Γιάννης Σμαραγδής: «Ο Καζαντζάκης προσπάθησε να κάνει τη διαδρομή του Χριστού»

Ένα ενδιαφέρον σημείο της ταινίας «Νίκος Καζαντζάκης» φαίνεται ότι θα είναι η αντιμετώπιση του έργου του Καζαντζάκη.

«Η Εκκλησία τον εδίωξε, όμως οι Κρητικοί δεν το έκαναν. Ούτε και οι κρητικοί παπάδες. Το έκανε η εξουσία του κλήρου. Ανάθεμα! Η γνώμη μου είναι ότι δεν τον κατάλαβαν. Οτι τον διάβασαν λανθασμένα, άσε που πολλοί δεν είχαν διαβάσει καν τα βιβλία του και μιλούσαν γι' αυτόν! Η Έλλη Αλεξίου, αδελφή της πρώτης του γυναίκας, της Γαλάτειας, ενώ δεν ήταν θετικά διακείμενη προς τον Καζαντζάκη, λέει τα πραγματικά περιστατικά γύρω του στο βιβλίο της "Για να γίνει μεγάλος". Μιλά για τον αφύσικα μεγάλο Εσταυρωμένο που βρισκόταν μέσα στο σπίτι του στην Αθήνα, όπου ζούσε πάμπτωχος ως φοιτητής επειδή ο πατέρας του δεν του έστελνε χρήματα. Τελικά ο Εσταυρωμένος τον ακολουθούσε διαρκώς όπου και να πήγαινε αλλάζοντας απλώς μέγεθος».

Και ποια είναι η ερμηνεία του Σμαραγδή πάνω σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της ζωής του Καζαντζάκη;

«Ο Καζαντζάκης είχε μελετήσει όλα τα μεγάλα πρόσωπα, τον Χριστό, τον Βούδα, τους αρχαίους Έλληνες, τον αποκαλούμενο Μεσσία του 20ού αιώνα, τον Λένιν. Όσο προχωρούσε στην ανάγνωση των προσώπων, τόσο πλησίαζε στην ιδέα ότι όλοι οι αρχηγοί των θρησκειών το ίδιο πράγμα λένε. Ο Χριστός, δηλαδή, όπως και ο Βούδας, δύο κεντρικά πρόσωπα για τον Καζαντζάκη, ήταν οντότητες δοσμένες στην ανθρωπότητα. Ο Καζαντζάκης είχε την επίγνωση ότι μιλώντας για τον Χριστό μιλούσε για ένα ιερό πρόσωπο έξω από τη θρησκεία. Ο Χριστός δεν έκανε θρησκεία. Οι χριστιανοί την έκαναν. Την έκαναν οι Εκκλησίες που είναι μηχανισμοί, ένα σύστημα. Ο Χριστός δεν είχε σχέση με συστήματα. Κατέβασε το φως και έφυγε. Γιατί αυτή είναι η ουσία. Ο Καζαντζάκης προσπάθησε να κάνει τη διαδρομή του Χριστού, έκανε, ας πούμε, την εξαντλητική διαδρομή της ερήμου για το Όρος Σινά», λέει στο Vimagazino.