Σπύρος Πούλης: «Ένας ηθοποιός δεν πρέπει να έχει «ταυτότητα», αλλά…»

«Στο φίλο μου τον Ηλία, σε κομμωτήριο, έχω στείλει ένα άλλο φίλο με ξυρισμένο κεφάλι, γλόμπο, να επιμένει να κουρευτεί και να κάνει φασαρία, έγινε χαμός .Έχω κάνει πολλές πλάκες, τις οργανώνω καλά», λέει στο Λοιπόν.

Ο ηθοποιός δουλεύει χωρίς διακοπή πολλά χρόνια
«Ήμουν τυχερός από την πρώτη στιγμή που βγήκα, στο 3ο έτος, με πήρε και δούλεψα ο δάσκαλός μου ο Θεοδοσιάδης, όπου παίξαμε στην Επίδαυρο, πριν από 25 χρόνια. Ξεκίνησα με δραματικούς ρόλους. Στο θέατρο μου έδωσαν καλύτερους ρόλους από ό,τι στην τηλεόραση. Σαν να μου έδωσαν πιο εύκολα τους ρόλους στο θέατρο απ' ό,τι στην τηλεόραση. Τα πρώτα χρόνια ήταν δυσανάλογο αυτό που έπαιζα στο θέατρο με αυτό που έκανα στην τηλεόραση.

Ένας ηθοποιός δεν πρέπει να έχει «ταυτότητα», αλλά και μας βάζουν και μας αρέσει. Η κωμωδία είναι πολύ πιο εύκολη σ' εμένα, το δράμα θα με δυσκολέψει. Δεν μπορούν όλοι οι ηθοποιοί να παίξουμε τα πάντα, όσο καλοί και να είναι. Ντρεπόμαστε κιόλας όταν είμαστε κωμικοί ηθοποιοί να κάνουμε δράμα, λες: «Αν μιλήσω και γελάσουν;».