Πέννυ Μπαλτατζή: Λύγισε μιλώντας για την ψυχικά άρρωστη μητέρα της

«Αυτά μπορούσαν οι γονείς μου, μέχρι εκεί. Ο μπαμπάς μου ισορροπούσε λίγο την ψυχική ασθένεια της μαμάς μου. Εγώ δεν το αντιλαμβανόμουν, νόμιζα ότι όλες οι μαμάδες είναι έτσι».

Και συνέχισε λέγοντας: «Κάνω 7 χρόνια ψυχοθεραπεία. Τώρα πια έχοντας γίνει μαμά μπορώ να την καταλάβω στο κομμάτι της μητρότητας. Αυτό που λένε ότι οι μαμάδες γίνονται ψυχολόγοι, γιατροί, δασκάλες των παιδιών τους είναι αλήθεια. Θέλεις να προλάβεις την ανάγκη του για να νιώθει πληρότητα και ασφάλεια».

Και πρόσθεσε: «Ενδεχομένως, όλο της το πρόβλημα σε συνδυασμό με την ψυχική της ασθένεια μπήκε στον μεγεθυντικό φακό. Κάποιες φορές έπαιρνα τηλέφωνο τον μπαμπά μου και του έλεγα να έρθει σπίτι, γιατί είχε εκτροχιαστεί η κατάσταση, θυμάμαι που της έλεγε: Κική, η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει αλλά κόκκαλα τσακίζει, πρόσεχε τι λες στα παιδιά. Είχα βρει έναν δικό μου τρόπο να επιβιώνω συναισθηματικά».

Και συνέχισε λέγοντας Πέννυ Μπαλτατζή:«Ευτυχώς πριν τη χάσω κατάλαβα πράγματα. Τα ‘χω πει αυτά που ήθελα. Κι εκείνη είπε πράγματα σε αναλαμπές της, είχε μαλακώσει τα τελευταία χρόνια. Εγώ ήμουν πολύ καλή μανούλα, μου έλεγε. Και της έλεγα: ναι, μανούλα μου, ήσουν πολύ καλή. Δεν μπορείς να τα ξεχάσεις. Έχω ξεχάσει τις ημέρες που ήμουν σαν τρελή, όταν έχασα τον αδελφό μου. Αυτά που έζησα σαν παιδί δε μπορώ να τα ξεχάσω».