Βασίλης Μπισμπίκης: Η επιστροφή στην tv, o ρόλος του στο Πόρτο Λεόνε και ο έρωτας

Ερμηνεύει τον αινιγματικό «Σπύρο Γιάμαρη», μια και στην κακόφημη Τρούμπα όπου εκτυλίσσεται η ιστορία, την εποχή του 1964-65 η αστυνόμευση ήταν επιβεβλημένη. Και σε έναν τέτοιο σκληρό κόσμο, ο συγκεκριμένος χαρακτήρας δεν θα μπορούσε να παραμείνει ούτε «αθώος» ούτε «αδιάφθορος»... Εντάξει, δεν είναι περίεργο.

Οι τρυφερές ευχές του Μπισμπίκη στη Βανδή: «Ξημερώνει στην καρδιά μου η αγάπη σου αστέρι μου...»

Τέτοιους ρόλους αγαπά ο ηθοποιός. Ποιος μπορεί π.χ. να ξεχάσει τον ανελέητο διευθυντή φυλακών «Μάνο Βόσκαρη» στις «Άγριες Μέλισσες», που είχε κάνει κόλαση τη ζωή της «Ελένης Σταμίρη» (Μαρία Κίτσου); Που στο τέλος επέλεξε να αυτοκτονήσει κόβοντας με ένα μαχαίρι το λαιμό του...

ΕΡΩΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ

Πιστός, λοιπόν, στους αντισυμβατικούς χαρακτήρες, δηλώνει ενθουσιασμένος για τη συμμετοχή του σε αυτή τη σειρά: «Ο Γιάμαρης είναι ένας διεφθαρμένος αστυνομικός, στην Ασφάλεια, στο Τμήμα Ηθών, ο οποίος χρηματίζεται από τους επιχειρηματίες των νυχτερινών κέντρων, συνεργάζεται με τις σεξεργάτριες, κινείται μέσα σε όλο αυτό το κύκλωμα. Δεν είναι κακός, είναι ένας άνθρωπος με τα δικά του θέματα, με εμποδισμένους έρωτες, ευαίσθητος κατά τ’ άλλα. Έχει συναισθηματικές ρωγμές», λέει.

Δηλώνοντας πως πρόκειται για μεγάλη πρόκληση το να αναβιώσεις το κλίμα της κακόφημης πειραιώτικης γειτονιάς εκείνης της εποχής, επίσης αποκάλυψε ότι ο Γιάμαρης «βρίσκεται ανάμεσα σε δύο οικογένειες, με τις οποίες συνδέεται με διαφορετικό τρόπο. Η μία χειρίζεται τον παράνομο κόσμο της Τρούμπας και η άλλη είναι μια εφοπλιστική οικογένεια. Και με τους δύο, με κάποιον τρόπο, συνδέεται. Κάποια στιγμή ανεξαρτητοποιείται, ερωτεύεται τη γυναίκα του εφοπλιστή (σ.σ. Κλέλια Ρένεση) και την υπερασπίζεται μέχρι τέλους».

Πηγή Τηλεθεατής

Βανδή - Μπισμπίκης: Διακοπές στην Κρήτη- Σε παραδοσιακό καφενείο του Ρεθύμνου για ρακές & φαγητό

Αγνώριστος ο Βασίλης Μπισμπίκης το 2005 - Η σπάνια φωτογραφία στα 28 του!

Ο γιος του Βασίλη Μπισμπίκη μεγάλωσε & έφτασε στο ύψος τη μαμά του, Κωνσταντίνα Μπεκιάρη