Σοφιά Φιλιππίδου: «Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θέλουμε να επικοινωνούμε αληθινά»

Στην εποχή της τεχνολογίας επικοινωνούμε επί της ουσίας;

«Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θέλουμε να επικοινωνούμε αληθινά. Εγώ το κάνω κι όλη μου η ζωή καθορίστηκε από το γεγονός ότι δεν το κάνουν οι άλλοι. Τι είμαστε τώρα; Δυο ζωντανοί ακόμα που μιλάμε ανάμεσα σε δισεκατομμύρια πεθαμένους. Θα ανοιχτώ. Αν με απορρίψεις , δεν χάλασε ο κόσμος. Στην τελική, με την απόρριψη βρίσκεις και τα μέτρα σου. Δεν πας από εδώ, πας από εκεί. Σήμερα, οι νέοι δεν δέχονται να πληγωθούν. Δεν αντέχουν τον πόνο της απόρριψης , ούτε καν την επαφή με το άγγιγμα. Εγώ είμαι ευτυχισμένη που ξυπνάω το πρωί, τελευταία μάλιστα πετάγομαι με μεγαλύτερη όρεξη από το κρεβάτι. Μετά τον θάνατο της μητέρας μου αρχίζω να εκτιμώ το ξύπνημα, δεν είναι παίξε –γέλασε. Όχι πως τρελάθηκα και «θέλω να ζήσω τη στιγμή» που ούτε ξέρω τι σημαίνει αυτό. Να δεχτώ τη μέρα μου θέλω, γιατί ξημέρωσε αυτή η μέρα και δεν θα την αγνοήσω, δεν θα την ταπεινώσω με γκρίνια και θλίψη» εξήγησε στην Εφημερίδα των Συντακτών και συνέχισε:

«Ενημερωνόμαστε ρωτώντας, ψάχνοντας. Δεν λέω, αγοράσαμε βιβλία που πετάξαμε. Όμως, πλέον, δεν ψωνίζω οτιδήποτε από τον πάγκο. Δεν πειράζει αν κουραστώ ερευνώντας για το καλό»