Τάσος Μπουλμέτης: «Η νοσταλγία για μένα είναι εργαλείο, είναι μηχανισμός αφήγησης»
«Το "1968" δεν είναι μια αεκτζήδικη ταινία» λέει, και είναι κάθετος σε αυτό, παρότι δηλωμένος οπαδός της ΑΕΚ, ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης .
AEK.
«Η ΑΕΚ για μένα συμβολίζει το τραύμα του ξεριζωμού. Το έχω βιώσει ο ίδιος, εγκαταλείποντας βίαια τη γενέτειρά μου, και ως εκ τούτου ταυτίζομαι με τη μοίρα των ιδρυτών της».
Κινηματογραφική νοσταλγία.
«Η νοσταλγία για μένα είναι εργαλείο, είναι μηχανισμός αφήγησης. Η νοσταλγία είναι τρόπος να χαλαρώσουν οι συνειδητές ή ασυνείδητες αντιστάσεις του θεατή και να προσεγγίσουν γρηγορότερα τον μηχανισμό συγκίνησης».
Μπάσκετ.
«Το αγαπώ γιατί επειδή ήμουν πολύ κακός μπασκετμπολίστας με οδήγησε στο να γίνω σκηνοθέτης».
1968 - μια στιγμή στην ταινία.
«Το ότι ψάχναμε για δύο χρόνια να βρούμε κάποιον συγγενή του Γιώργου Μόσχου, και ένα βράδυ στο mail μου ήρθε ένα μήνυμα από την κόρη του Μαρία, η οποία μόλις είχε δει το τρέιλερ και μου θύμισε συγκινημένη πως παλιά υπήρξαμε συνεργάτες και είχαμε βρεθεί κάποιο καλοκαίρι με τις παρέες μας σε κάποιο νησί».
1968 - η χρονιά.
«Ηταν η χρονιά που όντας ενδεκάχρονος μόλις είχα αρχίσει δειλά-δειλά να ψυλλιάζομαι ότι κάτι κακό τρέχει με το πολιτικό σύστημα της εποχής. Η συναίσθηση αυτή άρχισε να ολοκληρώνεται μετά την προβολή του "Woodstock" δύο χρόνια αργότερα».
Πηγή: Το Βήμα
