Το ποίημα-αποχαιρετισμός του Μανώλη Γλέζου στον Λεωνίδα Κύρκο

Σε αυτό περιγράφει μεταξύ άλλων το δεκαήμερο που έζησαν μαζί με τους Στέλιο Δαμιανίδη, Μανώλη Τσερέπα και τη σύζυγο του Κύρκου Καλή, το Μάρτιο του 1949 μετά την καταδίκη σε θάνατο, περιμένοντας κάθε μέρα την εκτέλεσή τους:

Έφυγες, λένε, Λιόντα, σήμερα το πρωί στις έξη, από το βιολογικό τον κύκλο της ζωής, μα εσύ παραμένεις όρθιος στης ιστορίας το διάβα, αντάρτης του ΕΛΑΣ και μαχητής της Λευτεριάς, της Ανεξαρτησίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Στης ζωής το διάζωμα μετόπη ο Μανώλης Τσερέπας, ο Στέλιος Δαμιανίδης, εσύ ο Λεωνίδας Κύρκος και η Καλή, κρατήσαμε δέκα μέρες ανέγγιχτη την αξιοπρέπεια του ανθρώπου στο Γολγοθά του θανάτου.

Από τα κελιά των μελλοθανάτων των φυλακών Αβέρωφ και Κέρκυρας δημοσιογράφος, βουλευτής, ευρωβουλευτής στην πορεία του Ωλντερμάστον – Λονδίνου με τον Γρηγόρη Λαμπράκη και τον Σπύρο Λιναρδάτο και από τους τόπους εξορίας Γυάρο και Λέρο στους δρόμους της πάλης για την Ειρήνη και στον πολιτικό στίβο για την Δημοκρατία, χτίζαμε με πόνο, δάκρυα και αίμα το αύριο.

Το ποίημα το έγραψε ο κ. Γλέζος στην Πάρο και δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της «Ελευθεροτυπίας».