Η Evangelia στο gossip-tv: «Ο πατέρας μου ήταν και παραμένει ο πιο μεγάλος υποστηρικτής μου»

Είναι η φωνή μιας γενιάς που ζει ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς και τολμά να φτιάξει τον δικό της δρόμο, χωρίς να αφήνει τίποτα πίσω.

Evangelia: Ερμήνευσε τον Εθνικό Ύμνο στην παρέλαση της Νέας Υόρκης για την 25η Μαρτίου

Μεγαλωμένη στο New Jersey από Έλληνες γονείς και με βαθιές ρίζες στην Κρήτη, η Evangelia κουβαλά μέσα της τον ήλιο του Αιγαίου και τον ρυθμό της αμερικανικής pop κουλτούρας. Από παιδί ένιωθε πως η σκηνή ήταν το πεπρωμένο της — και όταν η ζωή την οδήγησε σε ανατροπές, βρήκε στο τραγούδι το δικό της καταφύγιο και τελικά, τον δικό της σκοπό. Το μοναδικό της ύφος, όπου το μπουζούκι συναντά το synthesizer και οι μαντινάδες «χορεύουν» με αγγλικούς στίχους, είναι η μουσική αποτύπωση της ίδιας της της ζωής.

Η Evangelia μίλησε στο gossip-tv με ειλικρίνεια για τη διαδρομή της, τις δυσκολίες, τις ρίζες, τις επιρροές και το όνειρό της να γεφυρώσει κόσμους μέσα από τη μουσική. Ένα όνειρο που ξεκίνησε σε μια αυλή με παιδικές χορογραφίες και έφτασε στα διεθνή charts — χωρίς να χάσει ποτέ την ψυχή του.

Πότε και πώς συνειδητοποίησες ότι η μουσική ήταν αυτό που ήθελες να ακολουθήσεις επαγγελματικά;

Πάντα τραγουδούσα, από παιδί και ονειρευόμουν να γίνω ποπ σταρ. Έφτιαχνα χορογραφίες με τις φίλες μου και τις παρουσιάζαμε στις οικογένειες μας στην αυλή!
Αλλά το σημείο καμπής ήταν όταν έχασα τη δουλειά μου ως δασκάλα. Ήταν δύσκολη περίοδος, αλλά το ένιωσα σαν σημάδι από το σύμπαν — σαν να μου έλεγε “τώρα ή ποτέ”. Κι έτσι πήρα την απόφαση να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά στη μουσική και να κυνηγήσω το όνειρό μου.

Η μουσική μου είναι ο τρόπος μου να γεφυρώνω αυτές τις δύο πλευρές

Έχεις μια ιδιαίτερη ικανότητα να “παντρεύεις” ελληνικά και δυτικά μουσικά στοιχεία. Πώς προέκυψε αυτό το υβριδικό ύφος;

Μεγάλωσα ανάμεσα σε δύο κόσμους — στα πανηγύρια της Κρήτης τα καλοκαίρια και με την pop στο τέρμα στο δωμάτιό μου στο New Jersey τον χειμώνα. Για μένα, δεν ήταν ποτέ θέμα επιλογής του ενός ή του άλλου. Όταν ήρθε η ώρα να ακολουθήσω επαγγελματικά τη μουσική και να βρω τον δικό μου ήχο, το πάντρεμα προέκυψε φυσικά γιατί αυτό είμαι: και Ελληνίδα και Αμερικανίδα, και παραδοσιακή και pop, όλα μαζί. Δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί η σωστή ισορροπία, αλλά είναι απίστευτα δημιουργικό και διασκεδαστικό να δουλεύω στο στούντιο με την ομάδα μου για να πετύχουμε ακριβώς αυτό.

Υπάρχει κάποιο κομμάτι σου που αισθάνεσαι πως σε καθορίζει περισσότερο;

Το Φωτιά. Γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι όπου ένιωσα ότι η ελληνική και η αγγλική γλώσσα συνδυάστηκαν με φυσικό τρόπο. Αντιπροσωπεύει πλήρως την ταυτότητά μου, χωρίς να χρειάζεται να αφήσω καμία πλευρά μου πίσω. Το μπουζούκι μέσα στην παραγωγή δίνει αυτόν τον ελληνικό ήχο που για μένα είναι πολύ σημαντικός.

Θέλω να παραμείνω αυθεντική, αλλά να εξελίσσομαι συνέχεια.

