Σωτήρης Χατζάκης: «Κάνω τηλεόραση μόνο όταν κάτι με ενδιαφέρει πολύ»
Ύστερα από έντεκα χρόνια τηλεοπτικής απουσίας ο καταξιωμένος σκηνοθέτης – ηθοποιός, Σωτήρης Χατζάκης επιστρέφει στην TV με τη σειρά του Μανούσου Μανουσάκη το Κόκκινο Ποτάμι.
Ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό People εξηγεί τον λόγο που δεν τον σκέφτονται συχνά τα κανάλια, αποκαλύπτει την πρόταση να αναλάβει στο παρελθόν πρόεδρος κριτικής επιτροπής σε reality show και παραδέχεται πως ενώ εργάζεται σαράντα χρόνια στο θέατρο, ζει ακόμη στο νοίκι!
«Κάνω τηλεόραση μόνο όταν κάτι με ενδιαφέρει πολύ. Είπα το «ναι» στο συγκεκριμένο έργο, γιατί έχω να κάνω με έναν Μανουσάκη, ο οποίος είναι κάτι το καταπληκτικό. Για να βγει ωφέλιμο τεσσάρων λεπτών, κάνουμε γύρισμα δέκα ώρες. Από εκεί και πέρα, με ενδιαφέρουν πολύ τα συλλογικά αφηγήματα της χώρας και εδώ έχουμε να κάνουμε με τη γενοκτονία των Ποντίων, κάτι αδιανόητα βάρβαρο. Οι Πόντιοι είναι ένα μέρος της ψυχής του Ελληνισμού, τους αγαπώ πολύ. Όλοι μου οι φίλοι είναι Πόντιοι»
Η πρόταση έγινε από τον Μανούσο Μανουσάκη;
«Ναι!»
Δύσκολα κάποιος θα σας προτείνει δουλειά στην τηλεόραση, δεδομένου ότι θα σκεφτεί «Σιγά μη δεχτεί ο Χατζάκης».
«Η αλήθεια είναι πως σε αυτά τα έντεκα χρόνια (σ.σ. η τελευταία του τηλεοπτική δουλειά ήταν στον Alpha το 2008, στο 10, του Καραγάτση) μία φορά με πήραν μόνο, από τον ΑΝΤ1 –όταν στον σταθμό ήταν ο Καλημέρης ακόμα–, για να γίνω πρόεδρος της επιτροπής στο So You Think You Can Dance. Με πλήρωναν, δε, τόσο καλά που σίγουρα θα είχα ένα σπίτι από αυτά που ονειρεύομαι τώρα»
Γιατί αρνηθήκατε;
«Διαφωνούσα με κάποια ονόματα της επιτροπής, με κάποια παιδιά που δεν έφταιγαν σε τίποτα, εγώ ήμουν ο αταίριαστος και αναρωτιόμουν τι να κάνω εκεί; Τα παιδιά μια χαρά ήταν. Υπήρχε μια δική τους έντονη θέληση να είμαι –και πολύ το εκτιμώ αυτό–, αλλά δεν ήθελα να το κάνω. Ουσιαστικά, δεν είχα λόγους, θα ήθελα η πρόταση να συνοδευόταν από συναδέλφους μου από το θέατρο, που μπορεί να μην είχαν την αναγνωρισιμότητα των μελών που είδαμε στην κριτική επιτροπή, αλλά θα έκριναν πιο σωστά τους συμμετέχοντες»
Αυτό το σπίτι δεν καταφέρατε να το αποκτήσετε από τη δουλειά σας στο θέατρο;
«Σαράντα χρόνια στο θέατρο δεν απέκτησα τίποτα. Δεν έχω ένα δικό μου σπίτι, στο νοίκι ζω. Δεν έχω καν αυτοκίνητο. Δεν οδηγώ κιόλας, ας μην παραπονούμαι. Πρόσφατα, έκανα μια αυτοψυχανάλυση και κατάλαβα τον λόγο που δεν θέλησα να βγάλω δίπλωμα. Όταν ο πατέρας μου επέστρεφε άπραγος στο σπίτι επειδή δεν είχε βρει δουλειά, λόγω του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων που λέγαμε, κατέβαζε το βλέμμα –κάτωχρος και κουρασμένος– και έλεγε «Τους άτιμους, ούτε δίπλωμα δεν με αφήνουν να βγάλω». Τότε, ως παιδί, ορκίστηκα να μη ζητήσω ποτέ τίποτα από αυτούς που κυνήγησαν τον πατέρα μου, ούτε καν δίπλωμα αυτοκινήτου. Γι’ αυτό δεν αγαπώ και τις στολές. Δεν έχω λοιπόν σπίτι, δεν έχω αυτοκίνητο, δεν έχω δίπλωμα, ζω με ό,τι βγάζω από τη δουλειά μου. Είμαι ένας προλετάριος της Τέχνης και αυτό θα παραμείνω!», λέει.
.jpg?t=R8Kvbb5QndRMj2fQXMdLrg)
.jpg?t=XJUSn6lo1QXAw2qjVon1ag)
