Ιβάν Σβιτάιλο: Τα «πέτρινα χρόνια» του Άρη από το «Γυναίκα χωρίς όνομα»
Τον Ιβάν Σβιτάιλο τον γνωρίσαμε καλύτερα από το "Κάτω Παρτάλι", τον λατρέψαμε στο So you think you can Dance και τώρα τον απολαμβάνουμε στη σειρά Γυναίκα χωρίς όνομα. Στο παρελθόν, ο γνωστός χορευτής και ηθοποιός όμως, πέρασε πάρα πολύ δύσκολα.
Είναι γνωστό ότι κατάγεται από την Ουκρανία, όμως ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία δέκα ετών, όταν ακολούθησε τη μητέρα του για ένα μεταπτυχιακό που έπρεπε να κάνει. Και τότε, ίσως να ήταν και τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής του αφού όπως θυμάται σε κατά καιρούς συνεντεύξεις του, έζησε έντονα τον ρατσισμό στο πετσί του. «Με φώναζαν Αλβανό, ενώ ήμουν Ουκρανός» έχει δηλώσει στο παρελθόν. Αναφερόταν στην εποχή -περίπου πέντε χρόνια- που ζούσε με τη μητέρα του σε φοιτητική εστία του Πανεπιστημίου Ζωγράφου. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων και με την ανάγκη να μάθει τη γλώσσα για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητά του, ο Ιβάν είχε πάντα λατρεία για τον χορό. Συγχρόνως όμως είχε και πολλά προβλήματα επιβίωσης. «Δεν είχα χρήματα για τη διατροφή και το ενοίκιό μου. Υπήρχαν μέρες που δεν είχα ούτε να φάω» έχει εξομολογηθεί.
Παρ' όλα αυτά, κατάφερε να πατήσει γερά στα πόδια του. Χανόταν στις φιγούρες του καθώς χόρευε για να ξεχνιέται και να παλεύει πάντα για το καλύτερο. Ο χορός ήταν η διέξοδός του και τελικά το πείσμα του τον βοήθησε να πετύχει στον δρόμο που είχε επιλέξει. Κέρδισε υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση και κατάφερε να φύγει για τη Νέα Υόρκη. Όμως και εκεί τα πράγματα ήταν δύσκολα. Όπως θυμάται: «Είχα μια έντονη εμπειρία στη Νέα Υόρκη. Είναι μια κρύα πόλη, κανέναν δεν δέχεται με ζεστασιά. Άλλαξα πολλές δουλειές, έκανα αμέτρητα πράγματα, ό,τι μπορούσα. Ευτυχώς, είχα ένα φίλο, ο οποίος μου έβρισκε part time πράγματα, για να μπορώ να καλύπτω τις βασικές μου ανάγκες. Δούλευα στον οίκο Christie’s, στους πλειστηριασμούς, μεταφέραμε έργα τέχνης από τις εκθέσεις σε σπίτια, δούλεψα σε ελληνικό εστιατόριο, καθάριζα την αίθουσα στη σχολή στο τέλος, μετά τα μαθήματα, με αποτέλεσμα να έχω πρόσβαση σε κάποιο μάθημα».
Και ο καιρός πέρασε και ο ίδιος αποφάσισε κάποια στιγμή ότι η "παγωμένη" ζωή στη Νέα Υόρκη δεν του ταίριαζε και αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα, τη δεύτερη πατρίδα του μετά τη γενέτειρά του. Άρχισε να δουλεύει ως χορευτής προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει μέχρι που ήρθαν οι μεγάλες συνεργασίες. Εργάστηκε ως χορευτής στα νυχτερινά κέντρα όπου εμφανίζονταν ο Γιώργος Μαζωνάκης και η Δέσποινα Βανδή μέχρι που ήγρθαν και οι μεγάλες συνεργασίες, ανάμεσά τους αυτή με την Άννα Βίσση στους "Δαίμονες".
Και από εκεί και μετά ξεκίνησε ο δρόμος προς την επιτυχία. Όμως, έκανε μεγάλες θυσίες, όπως έχει παραδεχτεί σε συνέντευξή του για τις τέχνες που υπηρετεί.
