'Εξωση του Ναυτικού Μουσείου Παράδοσης απο τον ΟΛΠ

Αναλυτικότερα, με ανακοίνωση του το δσ. επισημαίνει τα εξής:

" Το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, θεωρεί πως δεν συντρέχουν λόγοι να αλλάξει ο σχεδιασμός του 2003, επί υπουργίας (Εμπορικής Ναυτιλίας) και εποπτείας του κ. Γεώργιου Ανωμερίτη, ο οποίος τυχαίνει σήμερα να είναι ο Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος του ΟΛΠ.
Το 2002-2003, στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων και της ανάγκης αναβάθμισης του λιμένα και της πόλης του Πειραιά να φιλοξενήσουν, μεταξύ άλλων, τους επισκέπτες των Αγώνων και τα κρουαζιερόπλοια, αποφασίστηκε η μετατροπή της Πέτρινης Αποθήκης σε «Επιβατικό Σταθμό – Ολυμπιακό Ναυτικό Μουσείο», σε συνεργασία με το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, το οποίο φιλοξενείται στην συγκεκριμένη αποθήκη ήδη από το 1999.
Ο σχεδιασμός αυτός ήταν – και είναι ακόμη και σήμερα – ιδιαίτερα πρωτότυπος σε διεθνές επίπεδο. Τα σχόλια του Τύπου, αλλά και των ειδικών σε θέματα λιμένων και ανάπτυξης θαλασσίων μετώπων, ήταν διθυραμβικά για την πρωτοβουλία αυτή. Η σκέψη ήταν απλή και συγχρόνως εξαιρετική. Ο επιβάτης, ο οποίος συνήθως προσέρχεται κάποια ώρα πριν την αναχώρηση του πλοίου αλλά και ο συνοδός που περιμένει την άφιξη του πλοίου, μέσα σε ένα σύγχρονο επιβατικό σταθμό μπορεί να ξεναγηθεί σε ένα ναυτικό μουσείο και «σπαταλήσει» την ώρα του εποικοδομητικά. Έτσι, οι άσκοπες ώρες αναμονής γίνονται γόνιμες ώρες γνώσης για την εμπορική ναυτιλία, την ελληνική ναυτική παράδοση, την ιστορία.
Αυτός ο σχεδιασμός, αν και σπαταλήθηκαν χιλιάδες ευρώ σε σχέδια και μελέτες ποτέ δεν υλοποιήθηκε (Σημ.: τα αρχιτεκτονικά σχέδια επισυνάπτονται στο site του Μουσείου και είναι στην διάθεση του οποιοσδήποτε). Οι αλλεπάλληλες διοικήσεις του ΟΛΠ ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την Πέτρινη Αποθήκη, παρά μόνο όταν δίπλα της άρχισε να μετακομίζει το νέο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, με τους χιλιάδες εργαζόμενούς του και επισκέπτες του.
Σήμερα ο σχεδιασμός του ΟΛΠ, σύμφωνα με το Επενδυτικό Πρόγραμμα που ανακοίνωσε, προβλέπει την μετατροπή της Πέτρινης Αποθήκης, των 4.500 τ.μ. περίπου, σε επιβατικό σταθμό. Ούτε ο αερολιμένας «Ελευθέριος Βενιζέλος» δεν χρησιμοποιεί τόσο χώρο για σταθμό αναμονής επιβατών.Η εύλογη ερώτηση που προκύπτει είναι: Τόσα πολλά τετραγωνικά μέτρα για καθίσματα επιβατών σε έναν προβλήτα που αναχωρεί μόνο ένα πλοίο;
Η απάντηση είναι απλή. Ο επιβατικός σταθμός είναι η πρόφαση. Τα εστιατόρια και οι καφετέριες, όπως υπάρχουν και σε άλλους σταθμούς, είναι η αιτία. Και φυσικά οι πελάτες δεν θα είναι οι περιστασιακοί επιβάτες αλλά οι χιλιάδες υπάλληλοι του Υπουργείου, οι οποίοι σήμερα παραγγέλνουν και προμηθεύονται τους καφέδες και τα φαγητά τους, με delivery, από μαγαζιά του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας.
Φυσικά ο ΟΛΠ είναι μια Α.Ε. εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, που επιζητεί το κέρδος. Ωστόσο, ο ΟΛΠ, ελέγχετε από το Δημόσιο και η παρουσία του στον ευρύτερο Πειραιά δεν είναι να λειτουργεί ανταγωνιστικά με την πόλη που τον φιλοξενεί. Ο ΟΛΠ δεκαετίες τώρα, για εμάς τους Πειραιώτες (και όχι μόνο), μπορεί ναι μεν να δίνει κάποια μεροκάματα, παράλληλα όμως επεκτείνεται, μολύνει, δημιουργεί κυκλοφοριακά προβλήματα, συγκρούεται με την πόλη και σχεδιάζει χωρίς αυτήν. Ο ευρύτερος Πειραιάς πρέπει να αποκτήσει «επαφή» με την θάλασσά του. Ιδιαίτερα ο επιβαρημένος Πειραιάς: η Αγία Σοφία, η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, το Πέραμα κ.ο.κ. Πρέπει ο ΟΛΠ να δώσει αστικές λειτουργίες και χρήσεις στην πόλη, όπως γίνεται σε όλους τους σύγχρονους λιμένες του κόσμου.
Η πρόταση του «Επιβατικού Σταθμού – Ναυτικού Μουσείου» είναι προς την κατεύθυνση αυτή καθώς οι ακτοπλοϊκές υπηρεσίες παντρεύονται με έναν καινοτόμο τρόπο με τις πολιτιστικές – εκπαιδευτικές. Σίγουρα, τόσο ο Πειραιάς, όσο και τα διεθνή ναυτιλιακά έντυπα και ο Τύπος θα εξάρουν αυτή την πρωτοβουλία.
Το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, θεωρεί πως δεν συντρέχουν λόγοι να αλλάξει ο σχεδιασμός του 2003, επί υπουργίας (Εμπορικής Ναυτιλίας) και εποπτείας του κ. Γεώργιου Ανωμερίτη, ο οποίος τυχαίνει σήμερα να είναι ο Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος του ΟΛΠ"