Όταν μία γεύση είναι αρκετή να σε «ταξιδέψει» όπου εσύ θέλεις

Αν υπάρχει κάτι που μου έχει λείψει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τον τελευταίο χρόνο, αυτό είναι τα ταξίδια. Ανήκω σε εκείνους οι οποίοι πιστεύουν ότι «ζω σημαίνει ταξιδεύω» και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ένα ταξίδι είναι η απόλαυση στην οποία δεν διστάζω ποτέ να ενδώσω και φυσικά, να επενδύσω -ακόμη και αν χρειαστεί να περιορίσω τις εξόδους μου στην πόλη.

Υπάρχει κάτι το μαγικά απολαυστικό γύρω από τα ταξίδια. Δεν ξέρω αν είναι η ανυπομονησία ή ο ενθουσιασμός που νιώθεις γνωρίζοντας ότι θα ανακαλύψεις κάτι καινούριο. Ίσως πάλι να είναι εκείνο το συναίσθημα ότι θα βρεθείς σε έναν νέο τόπο, στον οποίο δεν θα γνωρίζεις κανέναν και κανείς δεν θα σε ξέρει. Από την άλλη πλευρά βέβαια, μπορεί να πρόκειται απλώς για την επιθυμία σου να προκαλέσεις «εκρήξεις» απόλαυσης στον ουρανίσκο σου, προσφέροντάς σου την ευκαιρία να δοκιμάσεις νέες γεύσεις και γαστρονομικούς συνδυασμούς και ανακαλύπτοντας ακόμη περισσότερες στρώσεις γευστικής πολυτέλειας.

Η βαθιά μου επιθυμία να δοκιμάζω συνεχώς νέες γεύσεις, εξηγεί ενδεχομένως το γιατί το τελευταίο ταξίδι που έκανα πριν την πανδημία, ήταν σε έναν ιδιαίτερο γαστρονομικό προορισμό: Τη Βόρεια Ισπανία. Από τη Λα Ριόχα στη Ναβάρρα και από εκεί στη Χώρα των Βάσκων. Λογρόνιο, Παμπλόνα, Μπιλμπάο, Σαν Σεμπαστιάν. Εκείνο το ταξίδι εξελίχθηκε σε μία γαστριμαργική περιήγηση, που έμελλε να μου μείνει αξέχαστη.

Οι περιηγήσεις και οι γεύσεις που με μαγεύουν

Κάθε φορά που αναλογίζομαι, λοιπόν, ότι έχουν περάσει περίπου 14 μήνες από εκείνο το ταξίδι, ειλικρινά δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Πέρασε τόσος καιρός χωρίς να μπω σε αεροπλάνο, χωρίς να αφιερώσω μέρες ολόκληρες στο να καταστρώσω το πρόγραμμα των ταξιδιωτικών μου δραστηριοτήτων ή να καταγράψω τα αξιοθέατα που θέλω να δω. Αυτό που συνειδητοποίησα πρόσφατα, ωστόσο, είναι πως ακόμη και σε ό,τι αφορά στα ταξίδια…pleasure has more than one layer!

Βλέπεις, η νέα καθημερινότητα με έκανε να ρίξω τους ρυθμούς μου και να περιοριστώ εντός της ελληνικής πρωτεύουσας. Χρειάστηκε, λοιπόν, να αναλάβω δράση για να κάνω τη ζωή μου περισσότερο απολαυστική. Ρώτησα, λοιπόν, τον εαυτό μου: «Τι σου αρέσει περισσότερο στα ταξίδια και τι σου έχει λείψει πιο πολύ;». Κλείνοντας τα μάτια, όλα άρχισαν να «ζωντανεύουν». Περιηγήσεις σε στενά και σοκάκια που δεν είχα ξαναδεί, τραγούδια που με συγκινούσαν ακόμη και αν δεν μπορούσα να καταλάβω τους στίχους, μυρωδιές που με έκαναν να θέλω να τρυπώσω σε κάθε εστιατόριο που έβλεπα μπροστά μου, συνδυασμοί γεύσεων που ταρακουνούσαν τον ουρανίσκο μου και με έκαναν να θυμάμαι πως το φαγητό είναι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής -μετά ή μαζί με τα ταξίδια, φυσικά!

Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr