Δανάη Παππά: «Δεν είμαι πατάτες τηγανιτές για να αρέσω σε όλους»

«Παράλληλα με τους σπουδές μου, πήγα στη Νέα Υόρκη για χορό. Ήθελα πάντα να πάω, να κάνω σεμινάρια. Ήμουν 19 χρονών τότε και δεν φοβόμουν καθόλου. Τώρα θα το σκεφτόμουν. Κάπως τα πράγματα βρήκαν το δρόμο τους. Δεν ήταν εύκολο, δεν ήταν με ανοιχτές αγκάλες αλλά ήταν κάπως συνηθισμένη η διαδικασία εκεί καθώς όλοι ήταν από κάπου αλλού. Τρεις μήνες έμεινα. Μου είχε γίνει μία πρόταση για δουλειά αλλά δεν το έκανα. Το σκέφτομαι πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αλλά τελικά πιστεύω πως όλα έγιναν για καλό».

Η ηθοποιός μίλησε για τη ζωή της, λέγοντας πως βάζει πρώτα Τον εαυτό της και μετά τη δουλειά.

«Προσπαθώ να βάζω τη Δανάη πρώτα. Με ενδιαφέρει η δουλειά αλλά δεν θέλω να με ξεχνάω. Είχα περάσει μία δύσκολη περίοδο που σκεφτόμουν μόνο τη δουλειά και δεν ήταν καλό. Κάποιες φορές μπορεί να πάω στο γύρισμα και να πάω όχι πολύ καλά προετοιμασμένη. Είμαι οκ με αυτό, κάποιες φορές θα είσαι 100% εκεί, άλλες 30%. Είναι λογικό, δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε. Όλα θα γίνουν».

Η Δανάη Παππά είπε πως ειδικά στην αρχή δεν μπορούσε να φιλτράρει αυτά που έγραφαν, και το σκεφτόταν συχνά αλλά μίλησε και για τον ρόλο της στον «Σασμό».

«Κατάλαβα πως δεν είμαι πατάτες τηγανιτές για να αρέσω σε όλους. Δεν με νοιάζει πλέον πως με βλέπουν. Τη Θεοδώρα την έχω αγαπήσει πολύ. Πέρασε δύσκολα, είχε πολύ θυμό και μετά όταν έχασε το παιδία της και συννειδητοποίησε πως δεν μπορεί να τα έχει όλα, και τώρα προσπαθεί να είναι πιο σωστή. Είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί όντως μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Η σχέση της τώρα πηγαίνει καλά και θέλω να ελπίζω πως θα μείνει. Δεν αντέχω άλλη στεναχώρια».

Η ηθοποιός λέει πως σαν άνθρωπος θέλει λίγο τον χρόνο της και μετά βγάζει τα εσώψυχά της.

«Στο σχολείο ήμουν πάντα μέσα σε όλα. Μένω ακόμα εκεί που έμενα όταν ήμουν μικροί, συναντάω καθηγητές μου, και μου λένε πως το βλέπανε πως θα καταλήξω εκεί. Στις αποφάσεις μου, πάω όπου με πάνε οι επιλογές μου και δεν το μετανιώνω. Θεωρώ πως ένα το κάνεις βυθίζεσαι. Ο Αντρέας Γεωργίου μου έδωσε την ευκαιρία και είμαι ευγνώμων».