Λιλή Περγαντά: «Η ταμπέλα «bitch» είναι κάτι που δεν αποδέχομαι»

Η ίδια μιλάει σε συνέντευξή της για την επιμονή και την υπομονή που χρειάστηκε για να καταφέρει να αποκτήσει την επιχείρηση που είχε οραματιστεί ενώ αποκαλύπτει πώς ονειρευόταν μικρή τον εαυτό της...

G.: Πρέπει μια γυναίκα να ικανοποιεί το αρχέτυπο της «σιδηράς κυρίας» ή ακόμα και της «bitch» για να επιβιώσει;

Σιδερένια θέληση χρειάζεται. Δεν θέλω να ακουστεί αλαζονικό, αλλά το γεγονός ότι ο επιχειρηματικός χώρος θεωρούνταν ανδροκρατούμενος, δεν ήταν κάτι που με αποθάρρυνε. Αντίθετα, με πείσμωνε περισσότερο. Πιστεύω ότι περισσότερο με δυσκόλεψε η καινοτομία και η πρωτοπορία των εναλλακτικών προϊόντων που ήταν κάτι ξένο για την τότε ελληνική πραγματικότητα. Γενικά η ταμπέλα «bitch» είναι κάτι που δεν αποδέχομαι γιατί πιστεύω ότι διαστρεβλώνει την επιμονή, την υπομονή, την προσπάθεια, τη σκληρή δουλειά και την αγωνία κάθε σύγχρονης γυναίκας να υλοποιήσει το όνειρό της στον επιχειρηματικό κόσμο.

G.: Τι συμβουλή θα δίνατε στον νεανικό εαυτό σας, στο κορίτσι που ξεκινούσε από την Ελλάδα για μεταπτυχιακό στο Λονδίνο;

Ακόμα και τότε, το γεγονός ότι ένα κορίτσι από επαρχία πήγε για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, δούλευε και ταυτόχρονα σπούδαζε θεωρούνταν πολύ σημαντικό, ίσως και σπάνιο. Ωστόσο, θα μπορούσα να το πάω πιο μακριά, να επιμείνω και να ανοίξω περισσότερο τους ορίζοντές μου και σε άλλους τομείς, όπως τα καλλυντικά, στα οποία τα τελευταία 5 χρόνια έχουμε κάνει μια πολύ μεγάλη επένδυση δημιουργώντας εξαιρετικής συνθέσεις, πάντα στο πλαίσιο αξιών ποιότητας, ασφάλειας και αποτελεσματικότητας που χαρακτήριζαν όλα τα προϊόντα μας.

Μικρή πώς ονειρευόσασταν τον εαυτό σας;

Το όνειρό μου ήταν τη φροντίδα της μητέρας φύσης που μου πρόσφερε η δική μου μητέρα, να την προσφέρω σε όλους τους ανθρώπους. Τώρα, αν αυτό επιχειρηματικά ξεκίνησε από ένα βερνίκι νυχιών είναι άλλη ιστορία. Καλό το όραμα, αλλά θέλει και στρατηγική και επιχειρηματικό δαιμόνιο. Και αυτό είναι κάτι που πήρα από τον πατέρα μου. Όταν λοιπόν ήμουν μικρή, είχα αγοράσει ένα βερνίκι νυχιών, μανό το λέγαμε τότε, και έναντι μικρής αμοιβής έβαφα τα νύχια των φιλενάδων μου στο χωριό. Τα χρήματα που έβγαζα τα επένδυα αγοράζοντας κι άλλα χρώματα για να προσφέρω ποικιλία και να είμαι η πρώτη επιλογή, όπως θέλω να είναι και η Power Health στη συνείδηση των ανθρώπων. Μισώ τη λέξη «καταναλωτής».

Πηγή: Gala