Μεγάλωσες ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς – την Ελλάδα και την Αμερική. Πώς έχει επηρεάσει αυτό τη μουσική σου αλλά και την προσωπική σου ταυτότητα;

Με έκανε να νιώθω “διπλή”, αλλά με τον καιρό κατάλαβα πως αυτό είναι προνόμιο. Η μουσική μου είναι ο τρόπος μου να γεφυρώνω αυτές τις δύο πλευρές. Και στην προσωπική μου ζωή, με βοήθησε να είμαι ανοιχτή, να βλέπω τη διαφορετικότητα ως πλούτο και να επικοινωνώ πιο βαθιά με ανθρώπους από κάθε background.

Αν μπορούσες να συνεργαστείς με οποιονδήποτε καλλιτέχνη – Έλληνα ή ξένο – ποιον θα διάλεγες και γιατί;

Θα ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με την Rosalía. Έχουμε παρόμοια προσέγγιση: κρατάει την παράδοση της και την παρουσιάζει μέσα από έναν μοντέρνο, διεθνή ήχο. Θαυμάζω τον τρόπο που είναι ταυτόχρονα rooted και fearless.

Πού φαντάζεσαι τον εαυτό σου και τη μουσική σου σε 5 χρόνια από τώρα;

Να εμφανίζομαι σε μεγάλα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, να συνεχίζω να γράφω τραγούδια που γεφυρώνουν πολιτισμούς, και να έχω μια ισορροπία ανάμεσα στη ζωή μου στην Ελλάδα και στο Λος Άντζελες. Θέλω να παραμείνω αυθεντική, αλλά να εξελίσσομαι συνέχεια.

Συμμετέχεις ενεργά στη διαδικασία παραγωγής ή προτιμάς να εμπιστεύεσαι την ομάδα σου;

Είμαι 100% hands-on. Από τα demos μέχρι το τελικό mix, είμαι παρούσα σε όλα. Μου αρέσει να συνεργάζομαι, αλλά θέλω κάθε ήχος να εξυπηρετεί την ιστορία που λέω. Ειδικά με τον Jay (Stolar), που είναι executive producer μου, έχουμε χτίσει έναν πολύ δυνατό δημιουργικό δεσμό.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις πάρει μέχρι σήμερα από τη μουσική βιομηχανία;

Ότι κανείς δεν θα πιστέψει σε σένα όσο εσύ. Και ότι η συνέπεια και η αντοχή έχουν μεγαλύτερη σημασία από το ταλέντο. Μπορεί να σου πουν “όχι” 100 φορές, αλλά το θέμα είναι τι θα κάνεις την 101η.

Ποιο είναι το προσωπικό σου “mantra” ή μια φράση που σε κρατάει σταθερή και δημιουργική;

“Ό,τι είναι για σένα, θα σε βρει — αρκεί να είσαι έτοιμη να το δεχτείς.” Μου θυμίζει να μένω ανοιχτή, να εμπιστεύομαι και να δουλεύω σκληρά.

5 πράγματα που δεν ξέρουμε για σένα

1. Μπορώ να φάω παγωτό ακόμα και μες στον χειμώνα… με κουβέρτα στον καναπέ.
2. Λατρεύω παλιές ελληνικές ταινίες με Αλίκη Βουγιουκλάκη
3. Ο μπαμπάς μου ήταν ο προπονητής μου στο ποδόσφαιρο όταν ήμουν μικρή.
4. Πάντα παίρνω μαζί μου λάδι από το χωριό στο αεροπλάνο — ακόμα κι αν ζυγίζει όσο η βαλίτσα μου.
5. Έχω σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά για παιδιά με ειδικές ανάγκες

Πώς η σύγχρονη μουσική προσέγγιση σου στο άλμπουμ «Πεπρωμένο» αναδεικνύει τα διαχρονικά θέματα του «Ερωτόκριτου» και της Αρετούσας, όπως ο έρωτας, η αντίσταση στις κοινωνικές συμβάσεις και η μοίρα;

Ήθελα να δείξω πως αυτά τα θέματα δεν είναι απλά “παλιά” είναι παντοτινά. Με σύγχρονα beats, pop αισθητική και παραδοσιακά όργανα, χτίζω έναν ηχητικό κόσμο όπου η Αρετούσα μπορεί να είναι μια κοπέλα του σήμερα που λέει “θα ακολουθήσω την καρδιά μου, κι ας πληρώσω το τίμημα.” Με συγκινεί που πολλοί νέοι άνθρωποι βρίσκουν τον εαυτό τους σε αυτή την ιστορία, μέσα από τον δικό μου ήχο.

