Δημήτρης Αριανούτσος: Ο ρόλος του Άρη στα «Ψέματα» και τα κοινά στοιχεία με τον χαρακτήρα του!
Ο Δημήτρης Αριανούτσος παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε για τον ρόλο του Άρη, τον οποίο και υποδύεται στην τηλεοπτική σειρά "Ψέματα".
Είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους ηθοποιούς, τον οποίο και το τηλεοπτικό κοινό παρακολουθεί συνεχώς.
Ο Δημήτρης Αριανούτσος παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε για τον ρόλο του στην τηλεοπτική σειρά του ALPHA "Ψέματα", με τον ίδιο να νιώθει ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με αυτό το εγχείρημα. Ο νεαρός ηθοποιός σημείωσε ότι επόμενός του στόχος είναι να παίξει έναν ρόλο το θέατρο, μιας και του αρεσει πολύ η υποκριτική.
Πώς βρέθηκες στα «Ψέματα»;
Είχα παίξει προηγουμένως σε ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ της ΟΟ5ΜΟΤΕ TV για τη ζωή του Γιάννη Ρίτσου, με τίτλο «Η γενιά του '30». Έκανα τον Ρίτσο στα νιάτα του. Το σκηνοθετούσε ο Γιώργος Γκιγκαπέππας που σκηνοθετεί και τα «Ψέματα». Η συνεργασία μας εκεί ήταν πόλο καλή, οπότε κάπως έτσι συνεχίστηκε και τώρα στα «Ψέματα».
Τι σχέση έχεις με τον Άρη που υποδύεσαι;
Με την κατάσταση που βιώνει, καμία. Αλλά με τον χαρακτήρα έχω κάποια κοινά. Ο Άρης είναι ένας αρκετά ώριμος έφηβος, όπως ήμουν κι εγώ στην ηλικία του, ο οποίος προσπαθεί να διαχειριστεί μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Γενικά χαίρομαι πολύ που παίζω σε αυτή τη σειρά.
Θέατρο δεν έχεις κάνει ακόμα.
Όχι, αλλά ελπίζω να γίνει σύντομα.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες πολύ να παίξεις;
Ένας ρόλος που θα μου άρεσε πολύ είναι ο Τομ από τον «Γυάλινο Κόσμο», γιατί είχα δει το κομμάτι όσο ήμουν στο Θεατρικό Εργαστήριο. Μου αρέσει αυτός ο χαρακτήρας γιατί ήταν ένας άνθρωπος που είχε πολλά πράγματα μέσα του και έψαχνε τρόπο για να ξεσπάσει και να τα βγάλει προς τα έξω. Τελικά ξέσπαγε στη μητέρα του και κάπως τον ανακούφιζε αυτό.
Τι τύπος είσαι στην παρέα;
Οι φίλοι μου με λένε ξινό, για να με πειράξουν. Είμαι πολύ κλειστός, πολύ ντροπαλός και θέλω τον χρόνο μου για να ανοιχτώ. Ακόμα και με τις κοπέλες, πρέπει κάποια να μου αρέσει πάρα πολύ για να την προσεγγίσω και αφού βέβαια μου δώσει το πράσινο φως. Ένας από τους λόγους που αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική ήταν για να γίνω πιο κοινωνικός, να μπορέσω να ανοιχτώ, γιατί καταλάβαινα ότι κάτι έπρεπε να κάνω.
Και ανοίχτηκες;
Ναι, αρκετά. Το, να υποδύομαι κάποιον άλλο, το να ψάχνω να βρω πώς θα ένιωθε και πώς θα λειτουργούσε ένας άλλος χαρακτήρας με βοηθάει και μένα πολύ, μου δίνει κάποια μαθήματα.
Διαβάστε επίσης:
