Γιώργος Λιάγκας: To be or not to be (on TV)
Είτε τον συμπαθείς είτε όχι, είναι απ' αυτούς που ξέρουν να κάνουν τηλεόραση. Και πόσοι απ' αυτούς που κάνουν σήμερα τηλεόραση πραγματικά την ξέρουν;
Δεν πρέπει να υπάρχει πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο από τον Γιώργο Λιάγκα - είτε την περίοδο που έκανε τηλεόραση, είτε αυτή την εποχή που ο ΑΝΤ1 τον κρατάει παροπλισμένο σαν το «Θωρηκτό Αβέρωφ». Υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους το τηλεοπτικό κοινό αγαπά και άνθρωποι που «μισεί», υπάρχουν αυτοί που «λατρεύει να μισεί» και υπάρχει και ο Λιάγκας: αυτός που το κοινό «μισεί που λατρεύει».
Ποιος είσαι Γιώργο Λιάγκα;
Τον έχω γνωρίσει πριν μερικά χρόνια τον Γιώργο Λιάγκα και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι δυο άνθρωποι μαζί: ο τηλεοπτικός Γιώργος και ο Γιώργος της ζωής πέρα από την τηλεόραση. Ο πρώτος μπορεί να σου αρέσει ή να μην σου αρέσει, να τον θεωρείς επηρμένο ή υπερεκτιμημένο ή να πιστεύεις ότι μπορεί να κάνει πολύ καλά την τάδε ή τη δείνα εκπομπή. Να τον βλέπεις σαν έναν αλαζόνα ή έναν άνθρωπο που κάνει χρόνια τηλεόραση και έχει μια πολύ ξεκάθαρη άποψη για το πώς πρέπει να είναι - όλες οι συζητήσεις, δεκτές.
Αλλά ο Γιώργος ο έξω από το πλατό, ο άνθρωπος που δεν τον σημαδεύουν οι κάμερες και δεν έχει μια σκαλέτα να ακολουθήσει, είναι ένας πολύ διαφορετικός άνθρωπος: πολύ απλός, ευγενικός και προσιτός, που αυτοσαρκάζεται και «τσαλακώνεται», που έχει χιούμορ και σου ανοίγει την καρδιά του ακόμα κι αν σε ξέρει ελάχιστα. Είναι η άμυνά του το τηλεοπτικό του «προσωπείο»;
Πολύ πιθανόν, όλοι μας έχουμε πλευρές του εαυτού μας που θέλουμε να κρατάμε για εμάς και για επιλεγμένα πρόσωπα, καμιά φορά μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Παίζει κάποιο «ρόλο» στην τηλεόραση; Ίσως - μην ξεχνάμε ότι άνοιξε στο κοινό όχι απλά την πόρτα του σπιτιού του αλλά και του σαλονιού του και της κουζίνας του και της κρεβατοκάμαράς του, κάνοντας για χρόνια τηλεόραση με την (τότε) σύζυγό του, Φαίη Σκορδά, οπότε ίσως τώρα προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί, να κλείσει τις πόρτες και να αφήσει έξω τα αδιάκριτα βλέμματα.
Τον θέλουμε τον Λιάγκα στην τηλεόραση;
Εγώ θα έλεγα ναι, τον θέλουμε. Θέλουμε όμως το Λιάγκα που μπορεί να κάνει συνεντεύξεις και να ρωτάει πράγματα ακόμα και στο όριο της αγένειας, προκειμένου να ξεψαχνίσει το συνομιλητή του κι όχι αυτόν που «παγιδεύτηκε» στο βραδινό φορμά, ρωτώντας σχεδόν αποκλειστικά για σεξ, γκόμενες, γκόμενους και «πόσα λεφτά βγάζεις;». Θέλουμε τον άνθρωπο που έχει δοκιμάσει ένα σωρό διαφορετικά πράγματα, που έχει γνωστούς και φίλους στο χώρο που θα τον εμπιστευτούν για να μιλήσουν, που ξέρει καλά τους τηλεοπτικούς κανόνες, τους «άγραφους κανόνες» και τους κώδικες, που έχει εμπειρία και έχει περπατήσει από τα μονοπάτια του δελτίου ειδήσεων μέχρι τα διαγωνιστικά σόου.
Υπάρχει και η περίπτωση όλο αυτό το διάστημα που βρίσκεται εκτός τηλεόρασης, να «καθάρισε» το μυαλό του, να σκέφτηκε πράγματα, να συζήτησε ιδέες και να βρήκε πράγματα που να του ταιριάζουν. Στον ΑΝΤ1 ή κάπου αλλού. Σε βραδινή ζώνη ή πιο νωρίς. Το πού και πότε θα το αποφασίσει ο ίδιος, με το κανάλι που θα τον εμπιστευτεί και θα ακουμπήσει στις πλάτες του κάποιο δυνατό πρότζεκτ.
Αναρωτιέμαι κι εγώ, όπως και πολύς ακόμα κόσμος για ποιο λόγο ο ΑΝΤ1 τον πληρώνει και τον έχει παροπλισμένο και απάντηση δεν έχω: αν πιστεύει ότι είναι ένα δυνατό τηλεοπτικό χαρτί και δεν πρέπει να τον χάσει, θα έπρεπε να τον αξιοποιήσει. Αν απ' την άλλη το κανάλι θεωρεί ότι δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει, θα έπρεπε να τον αποδεσμεύσει και να του δώσει τη δυνατότητα να πάει κάπου αλλού - «τα σκουπίδια του ενός, είναι ο θησαυρός του άλλου» λέει μια παροιμία.
Πάντως, όπως και να έχει, σε μια ελληνική τηλεόραση που σφύζει από ιδρωμένα κορμιά που αγωνίζονται για μια τυρόπιτα, εκκολαπτόμενους μάγειρες μερικοί από τους οποίους δυσκολεύονται να πετύχουν το αυγό μελάτο και όχι σφιχτό, τηλεοπτικές μοιρολογίστρες που έχουν κάνει το κλάμα επάγγελμα και αγόρια και κορίτσια που δειγματίζουν τα τατουάζ και τα ντεκολτέ τους μπας και βρουν θέση μια μέρα σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, σε μια τηλεόραση όπου ψάχνεις να βρεις αν απέμεινε καθόλου «ψυχή», οι «Λιάγκες» έχουν και ρόλο και χώρο. Διότι η τηλεόραση πρέπει να είναι οι άνθρωποι που ξέρουν και μπορούν να κάνουν τηλεόραση. Αυτοί που έχουν πράγματα να πουν και μπορούν να κάνουν τους συνομιλητές τους να πουν πράγματα. Και ο Λιάγκας, είτε τον γουστάρεις, είτε όχι, έχει «ψυχή».
