Κόκκινο Ποτάμι: Ο Μανουσάκης μιλάει για το τραγικό φινάλε

Κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο, τα στάδια προετοιμασίας όλης αυτής της εξαιρε-τικής δουλειάς, τώρα που φτάνετε στο τέλος του ταξιδιού, τι είναι αυτό που θα θυμάστε έντονα;

«Τη γνώση της ιστορίας και του πολιτισμού του ποντιακού ελληνισμού που αποκτήσαμε. Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει πραγματικά είναι το πώς οι Πόντιοι Ελληνεχ μεταλαμπαδεύουν την ιστορία τους στο παιδιά τους και στις νέες γενιές. Είναι απίστευτο πόσο ζωντανή διατηρούν τη μνήμη».

Από την πλευρά σας, κι εσείς διδάξατε ιστο­ρία. Καταπιαστήκατε με ένα γεγονός που δεν ήταν ευρέως γνωστό στον ελληνισμό.

«Δεν διδάξαμε, μοιραστήκαμε την ιστορία».

Είναι εντυπωσιακό το ότι η σειρά προσέλκυσε πολλά νέα παιδιά που την παρα­κολουθούν ανελλιπώς.

«Αυτό κι εμάς μας εξέπληξε. Το γεγονός ότι η κύρια ομά­δα των τηλεθεατών μας είναι ο νεαρός κόσμος ηλικίας 18 με 35. Εχω εμπιστοσύνη στη νεολαία μας. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι η δική μας γενιά ήταν καλύ­τερη. Μακριά από μένα κάτι τέτοιο. Τους ζω τους νέους, είναι στο οικείο περιβάλλον μου. Είναι μια γενιά που δημιουργεί. Εμείς αρτηριοσκληρω­τικά λέμε ότι ήμασταν καλύτεροι, πως οι νέοι εί­ναι συνέχεια στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δεν μιλάνε μεταξύ τους. Δεν είναι έτσι. Οι νέοι δημιουργούν! Και εμείς πρέπει να μαθαίνουμε από τις δημιουργίες τους για να μένουμε νέοι».

Για την πραγμάτωση της σειράς απαιτήθη­κε εντατική μελέτη. Στη συνέχεια έπρεπε να στηθούν σκηνικά, να φτιαχτούν κοστούμια, να οργανωθούν ταξίδια. Πολλές οι προκλήσεις. Ο στόχος επετεύχθη;

«Η προετοιμασία κράτησε δυο χρόνια. Εγιναν μελέτες και υπήρξε πολύ διάβασμα, αλλά το πραγματικά προκλητικό δεν είναι να δια­βάσει την ιστορία και να τη μάθεις. Αυτό που πρέπει να μάθεις για να αναπαραστήσει μια εποχή, είναι το πάθος της, τον τρόπο που ο κόσμος συζητούσε, τον τρόπο που τα αγόρια φλέρταραν τα κορίτσια, το πώς μιλούσε ο γιος στον πατέρα και τον παππού. Την ηθική τάξη της εποχής».

Το φινάλε θα είναι τόσο τραγι­κό όσο του βιβλίου;

«Το φινάλε θσ είναι εκείνο της πραγματικής ιστορίας. Κάποιοι σκοτώθηκαν και κάποιοι σώθηκαν. Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ολα το ιστορικά γεγονότα που αναπαρίστανται είναι από πηγές και από μαρτυρίες ανθρώπων που τα έθισαν. Η περιπέτεια των ηρώων είναι μυ­θιστορηματική, αλλά γίνεται αναπαράσταση των πραγματικών ιστορικών γεγονότων».

Δύσκολο εγχείρημα.

«Εγώ θα έλεγα προκλητικό».

Στο «Κόκκινο ποτάμι» κρατήσατε τις ισορροπίες και στον αντίποδα των φανατισμένων Τούρκων υπάρχουν κι εκεί­νοι που αγαπούν τους συνανθρώπους τους, συμπάσχουν και βοηθούν.

«Ο Αλί, ο Κερέμ, ο Σελίμ που περιέθαλ­ψε τη Σοφία και την Αρίν και τους έδωσε τα μέσα να γυρίσουν στην Αμισό, ο Χότζας που πήγε στους μελλοθανάτους χριστια­νούς, είναι τέτοιοι χαρακτήρες. Ενας λαός δεν μπορεί να είναι κακός».

Η Ιφιγένεια και ο Μίλτος, θα χωριστεί για πά­ντα;

«(φειδωλός) Βρίσκονται... για λίγο, για πάντα, για πάντα μέχρι... Ποιος ξέρει».

Ο Θέμης και η Βασιλική έχουν αγαπηθεί πολύ. Είναι άνθρωποι της γης και του μό­χθου και έχουν την Ευγενία για στήριγμα. Το τέλος τους θα είναι συγκλονιστικό.

«Παλεύουν για το δίκιο και στέκονται στα πό­δια τους. Η Βασιλική πέρασε τα πάνδεινα κι έχει μεγαλείο ψυχής. Η μητέρα του Θέμη είναι το σύμβολο της "μάνας"», είπε στην Κωνστατνίνα Γαρνέλη και στο Tv 24.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS