεονώρα ήταν ότι είναι και εξαιρετική ηθοποιός. Εγώ απείχα για να τη δω να αυτοδυναμωθεί. Όταν λοιπόν πήγα στις εξετάσεις της σχολής από την οποία αποφοίτησε αριστούχα, πραγματικά έμεινα άναυδος από τον τρόπο της υποκριτικής της. Και είναι από τις κοπέλες που έχουν μία καλλιέργεια. Ξέρει ότι για να πετύχεις στην υποκριτική δεν πρέπει να έχεις καθόλου υποκρισία, να μην είσαι ούτε ματαιόδοξος, να διεισδύεις στον λόγο… Είναι ένα παιδί πολύ δυνατό.

Περιγράψτε μας μία στιγμή σας μέσα στο χρόνο που συναντηθήκατε και οι τρεις καλλιτεχνικά στον… καναπέ του σπιτιού σας;

Έχει συμβεί στο σπίτι μου. Εγώ ψαχνόμουνα είτε με την κιθάρα, είτε με το πιάνο να συνθέσω κάποια τραγούδια και έλεγα «έλα να πιάσουμε τον τόνο», να δούμε αν πηγαίνει σε έναν καλλιτέχνη ή ένα ντουέτο και η Ελεονώρα όχι μόνο παρακολουθούσε αλλά είχε και άποψη. Το ίδιο έγινε και στο στούντιο. Δεν την εγκαταλείψαμε ποτέ, μπορεί να εργαζόμασταν αλλά πολύ μεγάλο ρόλο και οι γιαγιάδες… Είχε μία γιαγιά, μία εξαιρετική γυναίκα, τη μητέρα της Ισιδώρας που της έκανε και όλα τα χατίρια όμως την παίρναμε και στο θέατρο και στο στούντιο. Οπότε εκεί έμπαινε και εκείνη μέσα και είχε άποψη και εκείνη. Είναι ένα παιδί ευγενικά θαρραλέο. Ήταν μόλις δύο χρονών και κάναμε με τον Κώστα Βουτσά μία συνεργασία τότε και ήταν τόσο μικρή που τον πλησίασε και του είπε ‘’θέλω να σας δώσω ένα φιλί και μία αγκαλιά’’. Ήταν θαρραλέα.

Σας έχει συμβουλευτεί ποτέ η κόρη σας για καλλιτεχνικά θέματα ή από πολύ νωρίς ήταν αυτάρκης και αυτόφωτη ως καλλιτεχνική οντότητα;

Ναι, συζητάμε πολύ. Και εγώ ακούω και παίρνω συμβουλές από εκείνη. Συνέχεια είμαστε σε αυτή τη συνομιλία. Η συνύπαρξη έχει θέματα, δεν είναι εύκολη…

Πιστεύετε ότι υπήρξατε καλός μπαμπάς; Αυτό που λέμε καλός οικογενειάρχης;

Για αυτό θα πρέπει να ρωτήσετε τους δικούς μου ανθρώπους (σ.σ. γέλια). Για τον εαυτό μου θα πω ότι δεν έχω κάνει ατοπήματα. Πιστεύω ότι είμαι καλός οικογενειάρχης. Τιμώ την οικογένεια.

Διαβάστε επίσης:

• Οι καλλιτεχνικές οικογένειες της showbiz! Όταν τα παιδιά ακολούθησαν τα χνάρια των γονιών τους!
• Γιάννης Ζουγανέλης: Η παρέμβασή του σε περιστατικά βίας και το σοκ για τον Νίκο Ξυλούρη
• Γιάννης Ζουγανέλης στο gossip-tv: Ο Άλλος άνθρωπος, τα 20.000 & το «Σπίτι των Ονείρων» που δεν έγινε