«Έχω κάνει πολλές θυσίες. Από τα πρώτα χρόνια που σπούδαζα χορό μέχρι τώρα που δουλεύω και ως ηθοποιός, έχω κάνει θυσίες στη διατροφή, στον ελεύθερο χρόνο μου, προκειμένου ν’ αφοσιωθώ στη μελέτη, σε πολλά. Θεωρώ πως χωρίς το σώμα το θέατρο δεν μπορεί να υπάρχει. Το θέατρο αναπαράγει την ίδια τη ζωή, η οποία έχει εντάσεις και απίστευτες δυναμικές. Θεωρώ λοιπόν, πως όποιος μπορεί να χειριστεί σωστά το σώμα του σαν εργαλείο, έχει ένα σημαντικό προνόμιο ως ηθοποιός. Κι ας μην ξεχνάμε τη μουσική, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε χορευτής ούτε ηθοποιός. Εγώ, ως χορευτής μπήκα τυχαία στο θέατρο, μέσα από παραστάσεις του Γιάννη Κακλέα ο οποίος με χρησιμοποιούσε και ως χορευτή και ως ηθοποιό. Το θέατρο είναι ένα τεράστιο σχολείο, κάθε παράσταση κι ένας διαφορετικός κόσμος. Για μένα είναι προνόμιο να είμαι στο θέατρο και με τις δύο ιδιότητες. Και ιδιαίτερα με αυτήν του χορευτή. Όχι μόνο δε θέλω να την αποτινάξω, αλλά προσπαθώ να την κρατήσω για όσο μου επιτρέπει το σώμα μου και ο χρόνος. Αλλά η Ελλάδα βάζει εύκολα ταμπέλες και το έχει ανάγκη, για να μην μπαίνει κανένας σε ξένα χωράφια. Το θέατρο, όμως, είναι μια ουδέτερη αρένα. Βγαίνεις στη σκηνή και είναι στο χέρι σου να κερδίσεις το κοινό. Και κάθε παράσταση είναι μια παρτιτούρα, που πρέπει να έχεις την τεχνογνωσία για να τη διαβάσεις».
Το So you think you can dance αλλά και ο ρόλος του στο Κάτω Παρτάλι τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό και πλέον δείχνει να είναι πολύ ευτυχισμένος σε επαγγελματικό επίπεδο.
Τι γίνεται όμως στα προσωπικά του;
Η γυναίκα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον του γοητευτικού ηθοποιού είναι η 32χρονη χορεύτρια Σταυριάνα Γαρνάβου, η οποία είναι γνωστή και ιδιαίτερα αγαπητή στον χώρο της.
Η αποκάλυψη της σχέσης τους έγινε στη βραδιά απονομής των 34ων κορφιάτικων βραβείων του 2016, που φιλοξενήθηκαν στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, με τον Ιβάν να κερδίζει το βραβείο ανδρικής ερμηνείας «Θάνος Κοτσόπουλος» για τον ρόλο του στην παράσταση «Rocky Horror Show». Μάλιστα, σύμφωνα με τη real «έκλεψε» το βραβείο από καταξιωμένους ηθοποιούς, όπως ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ο Κρατερός Κατσούλης και ο Ντίνος Καρύδης, που ήταν επίσης υποψήφιοι στην ίδια κατηγορία. Εκείνο το βράδυ, ο Ιβάν, ιδιαίτερα χαρούμενος, συνοδευόταν από την αγαπημένη του και οι φωτογραφικοί φακοί που παραμόνευαν στην είσοδο του Συνδέσμου έσπευσαν να τους απαθανατίσουν την ώρα που, κρατώντας ο ένας τον άλλον από το χέρι, περνούσαν από μπροστά τους.
«Η προσωπική μου ζωή είναι τέλεια» παραδέχτηκε πριν από λίγο καιρό ο ίδιος ο Ιβάν Σβιτάιλο και συνέχισε: «Είμαι σε μία σχέση, έχω τη σύντροφό μου, τη Σταυριάνα που είναι χορεύτρια... Δεν αλλάζω πολλές συντρόφους στη ζωή μου».
