Αγγελική Νικολούλη: «Οι ξερόλες με εκνευρίζουν πολύ»

Πώς διαχειρίζεσαι μετά την εκπομπή όλη αυτή τη φόρτιση του «ζωντανού», με τις τόσες ανατροπές;
«Είμαι σε υπερένταση, κουρασμένη... Μετά το τέλος της εκπομπής, πρέπει να ελέγξω τα κείμενα που θα ανεβάσουμε στο Διαδίκτυο και αυτά που θα αποκαλύψουμε στους χρήστες. Όταν φεύγω από το κανάλι για το σπίτι, γύρω στις 4.00, είναι σαν να έχω προσγειωθεί από μια ανώμαλη πτήση με άσχημες καιρικές συνθήκες. Άλλος στη θέση μου πιθανότατα θα ήθελε να χαλαρώσει, να μην ακούει τίποτα. Εγώ γυρνάω σπίτι και μέχρι το πρωί κάθομαι και βλέπω την εκπομπή σαν αυστηρή τηλεθεάτρια, για να εντοπίσω τα τυχόν λάθη, κάτι που μπορεί να μου διέφυγε στη ροή του ζωντανού. Όσες φορές επεχείρησα να δω την εκπομπή την επομένη, ήταν κάτι ξένο. Σε αυτήν την κοπιαστική δουλειά που δίνω και την ψυχή μου, δεν κατάλαβα πως πέρασαν είκοσι χρόνια. Αναρωτιέμαι πολλές φορές «Πώς κατάφερα να κρατήσω την ψυχή μου γερή;» και μάλιστα χωρίς να καταφύγω σε ψυχαναλυτές ή σε ανάλογες βοήθειες. Με χάνω και με βρίσκω άμεσα με δύναμη ψυχής. Αντλώ από εμένα ενέργεια και προχωρώ».

Πώς καταλαβαίνεις ότι σε έχεις «χάσει»;
«Δεν συμβαίνει συχνά. Με βοηθάει σημαντικά το γεγονός ότι εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου, δεν τα πνίγω. Αυτό είναι το «φάρμακο», πιστεύω. Να μην πνίγεις ό,τι σε λαβώνει. Να μην το κρατάς μέσα σου, να αντιδράς, να το συζητάς, να το αντιμετωπίζεις. Αυτό είναι μεγάλη μαγκιά».

Είσαι αυστηρός κριτής του εαυτού σου;
Πάρα πολύ.

Και τελειομανής, υποθέτω...
Ε, ναι. Όταν κάνεις μια τέτοια υπεύθυνη δουλειά, κινείσαι στην κόψη του ξυραφιού. Δεν είναι εκπομπή ψυχαγωγίας. Εδώ παίζουμε με το αναπάντεχο. Μπαίνεις με εξαφάνιση και βγαίνεις με φόνο. Όλο αυτό είναι επικίνδυνο. Απαιτεί ευθύνη, γι' αυτό και είμαι τόσο αυστηρή και τελειομανής, για να μην ξεφύγει κάτι.
Αυτό που κάνεις απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, όχι μόνο από την άποψη πως μπορεί να γνωρίζεις στοιχεία που δεν μπορούν να ειπωθούν στον αέρα, αλλά και γιατί μπορεί να παρακολουθεί την εκπομπή ένα πρόσωπο που αναζητείται ή ακόμη και οι θύτες μιας εξαφάνισης.

Πόσο δύσκολη είναι η προετοιμασία;
«Με την εμπειρία που διαθέτουμε, καταλαβαίνουμε πού μπορεί να μας οδηγήσει μια υπόθεση. Αλλά και πάλι μια εκπομπή δεν μας δίνει την πλήρη εικόνα. Γι' αυτό προχωρούμε σε δεύτερη και σε τρίτη, για να καταλάβουμε αν πρόκειται για απλή εξαφάνιση, δολοφονία ή ατύχημα. Αυτό απαιτεί προετοιμασία, μελέτη των στοιχείων και σκληρή δουλειά. Γι' αυτό και κάθομαι ως αργά, όταν έχουν φύγει οι περισσότεροι συνεργάτες και ξαναβλέπω την υπόθεση. Σαν να έχω ένα πάζλ μπροστά μου και πρέπει να ενώσω τα κομμάτια που λείπουν».

Εμπειρία ή διαίσθηση;
«Και τα δύο. Δεν μπορείς να στηριχθείς όμως μόνο στη διαίσθησή σου και στην εμπειρία σου. Όσο υπάρχουμε, ανακαλύπτουμε, όσο ζούμε μαθαίνουμε. Δεν μπορεί κάποιος να τα γνωρίζει όλα και εκνευρίζομαι πολύ με τους ξερόλες. Αυτό που χρειάζεται είναι σκληρή και μεθοδική δουλειά και η κατάλληλη προσέγγιση σε σημαντικούς μάρτυρες».
Είσαι αφοσιωμένη 100% στο επαγγελματικό κομμάτι. Αισθάνεσαι πως αφήνεις ξεκρέμαστη την Αγγελική;
«Για να συνεχίσω σε μια τόσο ψυχοφθόρα δουλειά, πρέπει να φροντίζω κι εμένα. Και την Αγγελική την προσέχω πολύ. Στη ζωή μου υπάρχουν οι φίλοι μου, οι παρέες μου, τα κουτουκάκια μου, τα τραγούδια, οι βόλτες, τα βιβλία. Βρίσκω στα πιο απλά, στα καθημερινά, σταγόνες ευτυχίας. Ακόμη και τα πιο ασήμαντα μπορεί να φανούν σημαντικά, να συνθέσουν μια εικόνα με χρώμα, με μουσική, με ζωή. Όλα αυτά τα θέλω για μένα, γιατί, αν δεν τα έχω, δεν μπορώ να δώσω».
Πηγή: People