Μεγάλωσα ανάμεσα σε δύο κόσμους, χορεύοντας στο δωμάτιό μου στο Νιου Τζέρσεϊ και τρέχοντας ξυπόλυτη στο χωριό της γιαγιάς μου στην Κρήτη

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αποδώσεις τη συναισθηματική ένταση και την τραγικότητα της ιστορίας του «Ερωτόκριτου» και της Αρετούσας στο άλμπουμ «Πεπρωμένο», και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει την ακουστική εμπειρία του σύγχρονου ακροατή;

Ήταν πρόκληση, γιατί ήθελα να μεταφέρω το βάθος της ιστορίας χωρίς να γίνει “βαριά” ή απόμακρη. Χρησιμοποίησα τη δική μου προσωπική εμπειρία—τι σημαίνει να αγαπάς από μακριά, να μην μπορείς να είσαι με αυτόν που θέλεις, να περιμένεις. Όταν η ερμηνεία σου είναι αληθινή, το κοινό το νιώθει, ανεξάρτητα από την εποχή ή το μουσικό στυλ.

Βρείτε το «Πεπρωμένο» σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και streaming υπηρεσίες: https://Evangelia.lnk.to/Pepromeno

Γρήγορες Ερωτήσεις (Quickfire)

Καλοκαίρι ή χειμώνας;
Καλοκαίρι — πάντα ξυπόλυτη στην Κρήτη με θάλασσα, ήλιο και μαντινάδες!
Στίχοι ή μελωδία;
Στίχοι! Μου αρέσει πολύ να διαβάζω στίχους από μικρή
Ελλάδα ή Αμερική για διακοπές;
Ελλάδα. Αυτή η θάλασσα δεν συγκρίνετε!
Πρώτο άλμπουμ που αγόρασες;
Το “Baby One More Time” της Britney Spears — το έλιωσα!
Ένοχη μουσική απόλαυση;
Early Justin Bieber! Τα ξέρω όλα απ’ έξω — Baby, One Time, Never Say Never

Με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα, η Evangelia μίλησε όχι μόνο για τη μουσική της πορεία και το νέο της άλμπουμ «Πεπρωμένο», αλλά και για τον άνθρωπο που υπήρξε δίπλα της από τα πρώτα της βήματα, τον μπαμπά της. Μέσα από τις δικές της λέξεις, ζωγραφίζεται η εικόνα ενός πατέρα που έγινε σύμμαχος, οδηγός και έμπνευση. Από τα πρωινά τους στην κουζίνα μέχρι τα καλοκαίρια με πανηγύρια και παραδοσιακή μουσική, ο δεσμός τους είναι βαθύς, ανεπιτήδευτος και γεμάτος αγάπη.

Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση με τον πατέρα σου που κρατάς σαν φυλαχτό;

Ναι, τα πρωινά μας μαζί. Κάθε πρωί λέγαμε ότι «πινάμε καφέ» και καθόμασταν στην κουζίνα με τα κουλουράκια που φτιάχναμε μαζί. Τα βουτούσα στον καφέ του και νιώθαμε σαν να μοιραζόμαστε ένα μικρό τελετουργικό μόνο για εμάς τους δύο. Εκείνες τις ώρες κάναμε τις πιο όμορφες κουβέντες— για τη ζωή, για τα όνειρά μου, για το τι έχει σημασία. Ήταν ο τρόπος του να είναι πάντα δίπλα μου, χωρίς πίεση αλλά με πολλή αγάπη. Αυτές οι στιγμές έχουν μείνει μέσα μου σαν φυλαχτό

Ο μπαμπάς μου ήταν και παραμένει ο πιο μεγάλος υποστηρικτής μου

Αν έπρεπε να του αφιερώσεις ένα τραγούδι – δικό σου ή άλλου καλλιτέχνη – ποιο θα διάλεγες και γιατί;

Θα του αφιέρωνα το “Mantinada” από το άλμπουμ Πεπρωμένο. Είναι το πιο παραδοσιακό τραγούδι του δίσκου, γεμάτο από την κρητική ψυχή που εκείνος μας έμαθε να αγαπάμε και να τιμάμε. Ξέρω πως τον κάνει περήφανο γιατί του δείχνει ότι όλα όσα μας δίδαξε — η αξία της οικογένειας, των ριζών και του πολιτισμού μας — δεν πήγαν χαμένα. Με αυτό το τραγούδι, είναι σαν να του λέω: “Μπαμπά, η Κρήτη ζει μέσα στη μουσική μου. Χάρη σε σένα.”

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα του νιώθεις ότι κουβαλάς κι εσύ σήμερα;

Το πάθος, την επιμονή, την πίστη στην ομάδα και την αγάπη για την παράδοση. Όταν αγαπάει κάτι, το δίνει ολόψυχα, κι αυτό είναι κάτι που κουβαλάω κι εγώ, στη μουσική μου και στις σχέσεις μου.