Άννα Βαγενά: «Και τρικλοποδιές δέχτηκα στην πολιτική και πόλεμο και χυδαιότητα»

Να «συστήσουμε» την Αγγέλα σε όσους δεν την ξέρουν;

Μέσα από τις μνήμες της σπουδαίας Μικρα-σιάτισσας της Αγγελικής Παπάζογλου, γυναίκας του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου, όπως τις διηγήθηκε στον γιο της Γιώργη Παπάζογλου, περνά η ιστορία της Σμύρνης τότε που οι Έλληνες κυριαρχούσαν στη ζωή της με τις μαγευτικές ομορφιές της. Στη συνέχεια, η Αγγέλα αφηγείται την καταστροφή, τον ξεριζωμό, την εγκατάσταση των προσφύγων στην πατρίδα Ελλάδα, τις δυσκολίες που πέρασαν, τον αγώνα που έδωσαν για να προκόψουν και να ριζώσουν στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί τους το φως της Μικρασίας τον πολιτισμό της και την ψυχή της. Οι αφηγήσεις αυτές έγιναν μέσα από την παράσταση μας κτήμα, όλου του κόσμου, πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές.

Μιλάς με πάθος για το θέατρο και τα «στοιχήματά» σου σε αυτό. Μετράς και πολλά χρόνια στη σκηνή...

Το 1969 βγήκα από τη σχολή, οπότε υπολόγισε (σ.σ.: γελάει). Μια ολόκληρη ζωή! Και δεν τη χορταίνω τη σκηνή...

Υπάρχουν συγγραφείς και έργα που ονειρεύεσαι;

Το «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» του Ο'Νιλ θέλω πολύ να κάνω, αλλά και έργα του Τσέχωφ...

Μια «Μάνα κουράγιο» του Μπρεχτ δεν θα ήθελες;

Δεν είναι στις προτεραιότητες μου, αλλά θα το έκανα για να παίξει τον ρόλο της μουγγής Κατερίνας η κόρη μου η Γιασεμή. θα ήταν εξαιρετική και σε αυτό.

Έχεις δώσει ευκαιρίες σε πολλά νέα παιδιά, Αννα...

Το θεωρώ χρέος μας να στηρίζουμε το νέο αίμα και να βοηθάμε να ανθίσουν ταλαντούχα πλάσματα.

Αχαριστία γνώρισες στα χρόνια που είσαι στον χώρο;

Από αχαριστία άλλο τίποτα, αλλά δεν μου αρέσει να γκρινιάζω και να μένω στα αρνητικά που συνέβησαν.

Τρικλοποδιές έφαγες σε όλη αυτή τη διαδρομή;

Ποιος δεν έφαγε τρικλοποδιές. Μαθαίνεις όμως να τις αποφεύγεις και βλέπεις αυτούς που τις βάζουν να τρώνε τα μούτρα τους χειρότερα από σένα.

Και στην πολιτική δέχτηκες τρικλοποδιές, έτσι;

Και εκεί... Και τρικλοποδιές και πόλεμο και χυδαιότητα, αλλά είναι όλα στο παιχνίδι, τι να κάνεις; Απλώς μερικές φορές μένεις άφωνος με την κακία και το δηλητήριο που σου έλεγα και πριν. Το θέμα είναι, παρ' όλα τα χτυπήματα, να μην το βάζεις κάτω και να προχωράς μπροστά -στη σκηνή, στην πολιτική, στη ζωή. Να μην παραδίδεις ποτέ τα όπλα. Να μην τους κάνεις τη χάρη -γιατί αυτό θέλουν, να σε δουν κάτω, να μη σηκώνεις κεφάλι. Εμαθα να δίνω μάχες μια ζωή και αυτό συνεχίζω να κάνω: Μπορεί να έχω κουραστεί, να έχω απογοητευτεί, να έχω πικραθεί, να έχω αηδιάσει με κάποιες συμπεριφορές αλλά όχι, δεν το βάζω κάτω και προχωρώ ευθεία μπροστά όπως πάντα.

Πηγή: Real