Οντίν Λιναρδάτου: «Ο κόσμος αγαπούσε την ΕΡΤ»

Σίγουρα λοιπόν είναι από τους πιο αρμόδιους ανθρώπους για να μιλήσει για την εποχή του «λουκέτου» της ΕΡΤ, για τις συγκινητικές στιγμές που έζησε αλλά και για τους στόχους που έχει πλέον η Δημόσια Τηλεόραση. Στην ερώτηση αν το διάστημα που έμεινε εκτός δουλειάς, έκανε κρούση σε ιδιωτικά κανάλια, η δημοσιογράφος απαντά στη real: «Όχι, δεν έκανα καμία κρούση. Άλλωστε, για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το απόγευμα εκείνης της Τρίτης, ανέβαινα κάθε ημέρα στην ΕΡΤ και, όταν συνειδητοποίησα πως είχε κλείσει οριστικά, το μόνο που ήθελα ήταν να πάω στο νησί μου τη Σκύρο και να ηρεμήσω. Και αυτό έκανα. Πολύ γρήγορα έγινε και ο διαγωνισμός για τη Δημόσια Τηλεόραση και είχα αποφασίσει, ότι θέλω να συμμετέχω σε αυτή τη διαδικασία για την αναδόμηση της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης».

Έχει δικαιωθεί η απόφασή σας;

«Απόλυτα. Ήταν μεγάλη πρόκληση να συμμετέχω σε αυτή την ομάδα για να στηθεί από την αρχή μια νέα Δημόσια Τηλεόραση. Παρά τα πολλά προβλήματα που είχαμε, το πετύχαμε. Όχι πως δεν έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας... Δεν θα ήθελα να είχα λείψει από αυτή τη διαδρομή».

Είστε αισιόδοξη, δηλαδή; Μπορεί ο νέος φορέας να προσεγγίσει το κύρος του BBC;

«Είμαι αισιόδοξη και, ξέρετε, δεν θα μπορούσα να δουλεύω στη Δημόσια Τηλεόραση αν δεν πίστευα ότι ο νέος φορέας μπορεί να είναι καλύτερος, να είναι αυτό που πρέπει, να είναι μια δημόσια τηλεόραση. Και -γιατί όχι;- να προσεγγίσει την εγκυρότητα, το κύρος, τα νούμερα τηλεθέασης του BBC, της ZDF, του ARD. Μα, αυτός δεν είναι ο στόχος»;

Μπορεί να ανακτηθεί και η εμπιστοσύνη του τηλεθεατή;

«Η εμπιστοσύνη κερδίζεται δύσκολα, αλλά νομίζω πως, ναι. Είναι ένα στοίχημα που θα το κερδίσει η δημόσια τηλεόραση, απλώς θέλει χρόνο και συνέπεια από εμάς».

Αν είχατε μια εξαιρετική πρόταση από το εξωτερικό, θα αφήνατε την Ελλάδα;

«Αν και ο γιος μου θα το επιθυμούσε πολύ, όχι, δεν θα ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Δεν θα ήθελα να ζω αλλού».

Πότε ήταν το τελευταίο βράδυ που μείνατε άγρυπνη και γιατί;

«Έμεινα άγρυπνη το βράδυ της Τρίτης 11 Ιουνίου. Το βράδυ που έκλεισε η ΕΡΤ».

Τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ από εκείνη τη νύχτα;

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον κόσμο που άρχισε να μαζεύεται στην ΕΡΤ. Ήταν τόσο αυθόρμητο και μου έδειξε αυτό που πάντα πίστευα: ότι ο κόσμος αγαπούσε την ΕΡΤ, τη θεωρούσε δική του και γι' αυτό λάτρευε να της ασκεί έντονη κριτική».