Σπύρος Κοντάκης: Ο μουσικός που έγινε designer και κυνηγά αλλαγές που κάνουν την ψυχή να ξεχειλίζει

Αντίθετα, πιστεύει πως οφείλουμε κάθε φορά που νιώθουμε πως χρειάζεται, να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό, να αναζητούμε την αλήθεια και να μην «κρυβόμαστε» πίσω από κοινωνικές συμβάσεις. Ο ίδιος εφάρμοσε αυτήν την αρχή στη ζωή του τουλάχιστον μία φορά και με αρκετά «δραματικό» τρόπο: Σταματώντας την καριέρα του ως μουσικός εν μία νυκτί. Ο ίδιος διηγείται στο Ratpack.gr πώς έφτασε σε αυτή την απόφαση, πώς άλλαξε τη ζωή του και τι είναι τελικά αυτό που κάνει την ψυχή του να ξεχειλίζει.

«Γεννήθηκα στο κέντρο, στο Παγκράτι κι έχω ζήσει για τα καλά το βουητό της πόλης στ’ αυτιά μου. Πέρασα από τα σχολεία του Παγκρατίου και τότε με την παρέα, είχαμε προτεραιότητα τη μουσική, εκεί ήταν η “μαγκιά” και η κόντρα μας. Κι εμένα προσωπικά με είχαν επηρεάσει πολύ τα μουσικά ακούσματα, οι δίσκοι από βινύλιο -ήταν προτεραιότητά μας το ροκ, όλα τα κλασικά ροκ της δεκαετίας του ’70 και του ‘80», διηγείται για τα ερεθίσματα που τον οδήγησαν στον δρόμο της μουσικής.

Από τα γκρουπάκια με φίλους, έφτασε να παίζει μουσική στη μουσική σκηνή του Λονδίνου: «Η κουλτούρα της γενιάς μου ήταν καταλυτική στο να διαμορφώσεις αισθητική, δεν υπήρχε μία ισοπεδωτική αισθητική, αλλά ένα πιο αυθεντικό λαϊκό τραγούδι, υψηλής αισθητικής. Εγώ έπαιζα κιθάρα από 13 χρονών, σε σχολικά γκρουπάκια, που τότε είχαμε μια πάρα πολύ καλή χημεία με τα παιδιά. Η χαρά μας ήταν να βρισκόμαστε και να παίζουμε μουσική. Τότε λοιπόν, είχαμε όλοι όνειρο να πάμε στο εξωτερικό να παίξουμε μουσική. Δεν τα πήγαινα καλά με το σχολείο κι έτσι έφυγα και πήγα στην Αγγλία για να ακολουθήσω το μουσικό όνειρο του κιθαρίστα. Έμεινα πέντε χρόνια με πολλές δυσκολίες, αν και το Λονδίνο ήταν πηγή μουσικής ειδικά εκείνη την εποχή. Πέρασα από πάρα πολλές οντισιόν, έπαιξα σε μιούζικαλ, αλλά κυρίως διαμόρφωσα ένα ύφος στην κιθάρα, που με χαρακτήριζε ως μουσικό».

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr