Despoina’s little stories: «Καλό ταξίδι Βαγγέλη»
Τα μάτια μιλούν. Ακόμη κι αν υπάρχει σιωπή, τα μάτια προδίδουν την ψυχή. Δεν ήξερα τον Βαγγέλη. Ξέρω όμως πολλούς Βαγγέληδες, αγέλαστους και θλιμμένους που ζουν γύρω μου. Άλλοι είναι πιο σκληροί και επιβιώνουν. Υπάρχουν όμως και Βαγγέληδες που δε αντέχουν και σπάνε.
Οι φωτογραφίες του 20χρονου φοιτητή, απεικονίζουν έναν βαθιά θλιμμένο άνθρωπο. Το βίντεο από κρητικό γλέντι είναι χαρακτηριστικό δείγμα της ψυχοσύνθεσης στην οποία βρισκόταν τους τελευταίους μήνες ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Μα πώς δεν το αντιλήφθηκε κανείς; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα κλειστά στόματα, σφραγισμένα... Μέχρι σήμερα υπάρχει μία τάση συγκάλυψης ενός φρικτού εγκλήματος. Λίγη σημασία έχει αν ήταν αυτοκτονία ή δολοφονία. Το θέμα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι (συνομήλικοι του άτυχου φοιτητή), «όπλισαν» τα χέρια του. Ο Βαγγέλης δε θα ξαναγυρίσει κι αυτό δεν αλλάζει.
Διαβάστε περισσότερα στο mothersblog.gr
