Μιχάλης Πανάδης: «Όταν ο Πασχάλης καταλάβει τον έρωτα της Τζένης θα ταρακουνηθεί»

Ο Μιχάλης Πανάδης μίλησε για την εμπειρία που έχει πια στην τηλεόραση, για τον έρωτα που έρχεται για τον Πασχάλη, αλλά και για το στοίχημα που έχει βάλει στο θέατρο.

Νέα τηλεοπτική εμφάνιση αυτήν τη σεζόν, με το ρόλο του Πασχάλη στον «Παράδεισο των κυριών». Έχετε εξοικειωθεί πλέον με την τηλεόραση;

Εδώ δεν έχω εξοικειωθεί 100% με το θέατρο! Εννοώ ότι πάντα ψάχνεις έναν τρόπο να εξελίσσεις την τεχνική σου, γι’ αυτό και δεν είναι βαρετή η δουλειά μας. Στο «Λόγω τιμής» πήρα την πρώτη κρυάδα, αλλά ευτυχώς υπήρχαν δίπλα μου πολύ έμπειροι άνθρωποι και πολύ υποστηρικτικοί. Παρ’ όλα αυτά, ήταν μια ψυχρολουσία-γιατί ήταν και η πρώτη επαφή μου με την κάμερα. Πέρυσι ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα στο «Σ’ αγαπάω μεν... αλλά» γιατί ήταν και κωμωδία, οπότε πιστεύω ότι πλέον είμαι πιο εξοικειωμένος.

Ο Πασχάλης είναι ένας άνθρωπός ο οποίος βλέπει θετικά τη ζωή.

Γενικά ο Πασχάλης και η οικογένειά του, αυτή των Μπενετάτων, είναι μια αντίστοιξη στις υπόλοιπες οικογένειες της σειράς, που ανήκουν στη μεγαλοαστική τάξη. Η αίσθησή μου είναι ότι οι άνθρωποι που στερούνται έντονα τα υλικά αγαθά με κάποιον τρόπο το αντισταθμίζουν με το να είναι αισιόδοξοι, χαρούμενοι και να αγαπιούνται πιο πολύ.

Εκείνος πάντως μαθαίνει πολλά, αλλά δεν λέει πολλά...

Έχει τη φήμη του κουτσομπολάκου, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς αυτό. Είναι ένας πολύ καλοπροαίρετος άνθρωπος. Νομίζω ότι αυτή η επιθυμία του να μαθαίνει πράγματα για τους άλλους εκπορεύεται από πραγματικό ενδιαφέρον, γιατί με αυτούς τους ανθρώπους συνδέεται. Είναι όλη την ημέρα στο μαγαζί του, οπότε οι άνθρωποι που δουλεύουν απέναντι είναι σχεδόν οικογένειά του. Απλώς, κάποιες φορές δεν είναι τόσο διακριτικός όσο θα έπρεπε. Όμως, η πρόθεσή του είναι καλή και η ανάγκη του είναι πάντα να βοηθήσει.

Διαβάζοντας τα σενάρια που αφορούν μια Αθήνα και μια Ελλάδα της δεκαετίας του ’60, που είναι πολύ μακριά σε επίπεδο σχέσεων και συμπεριφορών σε σύγκριση με το σήμερα, πώς βλέπετε το πλαίσιο εκείνης της εποχής;

Πάντα λέμε ότι παλιότερα τα πράγματα ήταν καλύτερα και οι άνθρωποι του τότε απαντούν ότι τώρα είμαστε πιο καλά, επειδή δεν υπάρχει η απειλή ενός πολέμου. Παρ’ όλα αυτά, νιώθω ότι ο κόσμος τότε ήταν πιο ανθρώπινος. Με όλο αυτό που έχει γίνει με το Internet, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την τεχνολογία που έχει εισβάλει σε κάθε πλευρά της ζωής μας,, νομίζω ότι έχουμε γίνει λίγο πιο κοντόψυχοι σε σχέση με τους παλιότερους, οι οποίοι ήταν πιο συνδεδεμένοι με το συναίσθημά τους και το εξέφραζαν κοιτώντας τον άλλο στα μάτια - όχι μέσω μιας οθόνης γράφοντας ένα μήνυμα.

Εσείς πώς τα πάτε με το μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Τα χρησιμοποιώ μόνο στο βαθμό και για το κομμάτι που είναι απαραίτητο, ευτυχώς ή δυστυχώς, για επαγγελματικούς λόγους. Νομίζω ότι πια είναι ο βασικός τρόπος για να επικοινωνήσεις τη δουλειά σου. Από εκεί και πέρα, είναι θέμα επιλογής του κάθε ανθρώπου το πόσο θέλει να εκθέσει τη ζωή του.

Πηγή: 7 μερες tv

Διαβάστε επίσης:

• Μιχάλης Πανάδης: «Δεν υπάρχει κάτι που έχω κάνει και δεν θα το ξανάκανα»