Τρεις λόγοι που αξίζει να σβήνουμε τούρτα κάθε μέρα

«Θα είναι παγωτό, αλλά θα είναι σαν τούρτα» μου είπε ο περιπτεράς και καθώς έτρεχα προς το γραφείο ώστε να προλάβω να μη λιώσει το κύπελο, σκεφτόμουν τα λόγια του. Δεν είχε ξαναπεί κανείς κάτι τόσο σοφό, μέσα από το παραθυράκι του περιπτέρου, τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες του χρόνου. Διότι, πράγματι αυτό το παγωτό είχε το άρωμα ενός κέικ με γεύση βανίλια, το χρώμα της ροζ ζαχαρόπαστας και τη δροσιά της φράουλας. Ήταν πραγματικά μια κρυμμένη απόλαυση στο ψυγείο του περιπτέρου ακριβώς δίπλα στο γραφείο, κι αυτό ήταν κάτι που θα έπρεπε να το γιορτάζουμε κάθε μέρα!

Με αφορμή, λοιπόν, το παραπάνω συμβάν και την αρκετά μεγάλη ανακούφιση που βιώσαμε όλοι στο γραφείο όταν μάθαμε τι θησαυροί υπάρχουν δίπλα μας, αποφασίσαμε να γιορτάζουμε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Κάνοντας την καθημερινότητά μας διασκεδαστική, ανάλαφρη, δροσερή και γιορτινή, σήμερα αποφασίσαμε να σβήσουμε ένα κεράκι στην αγαπημένη μας τούρτα, για τους δικούς μας μικρούς (ή μεγάλους) προσωπικούς λόγους!

Η Ειρήνη σβήνει για τα 40 βιβλία που διάβασε

Αν υπάρχει ένα πράγμα που από μικρή ηλικία λάτρευα στα πάρτι, τότε πρέπει να παραδεχθώ πως αυτό ήταν… η τούρτα παγωτό. Τίποτα δεν μπορούσε να με ενθουσιάσει περισσότερο στην παιδική και την εφηβική μου ηλικία από το πρώτο παγωμένο birthday cake της χρονιάς. Ούτε ο χορός, ούτε οι συμμαθητές, ούτε τα δώρα. Ζούσα για τη στιγμή που θα έβγαινε από την κατάψυξη το αγαπημένο μου γλυκό με τα κεράκια!

Τα γενέθλια της Κατερίνας, λοιπόν, ήταν ένα είδος… déjà vu για εμένα. Ναι, έφεραν στο μυαλό μου αναμνήσεις από τα παλιά καλά πάρτι, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως μου θύμισαν πως αν και μεγάλωσα, έχω ακόμη πολλούς λόγους για να χαμογελάω. Ένας από αυτούς είναι το ότι φέτος κατάφερα να εκπληρώσω έναν μεγάλο -για εμένα- στόχο, έναν στόχο που στο παρελθόν φάνταζε ακατόρθωτος. Ποιος ήταν αυτός; Τα 40 βιβλία που διάβασα μέσα σε έναν περίπου χρόνο. Ναι, αντί να ακούω μουσική ή να «σκρολάρω» ασυναίσθητα στο smartphone μου για να παρακολουθώ τα νέα των φίλων μου στο Facebook και το Instagram, αποφάσισα ότι ήθελα να περνάω τον χρόνο μου στο Μετρό και το λεωφορείο, διαβάζοντας μερικά από τα πλέον κλασικά βιβλία. Και ναι, μέσα σε έναν περίπου χρόνο κατάφερα να διαβάσω 40 βιβλία και αυτός είναι ένας λόγος για να γιορτάζω και να συνεχίσω να διαβάζω για να σπάσω το επόμενο, προσωπικό μου ρεκόρ και να κάνω την καθημερινότητά μου ακόμη πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα.

Η Μαργαρίτα σβήνει για τα 10 χιλιόμετρα που έτρεξε

Το Σαββατοκύριακο, λένε πως, είναι φτιαγμένο για ξεκούραση, βόλτες και ταινίες στο σπίτι. Όμως, το περασμένο διήμερο έκανα ένα προσωπικό ρεκόρ για το 2018 και αυτό ήταν τα 10 χιλιόμετρα που κατάφερα να τρέξω στον μισό από τον κανονικό μου χρόνο. Ξύπνησα λοιπόν, το Σάββατο πρωί πρωί, φόρεσα τα αγαπημένα μου αθλητικά και διάλεξα μια διαδρομή που πάντα επιλέγω να κάνω με το αυτοκίνητο. Σκεπτόμενη τους στόχους μου και το καλοκαίρι που έρχεται, είχα πεισμώσει να τα καταφέρω σε λιγότερο από τον κανονικό μου χρόνο. Τελικά, έσπασα κάθε προσωπικό μου ρεκόρ και έκανα κάτι που δεν πίστευα ποτέ πως θα κάνω μετά την αποχή ενός έτους από το άθλημα! Εκτός από πολύ υπερήφανη, θέλησα να κάνω στον εαυτό μου ένα δώρο που θα αλλάξει τον τρόπο που θα μπει αυτή η εβδομάδα.

Δεν ξέρω αν αυτό αξίζει τη μικρή γιορτή και την τούρτα-μεγαλείο που ανακαλύψαμε στα γενέθλια της Κατερίνας, αλλά μια βαρετή Δευτέρα στο γραφείο απόκτησε νόημα και κέφι στο πρώτο «σβήσιμο» του κεριού. Στα επόμενα δέκα χιλιόμετρα και στη σκληρή δίαιτα της εβδομάδας που ακολουθεί. Άξιζε κάθε κουταλιά παγωτού!

Η Σοφία σβήνει για τη Μαργαρίτα και την Ειρήνη

Yolo. Κάθε μέρα είναι γιορτή. Ποια 10 χιλιόμετρα Μαργαρίτα μου; Ποια 40 βιβλία βρε Ειρήνη; Εδώ έχουμε καλοκαίρι, ταράτσες και αστέρια, θάλασσες και αστερίες, παγωτά, παγωτά κι άλλα παγωτά. Τι άλλο θέλετε για να γιορτάσετε; Εγώ γιορτάζω κάθε μέρα για σας, γιατί χαίρεστε με τα μικρά, καθημερινά πράγματα. Κάθομαι στο παγκάκι, παρέα με το παγωτό μου και βλέπω τη Μαργαρίτα να τερματίζει τα 10 χιλιόμετρα και την Ειρήνη να φτιάνει νέα λίστα με άλλα 40 βιβλία.

Και να θυμόσαστε κάτι: Πως τα παγωτά πρέπει να έχουν άρωμα από κέικ με γεύση βανίλια, το χρώμα της ροζ ζαχαρόπαστας και τη δροσιά της φράουλας, για να είναι απολαυστικά, δροσερά, διασκεδαστικά και παιχνιδιάρικα. Ακριβώς όπως πρέπει να είναι κάθε μέρα της ζωής μας: Γιορτινή!