Hislop: «Είναι μυστήριο ακόμα και για μένα την ίδια τι είναι αυτό που με συνδέει με την Ελλάδα»
Το βιβλίο της Victoria Hislop «Οι καρτ ποστάλ» μεταφέρεται αυτό τον καιρό επίσης στην τηλεόραση από την ΕΡΤ, με γυρίσματα στο Λονδίνο και την Κρήτη, ενώ η ίδια τιμήθηκε πέρυσι με την ελληνική υπηκοότητα από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η πάλαι ποτέ φιλόδοξη τενίστρια και αρχαιολόγος -αυτά πού ονειρευόταν να γίνει όταν ήταν παιδί- είναι πλέον μια επιτυχημένη συγγραφέας με διεθνή ακτινοβολία, η οποία δεν ξέρει γιατί, αλλά στην Ελλάδα βρήκε την Ιθάκη της. Και τρέφει ακόμα τον ίδιο εφηβικό ενθουσιασμό για τη χώρα μας, όπως την πρώτη φορά που δοκίμασε φέτα με καρπούζι εκείνο το καλοκαίρι στην Πάρο. Τίποτα έκτοτε δεν την έκανε να αναθεωρήσει ότι είχε βρει το δικό της κομμάτι επί Γης παραδείσου
Τι σας κινητοποίησε να γράψετε;
«Αγαπούσα τη συγγραφή ήδη από τα παιδικά μου χρόνια. Ηταν ο πιο φυσικός και αυθόρμητος τρόπος να εκφραστώ. Ακόμα και σήμερα, όταν ανατρέχω σε κάποια βιβλία από τα πρώτα χρόνια μου στο σχολείο, διαπιστώνω ότι αυτός ήταν ο τρόπος μου να επικοινωνώ - ήταν πάντα πρωτεύον για μένα. Το γράψιμο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου έκτοτε. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία, αργότερα εργάστηκα σε εκδοτικό οίκο, μετά στις δημόσιες σχέσεις, κατόπιν στη δημοσιογραφία. Στην καρδιά όλων ήταν ο γραπτός λόγος. Τώρα πια είμαι συγγραφέας. Και όπως πάντα, έτσι και τώρα αυτός είναι ο τρόπος μου να εκφράζομαι. Και αυτό ισχύει για ό,τι έχω γράψει μέχρι σήμερα, από την αρχή μέχρι ΤΟ νέο βιβλίο μου, τη συνέχεια του «Νησιού» με τίτλο «Μια νύχτα του Αυγούστου».
Μικρή πώς ονειρευόσασταν τον εαυτό σας;
«Ηθελα να γίνω τενίστρια και αργότερα αρχαιολόγος. Ακόμα παίζω τένις στον ελεύθερο χρόνο μου και έχω αναμειχθεί με την Αρχαιολογία. Είμαι πρέσβειρα της δράσης «Κνωσός 2025» και βοηθώ για τη συγκέντρωση 2 εκατ. δολαρίων για τη χρηματοδότηση ενός νέου ερευνητικού κέντρου για αρχαιολόγους στην Κνωσό. Επίσης, ο κεντρικός χαρακτήρας στην Κάρτ ποστάλ» είναι αρχαιολόγος»
Ποιοι ήταν οι παιδικοί ήρωες σας;
« Νομίζω οι δάσκαλοι μου. Αγαπούσα ΤΟ σχολείο και πάντα θαύμαζα τους δασκάλους μου, Γνώριζαν τόσα πολλά και ενδιαφέρονταν τόσο να μας τα διδάξουν. Οι δύο δασκάλες μου, η Μις Γουόλντρον και η κυρία Ντέρικ, είχαν καθοριστική επιρροή πάνω μου»
Εχετε ανακαλύψει τι είναι αυτό που σας συνδέει τόσο βαθιά με τη χώρα μας;
«Δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Είναι μυστήριο ακόμα και για μένα την ίδια. Και δεν έχω καταφέρει να το ερμηνεύσω με τη λογική. Είναι πραγματικά περίεργο το αίσθημα ότι φτάνω στο σπίτι μου κάθε φορά που βγαίνω από το αεροπλάνο και πατάω το πόδι μου στην Ελλάδα. Αλήθεια, δεν το καταλαβαίνω ούτε η ίδια», λέει στο Gala.
