Γιορτή του πατέρα: Οι μπαμπάδες που έχουν μιλήσει στο gossip-tv με τρυφερότητα για τα παιδιά τους
Η Γιορτή του Πατέρα είναι μια ημέρα γεμάτη συναίσθημα και αναγνώριση για έναν ρόλο που ίσως δεν εξυμνείται όσο συχνά θα έπρεπε, αλλά είναι βαθιά ριζωμένος στην καρδιά της ελληνικής οικογένειας, όπως βέβαια είναι αντίστοιχα και ο ρόλος της μητέρας.
Στην ελληνική κοινωνία, ο πατέρας δεν είναι απλώς το πρόσωπο που φροντίζει, προστατεύει και καθοδηγεί. Είναι ο άνθρωπος που λειτουργεί ως πυλώνας σταθερότητας, συναισθηματικός σύμμαχος και πρότυπο για τα παιδιά του. Όλο και περισσότεροι μπαμπάδες σήμερα μιλούν ανοιχτά για την τρυφερή πλευρά της πατρότητας, για εκείνη τη σπάνια αλλά πανίσχυρη σχέση με τα παιδιά τους, που λειτουργεί όχι μόνο ως συναισθηματικός δεσμός αλλά και ως κινητήρια δύναμη στη ζωή τους.
Όταν το Gossip-TV ρώτησε τον Φάνη Μουρατίδη πώς βιώνει την πατρότητα, η απάντησή του ήταν αφοπλιστική:
«Θα σου πω μια φράση που μου την είχε πει ένας μακινίστας όταν κάναμε τα γυρίσματα της σειράς «Μπαμπά μη τρέχεις» και ήμουν στη φάση που θα γινόμουν μπαμπάς. Εκείνος έτρεχε να βοηθήσει μια φίλη που είχε παιδιά και αναρωτιόμουν τι κάνει και μου λέει: «Αν είσαι μια φορά μπαμπάς, είσαι για πάντα μπαμπάς». Αυτή η φράση παρότι εκείνη την ώρα δεν την κατάλαβα, εμένα με καθόρισε και άρχισα να τη δουλεύω στα πρώιμα στάδια των παιδιών μου.
Ο Φάνης Μουρατίδης με τη σύζυγό του Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους και τους γιους τους σε βόλτα τους το 2021.
Ο μπαμπάς, είναι ένας υπέροχος ρόλος, δύσκολος πολύ... Ένας ρόλος που έχει να κάνει με τον άγνωστο εαυτό σου
Θέλω να σου πω λοιπόν ότι ο μπαμπάς, είναι ένας υπέροχος ρόλος, δύσκολος πολύ και μιλάει ένας που ασχολείται με ρόλους. Ένας ρόλος που έχει να κάνει με τον άγνωστο εαυτό σου. Υπάρχουν κομμάτια του εαυτού σου που «ξυπνάει» ο δικός σου μπαμπάς, ο μπαμπάς που θα ήθελες να είσαι, ο μπαμπάς που ζηλεύεις. Μέσα από την πατρότητα ξυπνάνε κομμάτια του εαυτού σου, που βλέπεις την ανημποριά σου, τους φόβους, τις αγωνίες και ταυτόχρονα έρχεσαι και ησυχάζεις από την εμπιστοσύνη που κάποια στιγμή πρέπει να δείξεις στη ζωή».
Ο Χάρης Χριστόπουλος είναι ένας ευτυχισμένος μπαμπάς τριών αγοριών και μαζί με τη σύζυγό του Αννίτα Μπραντ έχουν κάνει το όνειρό τους πραγματικότητα. Ο γνωστός φωτογράφος και παρουσιαστής, έχοντας μιλήσει στο Gossip-TV για την οικογένεια που έχει δημιουργήσει, είχε «ρίξει φως» στους ρόλους όπως έχουν κατανεμηθεί στο σπίτι. Κοινώς ο καλός και ο κακός αστυνομικός για τα τρία αγοράκια τους.
Συγκεκριμένα παραδέχτηκε πρόσφατα στο Gossip-TV: «Αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι ότι ακούνε σχεδόν μόνο τη μαμά τους πέρα από το γεγονός ότι εγώ τους έχω λίγο καλομαθημένους. Δηλαδή, θέλω να πω ότι λυπάμαι που δεν με παίρνουν στα σοβαρά πολλές φορές. Γιατί λυγίζω και στα «όρια» και στα «θέλω» τους κάνω μπαγαποντιές, ας πούμε. Νομίζω, το έχω διαβάσει κιόλας, ότι πάντα ο μπαμπάς είναι αυτός που λυγίζει. Ενώ η μαμά είναι αυτό που λέμε «ό,τι πει η μαμά». Την ακούν! Τα όρια τους είναι η μητέρα τους».
Ο ηθοποιός Νίκος Γκέλια μιλώντας στο Gossip-TV, περιέγραψε με αφοπλιστική ειλικρίνεια τη δική του εμπειρία ως πατέρας μιας πεντάχρονης κόρης:
«Μια τρέλα. Μια τρέλα, με ένα παιδί πέντε χρονών τώρα. Η απόλυτη ευτυχία είναι για μένα το παιδί, έτσι κι αλλιώς. Γιατί ήθελα παιδί και υπεραγαπάω την κόρη μου και θέλω να είμαι και πάρα πολύ ενεργός πατέρας. Με την έννοια ότι θέλω να είμαι παρών στα πάντα. Δεν θέλω να χάνω πράγματα με την κόρη μου και το κομμάτι αυτό είναι πηγή ζωής για μένα – και δύναμης και ευτυχίας και, ακόμη, και μόχθου ζωής».
Η απόλυτη ευτυχία είναι για μένα το παιδί, έτσι κι αλλιώς
Η πατρότητα, όπως την περιγράφει, δεν είναι απλώς μια ιδιότητα. Είναι στάση ζωής, ευθύνη, έμπνευση και κινητήριος μοχλός.
«Το παιδί με βοηθάει και μου λέει: “Μπαμπά, θα τα καταφέρεις”. Έχει αυτό που λες, ότι προσπαθώ όχι μόνο για τον εαυτό μου ή τον εγωισμό μου, αλλά και για το παιδί μου.»
Αυτό το συναίσθημα, της συνεχούς προσπάθειας και της αυθεντικής αγάπης, είναι που κάνει τη Γιορτή του Πατέρα τόσο ξεχωριστή. Γιατί οι μπαμπάδες μπορεί να μη φορούν πάντα... κάπα, αλλά στα μάτια των παιδιών τους είναι ήρωες. Κι όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο Νίκος Γκέλια, μέσα από τη φροντίδα, την αγωνία και την αφοσίωση, γεννιέται και κάτι άλλο: μια νέα εκδοχή του εαυτού του, πιο ώριμη, πιο ουσιαστική και –όπως λέει– πιο ευτυχισμένη.