Πόση παπάντζα αντέχεις;

Κρατιέμαι τόσο καιρό. Σφίγγομαι. Κάνω την καρδιά μου πέτρα. Λέω «άσε το πνεύμα των γιορτών να σε αγγίξει, μην γκρινιάζεις, άστο να πάει», κάθε φορά που έβλεπα ένα νέο «μανιτάρι» να ξεφυτρώνει, κάποιον να κοτσάρει κάτι μεγαλεπήβολο και θεαματικό ως ιδιότητα δίπλα στο όνομά του. Αλλά οι γιορτές πέρασαν. Το πνεύμα τους σταμάτησε να με αγγίζει. Και ένα νέο «επάγγελμα» ήρθε να ξεχειλίσει το εσωτερικό μου ποτήρι της υπομονής. Ε όχι! Ως εδώ!

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr