Ελένη Ζαφειρίου: Εξιστόρησε τη δύσκολη ζωή της σε ένα βιβλίο - Η ψυχοκόρη που έγινε ηθοποιός!
Όταν ένας άνθρωπος έχει ζήσει τη ζωή του μέσα στο φως των προβολέων, στο πάθος του θεάτρου και στο βάρος των ρόλων που κουβαλούν ζωές ολόκληρες, η σιωπή μπορεί να είναι εκκωφαντική.
Για την Ελένη Ζαφειρίου, αυτή η σιωπή ήρθε αργά — μαζί με μια εύθραυστη υγεία και μια βαθύτερη συνειδητοποίηση: ότι καμία επιτυχία, κανένα βραβείο, καμία αποδοχή δεν παρηγορεί όταν ο χρόνος φέρνει τη μοναξιά της απουσίας.
H Νάνα Μούσχουρη αγνώριστη και χωρίς γυαλιά σε εμφάνισή της σε ταινία του ελληνικού κινηματογράφου
Τότε, εκεί στα χρόνια της ωριμότητας και της ανάρρωσης, ένιωσε την ανάγκη να επιστρέψει. Όχι στη σκηνή, αλλά στην αρχή της ίδιας της ζωής της: στη μητέρα της.
Έτσι γεννήθηκε το «Τι να σου πρωτοθυμηθώ, βρε μάνα», ένα συγκινητικό βιβλίο–μαρτυρία, γραμμένο χωρίς φιλοδοξίες λογοτεχνικές, αλλά με την καθαρότητα μιας ψυχής που θέλει απλώς να θυμηθεί. Η Ελένη Ζαφειρίου που γνωρίσαμε μέσα από εμβληματικούς ρόλους -κυρίως της μάνας- σε σπουδαίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, ξετύλιξε αναμνήσεις που ξεκινούν από το λαϊκό παζάρι της Λάρισας, συνεχίζουν σε επαρχιακά θέατρα, μπουλούκια, υιοθεσίες και μεταμορφώσεις – και έφτασαν μέχρι το μεγάλο αθηναϊκό σανίδι.
Η αφήγηση της στο βιβλίο της, ξεκινά σχεδόν κινηματογραφικά, με μια σκηνή που έχει για πρωταγωνίστρια τη γυναίκα που τη μεγάλωσε. Ένα παιδί που κλαίει μέσα στο παζάρι και μια γυναίκα –ηθοποιός και μάνα ταυτόχρονα– που δεν άντεξε να προσπεράσει. Από εκεί αρχίζει η ιστορία της Ελένης.
Όπως γράφει στην παρουσίαση του οπισθόφυλλου του βιβλίου της:
«Φαίνεται, όταν κανείς περάσει μία ορισμένη ηλικία και ξαφνικά βρεθεί σε μια κρίσιμη κατάσταση, όπως είναι η υγεία του, δεν τον ανακουφίζει τίποτα. Έτσι κι εγώ, στην ανάρρωσή μου, ενώ είχα τα πάντα αναζήτησα τη νεκρή μάνα μου και γι' αυτό άρχισα να γράφω αυτό το βιβλίο. Επειδή όμως ήταν η πρώτη φορά που ασχολιόμουνα με κάτι τέτοιο μόλις έφτασα 10-15 κόλλες διαγωνισμού, το διάβαζα σε διάφορους συγγενείς και φίλους για να μου πουν τη γνώμη τους. Ένας από τους φίλους μου είναι και ο Άγγελος Ψαρρός, που ενθουσιάστηκε και με σύστησε στον ποιητή Γιώργο Χρονά να μιλήσω στη ραδιοφωνική εκπομπή του γενικά για το Θέατρο και για το βιβλίο μου. Ο Χρονάς μου πρότεινε να μου το δημοσιεύσει σε συνέχειες στο περιοδικό του «Οδός Πανός» και τώρα το βγάζει και βιβλίο και τον ευχαριστώ.».
Διαβάστε το απόσπασμα κατά το οποίο η Ελένη Ζαφειρίου περιγράφει πώς έγινε ψυχοκόρη της γυναίκας που τη μεγάλωσε και υπήρξε για την ίδια η μάνα που τη φρόντισε μέχρι το τέλος:
«Η μάνα μου ήταν ηθοποιός. Βρέθηκε στη Λάρισα με τον θίασο του γιου της και έμενε σε ένα ξενοδοχείο που τα παράθυρά του έβλεπαν στην πλατεία του παζαριού. Καθώς ντυνόταν για να πάει στο θέατρο, άκουσε ένα κλάμα μικρού παιδιού, πολύ δυνατό. Κατέβηκε από το ξενοδοχείο και περνώντας μέσα από το παζάρι, πέφτει πάνω στο παιδάκι που εξακολουθούσε να κλαίει σκούζοντας. Σταμάτησε. Είδε έναν άντρα καθισμένο χάμω σταυροπόδι να πουλάει κάτι. Τον τριγύριζαν δύο αγοράκια και το μικρότερο γκρινιάρικο κοριτσάκι ''Τίνος είναι αυτό το κοριτσάκι που κλαίει τόση ώρα;'' ρώτησε τον άντρα που καθόταν κάτω: ''Δικό μου είναι, πανάθεμά το. Από το πρωί δεν έχει σταματημό. Μήπως και ξέρω τι να του κάνω; Έτσι μού 'ρχεται να το στραγγαλίσω! ''''Πού είναι η μάνα του;'' τον ρωτάει ''Δεν έχει μάνα. Απόθανε μόλις το γέννησε και μ' άφησε με τρεις διαόλους! ''Χωρίς πολλές κουβέντες και μεγάλες σκέψεις, του λέει: ''Δώσε μου εμένα το κοριτσάκι σου και θα πάμε στο συμβολαιογράφο να κάνουμε ένα συμφωνητικό ότι μου το δίνεις για ψυχοπαίδι''. Χωρίς άλλες κουβέντες, έτσι έγινε. Σε λίγες μέρες, το μπουλούκι του γιου της Δημήτρη Ζαφειρίου έφευγε από τη Λάρισα για άλλη πιάτσα, με ένα ακόμη μέλος του θιάσου. Την Ελενίτσα της Κυριακούλας...»
Ελένη Ζαφειρίου Απόσπασμα από το βιβλίο: ''Τι να σου πρωτοθυμηθώ βρε μάνα''»